zaterdag 10 september 2011

Frank Sinatra

De logica.
Telkens ik me er toe laat verleiden zoals in de vorige bijdrage voel ik me alsof ik net een marathon heb gelopen.
Dan stink ik uren in de wind naar het zweet.
“Riekt die mens dat dan niet”, vraag ik me dan voortdurend af.
Riekt die niet dat de ten toon gespreide logica niets meer is dan een vehikel, een vehikel om duidelijk te maken wat ik geloof?

En toch werkt het verslavend, waarschijnlijk heeft het iets te maken met endorfines die vrijkomen.
Het is een verslaving.
Voortdurend stop ik papiertjes in mijn broekzak, papiertjes waarop iets gekribbeld staat waar ik ooit nog eens wat mee wil doen.
Johan Braekman, Gustave-Gaspard Coriolis, Jean-Pierre Rondas, Ambrose Bierce, Helena Blavatsky, onocentaur, William Godwin…

Ik heb ook nog een verfomfaaid papiertje waar “to be or not to be?” op staat terug gevonden.
Daar is misschien niet alles mee begonnen, maar het is lange tijd datgene geweest waar alles toe te herleiden was.
Maar zelfs dat bleek noppes.
Dit internet grapje komt aardig in de buurt:

“To be or not to be”   Hamlet
“To do is to be”         Socrates
“To be is to do”         Sartre
“Do be do be do”      Sinatra


Geen opmerkingen:

Een reactie posten