donderdag 30 december 2021

Nostradamus

 

 
LVI.

Apres victoire de rabieuse langue,

L'esprit tempré en tranquil & repos:

Victeur sanguin par conflict faict harangue,

Roustir la langue & la chair & les os.


After the victory of the raving tongue,

The spirit tempered in tranquility and repose:

Throughout the conflict the bloody victor makes orations,

Roasting the tongue and the flesh and the bones

 

 Het Overlegcomité nam woensdag geen standpunt in over publiek bij sportwedstrijden, waar dat bij theaterhuizen wel opnieuw beperkt kan. ‘Een aberratie’, zegt Jean-Marie Dedecker, burgemeester van Middelkerke, waar op 8 en 9 januari het BK veldrijden plaatsvindt. ‘Desnoods stap ik zelf naar de Raad van State.’
https://www.standaard.be/cnt/dmf20211230_93038882

 Jean-Marie Dedecker laakt de Brusselse kortgedingrechter die besliste dat zes kinderen van IS-strijdsters en hun moeders naar België gerepatrieerd moeten worden. 'Rechters leggen hun eigen maatschappijbeeld en politieke overtuiging op via vonnissen en arresten.'
https://www.knack.be/nieuws/belgie/vonnis-over-is-kinderen-is-bewijs-dat-sceptici-van-het-marrakeshpact-gelijk-hebben/article-opinion-1413339.html

 

dinsdag 28 december 2021

Pascale Vandernacht

Bij arrest nr. 252.564 van 28 december 2021 schorst de Raad van State de maatregel tot sluiting van de binnenruimtes van inrichtingen die tot de culturele sector behoren, die opgelegd is bij het koninklijk besluit van 23 december 2021 houdende wijziging van het koninklijk besluit van 28 oktober 2021 houdende de nodige maatregelen van bestuurlijke politie teneinde de gevolgen voor de volksgezondheid van de afgekondigde epidemische noodsituatie betreffende de coronavirus COVID-19 pandemie te voorkomen of te beperken. De Raad heeft immers voorlopig geoordeeld dat die maatregel disproportioneel is en dat de bestreden handeling niet steunt op adequate motieven waaruit opgemaakt zou kunnen worden waarom het bezoeken van culturele voorstellingen bijzonder gevaarlijk zou zijn voor de volksgezondheid.
(28/12/2021)

 
Tip van de Raad van State:
Om overbelasting van onze diensten te vermijden adviseren wij de burger om zich in de mate van het mogelijke zelf een disproportionaliteitsmeter aan te schaffen. Voor een degelijke disproportionaliteitsmeter kan u zich tot de betere logiciteitshandel wenden.
Vergewis u er wel van dat het label "ijkingsnummer 42" van toepassing is.

Proportionele Prosperiteit voor 2022!



"Weight of thought"
Thomas Lerooy

donderdag 16 december 2021

De peuteraar

Op woensdag namiddag werd er gewiesd in café De Zwaan te Erps-Kwerps.
"Ik vraag harten", zei Kriske.
Kriske was bijna twee meter groot en woog ruim honderdvijftig kilo. Hij had de onhebbelijke gewoonte om op twee stoelen te zitten, elk van zijn massieve billen op een aparte stoel.
"Mijn reet moet kunnen asemen", zei hij als daar een opmerking over gemaakt werd.
Kriske leed aan de ziekte alopecia areata universalis, op zijn hele lichaam was geen enkel lichaamshaar te vinden. Het leek wel een reuzenbaby.
"Klaveren" zei Patrick.
Patrick was de enige van het gezelschap die een excuus had om zijn dagen op café door te brengen, hij was cafébaas.
"Harten mee", zei dikken Danny.
Danny was niet altijd "dikken Danny" geweest. Het was niet dat hij aanzienlijk in gewicht was toegenomen in de loop der jaren, nee, hij was nog altijd zijn smalle zelf. Dikken Danny dankte zijn naamsverandering aan het feit dat hij geïmmigreerd was. Dikken Danny was de enige uit het gezelschap die niet heel zijn leven in een straal van vijfhonderd meter rond café De Zwaan had gewoond. Hij was inmiddels een paar decennia geleden van Kwerps verhuisd naar Erps omdat hij daar als onderwijzer in het zesde studiejaar kon beginnen. Op die eerste woensdagnamiddag van zijn carrière had hij uitgebreid kennis gemaakt met zijn nieuwe stamcafé en zijn bewoners.
"Waarom noemen ze u eigenlijk Kriske", had hij al een beetje lallend gevraagd aan zijn mede tooghanger.
"Tja", had Kriske geantwoord terwijl hij met zijn hand over zijn kale knikker wreef, "waarom zeggen ze tegen u dikken Danny?"
In Erps kende iedereen van cafégerechtigde leeftijd meester Danny als dikken Danny.
"Klaveren mee, negen klaveren", zei Stef.
Zijn grote adamsappel ging ritmisch op en neer terwijl hij een bijna volle pint achterover kapte. Stef stond op de ziekenkas ten gevolge van een zwaar motorongeluk in zijn jonge jaren. Het gerucht deed de ronde dat hij niet helemaal nuchter was toen hij met zijn Kawasaki ZZR 1200 tegen de gevel van een tweewoonst knalde.
"Ik zag helemaal niet dubbel", beweerde hij bij hoog en laag, "het was echt een tweewoonst".

"Zet den tévé is op Patrick, ik wil da coronadebat graag volgen", zei dikken Danny.
Stef gaf hem een pets op zijn achterhoofd.
"Allé jong, wa's da nu", jammerde dikken Danny.
"We zen hier wel aan 't wiezen hé", antwoordde Stef verongelijkt.
Daar viel weinig tegen in te brengen. Zoals gebruikelijk was de middag verduisterd in de avond. Het enige intermezzo in het spel was het moment dat de laatste in de rangschikking, meestal dikken Danny, naar het frituur aan de overkant van het pleintje was afgezakt om hun telefonisch doorgegeven bestelling af te halen. Zelfs tijdens het eten werd er doorgespeeld door de vier vijftigers.
"Nee, zet maar op Patrick, ik wil dat eigenlijk ook wel zien", zei Kriske.
Met grote ogen vol ongeloof keek Stef afwisselend van zijn rechterbuur naar zijn linkerbuur. Zijn mond viel open van verbazing.
Patrick draaide zijn rug in de richting van de vensterbank en strekte zijn arm om de afstandsbediening van de televisie te nemen. Op zijn gezicht verscheen een pijnlijke grimas.
"Daar moet ik toch eens mee naar de dokter", dacht hij, "die stekende pijn in mijn schouder is toch niet normaal als ik fysieke inspanning doe".

"Ik kan me echt kostelijk amuseren met die gasten", zei Kriske toen de moderator de deelnemers aan het debat had voorgesteld.
"Dat is bij mij begonnen met de gazet te lezen. Elke "maar" in een artikel omcirkelde ik met een rode pen. Lachen maar! En in praatprogramma's bleek die "maar" nog veel grappiger. Elke keer dat ik een "maar" hoor geef ik de buzzer."
"Peut", zei hij ter verduidelijking, "echt grappig jong".
"Ok", zei Stef, "ik doe mee, ik pak tingeling".
Tot grote hilariteit van het gezelschap nam Patrick "oink" en dikken Danny "piep".
Het programma was maar -peut- enkele minuten bezig of het was al voor iedereen duidelijk dat niemand ook maar -peut- in de buurt van Kriske kwam. Hij zag een "maar" al van mijlenver aankomen. Door zijn jaren intensieve training wist hij nog voor de spreker wanneer een "maar" in diens gedachtegang noodzakelijk zou zijn. Er was nog maar -peut- een voorzichtig samenpersen van de lippen om de bilabiale "m" te vormen of er weerklonk al een "peut".
"Ja, maar ...", zei de debater op de televisie.
"Peut", zei Kriske.
"Oink", zei Patrick een fractie van een seconde te laat.
Patrick kon absoluut niet tegen zijn verlies. Zijn gezicht werd rood, hij begon te stotteren en hij maakte vileine opmerkingen als hij een spel verloor.
"Ey gasten, ma nu was ik wel eerst zenne.", zei hij.
"Peut", zei Kriske. Waarop Stef en dikken Danny in de lach schoten.
Dat werkte uiteraard als een rode lap op een stier.
"Peut, peut", zei Patrick geagiteerd, "sevves een peut op u gezicht se. Ma dan gade weer van nikske weten zeker."
"Peut", zei Kriske.

De eerstvolgende woensdag duwde Kriske nietsvermoedend de klink van de deur van café De Zwaan naar beneden en duwde hard. Hij wist dat de deur nogal stroef was.
Maar de deur gaf niet toe.
Verbaasd staarde hij naar het stukje karton dat met rode toile isolante op de deur geplakt was.
"Gesloten op woensdag".

Toen hij terugslofte naar zijn appartementje hoorde hij in zijn hoofd de woorden die zijn moeder vaak gebruikte om haar verhalen af te sluiten.

"Erg hé, ma wa wilder aan doen?"


woensdag 15 december 2021

Skye C. Cleary

Skye C. Cleary schreef  "How to cope with an existential crisis."

https://psyche.co/guides/how-kierkegaard-can-help-you-cope-with-an-existential-crisis 

 De existentiële crisis, en hoe Kierkegaard daarbij kan helpen.
Ik gaf een omfloerste kritiek en kreeg prompt een hartje van Skye.

“A strange thing happened to me in my dream. I was rapt into the Seventh Heaven. There sat all the gods assembled. As a special dispensation I was granted the favor to have one wish. “Do you wish for youth,” said Mercury, “or for beauty, or power, or a long life; or do you wish for the most beautiful woman, or any other of the many fine things we have in our treasure trove? Choose, but only one thing!” For a moment I was at a loss. Then I addressed the gods in this wise: “Most honorable contemporaries, I choose one thing — that I may always have the laughs on my side.” Not one god made answer, but all began to laugh. From this I concluded that my wish had been granted and thought that the gods knew how to express themselves with good taste: for it would surely have been inappropriate to answer gravely: your wish has been granted.”

S.K.

The key question (the leap) when writing on Kierkegaard is the following: “Are You serious?”

 

 

Skye C Cleary Author
2 months ago

[Laughing]
Love this, thanks Johan.

 

                                              
“Selfportrait Cubed”
John S. Dickstra.
 

Misschien is het tijd voor een andere aanpak:

J. Buckhardts brief die ik onlangs ontving, deed me verdriet, hoewel hij vol van de grootste lofprijzing voor mij was. Maar wat interesseert mij dat! Ik wilde horen: "Dat is precies wat mij dwarszit! Dat heeft mij sprakeloos gemaakt!"
Nietzsche, 12/10/1886

Een bordenwisser! Een bordenwisser! Mijn koninkrijk voor een bordenwisser!

zaterdag 11 december 2021

blg

https://www.standaard.be/cnt/dmf20211211_92668045

Hannah Arendt Instituut krijgt Vlaamse projectsubsidie van 805.000 euro

door blg | Bron: BELGA


Hannah Arendt Instituut krijgt Vlaamse projectsubsidie van 805.000 euro
Vlaams minister van Samenleven Bart Somers.  Foto:  BELGA

De Vlaamse regering kent het Hannah Arendt Instituut een projectsubsidie van 805.000 toe. Dat blijkt uit de beslissingen van de Vlaamse regering. Coalitiepartner N-VA had zich verzet tegen de subsidiëring.

Het instituut kan op voorstel van minister van Samenleven Bart Somers (Open VLD) rekenen op een projectsubsidie van 805.000 euro voor een project van drie jaar dat lokale besturen moet helpen om polarisatie, desinformatie en haatspraak aan te pakken. 

Coalitiepartner N-VA verzette zich tegen bijkomende financiering voor het instituut. Volgens Vlaams parlementslid Nadia Sminate houdt het instituut er een gekleurde visie op diversiteit en inburgering op na. Volgens de N-VA levert het instituut geen meerwaarde, heel wat van het onderzoek wordt al elders verricht. 

 

vrijdag 10 december 2021

De bibliothecaris

 

Bibliothecaris lijkt me wel nog een leuk beroep.
"What the fuck is dit?"

?



donderdag 9 december 2021

Peter Claessens

 

Aan Peter Claessens in Keulen
9 december 2021

Waarde heer vertaler,

Gelooft u in de wedergeboorte?
Stel dat ik u zeg dat ik de reïncarnatie ben van Friedrich Nietzsche?
Zou u dat geloven?
Of misschien ben ik eerder de geboorte, de incarnatie, de vleeswording van een idee, een gemeenschappelijk idee. Schrap gemeenschappelijk. En vervang een idee door het idee nu ik er over nadenk.
Zou u dat geloven?
Of zou u denken "Hoe vreemd dat het werk van Nietzsche zo aantrekkelijk blijkt voor waanzinnigen? Weerzinwekkend."


(afbeelding: kattebelletje op het kaartje van de diepvriesman)

Nietzsche's waanzin als sublimatie van het originele idee (https://vijfvoortwaalf.blogspot.com/2020/08/madman.html)

Bedankt voor de vertaling (het Duits was sowieso niet geschikt).

F.N. aka J.B.


zondag 14 november 2021

De vrijdenker

 

https://www.nachtvandevrijdenker.be/

Dienstmededeling:

Over de vraag in welke mate zijn denken vrijblijvend is zal de vrijdenker bij een volgende gelegenheid nadenken.

zaterdag 16 oktober 2021

De ondertitelaar

Graag had ik even uw aandacht gevraagd voor een al te lang miskend probleem in de alsmaar voortschrijdende interviewisering van onze maatschappij: het gebruik van de interpunctie in het interview.
Als officieel aangestelde ondertitelaar bij het Vlaams Parlement word ik namelijk frequent geconfronteerd met deze problematiek. Aan de hand van een concreet voorbeeld - het concrete lijkt mij altijd beter te behappen dan het algemene - zou ik dat graag even verduidelijken. Het betreft hier een interview met de genaamde Rik Torfs.







"elk woke denken wat terug in categorieën begint te denken vind ik een uiterst gevaarlijke terugval die ik altijd zal bestrijden dus anders dan Luc Sels omarm ik dat woke denken niet"

Beroepshalve bracht ik intuïtief volgende interpunctie aan:

 "Elk woke denken, wat terug in categorieën begint te denken, vind ik een uiterst gevaarlijke terugval die ik altijd zal bestrijden. Dus anders dan Luc Sels omarm ik dat woke denken niet"

Uiteraard is het niet de bedoeling dat een mens zich beperkt tot het intuïtieve, van een beetje denken is er nog nooit iemand in een uiterst gevaarlijk terugval beland. In deze interpunctie is het woke denken gedoemd om terug in categorieën beginnen te denken. Het terug in categorieën beginnen denken is eigen aan het woke denken, het is er onlosmakelijk mee verbonden. Het woke denken wordt tegenover het echte denken gesteld. In tegenstelling tot het echte denken is woke geen denken, het staat er diametraal tegenover. Als ondertitelaar heb ik uiteraard niet de vrijheid om woorden weg te laten, maar het toevoegen van interpunctie heeft soms hetzelfde effect: het is het geven van betekenis. Het toevoegen van de komma heeft net hetzelfde effect als het weglaten van bepaalde woorden.
"Woke, wat terug in categorieën begint te denken, vind ik een uiterst gevaarlijke terugval die ik altijd zal bestrijden. Dus anders dan Luc Sels omarm ik deze woke niet."
Er is, excusez le mot, de categorie "woke" en de categorie "niet-woke"

Weg dan maar met de eerste komma, die er in eerste instantie überhaupt niet stond.

"Elk woke denken wat terug in categorieën begint te denken, vind ik een uiterst gevaarlijke terugval die ik altijd zal bestrijden. Dus anders dan Luc Sels omarm ik dat woke denken niet."

Deze interpunctie impliceert dat er minstens twee (cfr. "elk")  vormen van woke denken bestaan: een woke denken wat terug in categorieën begint te denken en een woke denken wat niet terug in categorieën begint te denken. Rik Torfs viseert "dat" (cfr. tweede deel van zijn zin) eerste woke denken en niet "het woke denken". Met andere woorden, alleen "het woke denken wat terug in categorieën begint te denken" is problematisch. En wat meer is, Luc Sels omarmt, dixit Rik Torfs, deze, excusez le mot, categorie. Er is een discriminatie tussen het denken en het woke denken. Het denken kan in tegenstelling tot het woke denken zonder enige schroom terug in categorieën beginnen denken.

Mij lijkt deze interpunctie dus bij nader inzien ook dubieus. Maar hé, wie ben ik?
Ik pleit er dus voor dat de geïnterviewde voortaan interpunctie gebruikt.

"elk woke denken komma wat terug in categorieën begint te denken komma vind ik een uiterst gevaarlijke terugval die ik altijd zal bestrijden punt dus anders dan Luc Sels omarm ik dat woke denken niet punt"
Het is een wereld van verschil met
""elk woke denken wat terug in categorieën begint te denken komma vind ik een uiterst gevaarlijke terugval die ik altijd zal bestrijden punt dus anders dan Luc Sels omarm ik dat woke denken niet punt"

Met Dank.

P.S. Ik ontmoette Rik Torfs na zijn interview nog in de wandelgangen. Benieuwd naar het standpunt van een vermaard intellectueel, legde ik hem het probleem voor.
"Kommaneuker", repliceerde hij met een monkellach.
Nu ik er over napeins moet ik hem gelijk geven, het maakt helemaal geen verschil. Het resultaat van zijn denken is in beide gevallen een woke denken.

zaterdag 9 oktober 2021

De peinzer

 

Ik geraak er maar niet uit of "nadenken" een synoniem is van "reflecteren".

 


 (foto: Jogchum Vrielink)

donderdag 7 oktober 2021

De twitteraar

 

Eventjes getwittert.
Jawel, @JohanSvoboda.
Catchy profiel gemaakt !


Helaas, geen voldoening.

Ik ga er van uit dat elk standpunt over om het even welk onderwerp inconsequent is.
En ik maak me sterk dat ik dat ook kan aantonen. Wat ik dus ook deed.
I am able to devour every argument, every consolation, and reassurance
Kierkegaard.

Dan word je al gauw het prototype van de twitteraar waar er net al eentje te veel van is.
Het is zoals de foto die de focus op de voorgrond heeft.

 

 
De achtergrond wordt dan altijd wazig.
De achtergrond is dat mijn standpunt inconsequent is.
Wat een verademing!
Maar helaas, niemand richt zijn aandacht op de achtergrond.
Dan voelt het als masturberen terwijl je eigenlijk wil vrijen.


maandag 4 oktober 2021

De vrijbuiter

 

 

Tijd voor een nieuw begrip van vrijheid

https://www.sg.uu.nl/series/wat-vrijheid

 

Prijs voor de beste foto bij een aankondiging.
Vrijheid definiëren is als een vlinder aan een touwtje.

maandag 27 september 2021

dinsdag 14 september 2021

Daniel Kahneman

 

Daniel Kahneman schreef een dystopisch boek: RUIS
"De mensheid zou beter af zijn als er minder foute beslissingen werden genomen. Als mensen dan vervangen moeten worden door algoritmen, dan is dat maar zo."

De originele titel is nog beter: "noise".
Dat staat tegenover "sound".
"Sound" heeft ook de betekenis van "gezond".
Soit, wat ik wou zeggen: de idee dat er algoritmen zouden bestaan zonder mensen die ze opstellen is gewoon ziek.

zondag 12 september 2021

De keizer

 

De clou in het verhaal over de keizer zonder kleren is niet dat een kind opmerkte dat hij geen kleren droeg.
De clou is eerder dat een kind opmerkte dat er voor de keizer geen kleren voorhanden zijn om te dragen.


vrijdag 10 september 2021

De nachtraaf

 

Hoe kan de waarheid nu urgentie impliceren?
Sorry, hier heb ik echt geen tijd voor!

donderdag 9 september 2021

Michael Chabon

https://threadreaderapp.com/thread/1435454387204263938.html 

Today I was reading over one of my kid’s college application essays, responding to a prompt that asked him to imagine his future.
I was moved, watching him fight to swim against the rising floodwaters of nihilism all around.
Nihilism is a valid response to the randomness of existence. It’s free of the willed illusion and wishful thinking that haunt traditional methods of ascribing meaning and purpose to life. But it can’t be sustained. Its logic leads inflexibly to suicide, individual or societal.
Worse, in negating the purpose of life, nihilism invalidates agency, conscience, self-determination. It’s a surrender, and like any form of surrender immediately raises the question: To whom?
Here, capitalism steps in, unparalleled in its ability to profit from the standard nihilistic pursuits: hedonism, false nostalgia, cocoon- and bubble-construction, and the malaise that can be treated, but never cured, by “retail therapy.”
Nihilism is the ultimate product line. Increasingly our most despairing and antisocial thoughts bear the logos of the corporations that bring them to market.
That is reason enough, to me, to reject nihilism.
The class of 2026 lives in a fraught, even overwhelming world, different in important ways from the world faced by the class of 1984. And yet I remember, and can understand, the viability of nihilism, its ease and allure.
When I was applying to college, we were staring into the Cold War nuclear abyss; it was one minute to midnight. I went to bed every night with the thought that the missiles would be launched while I slept.
It was around that time that I first encountered an alternative to nihilism, equally valid, equally clear-sighted and unillusioned, yet compatible with an acceptance, even an embrace, of life.
This approach had evolved in response to the terrible absurdities and burgeoning sense of meaninglessness that arose in the wake of the 20th century’s cataclysmic wars, totalitarianism, rationalized slaughter, Auschwitz, Hiroshima.
It was called existentialism. It argued—put roughly—that life’s only meaning is the one we bring to it, that its purpose is for us to determine, each for ourselves.
And most importantly, it argued that in this absurd universe without purpose, meaning, or objective morality, in a world where nothing matters, the only principled alternative to suicide is to behave as if it all *does* matter. As if we and the consequences of our actions matter.
Which, in a tentative, small way, was the modestly defiant conclusion my kid was feeling his way toward in his essay, looking ahead to the rest of his life.
I’m going to get him some Camus. It helped me, way back the last time the world was falling apart. 
 
 
Letter to Michael's kid
 
" Before I begin to speak about my subject proper let me make a few introductory remarks. I feel I shall have great difficulties in communicating my thoughts to you and I think some of them may be diminished by mentioning them to you beforehand. The first one, which almost I need not mention, is that English is not my native tongue and my expression therefore often lacks that precision and subtlety which would be desirable if one talks about a difficult subject."

That were the first lines of a famous lecture Ludwig Wittgenstein - please read him - gave on ethics.
Same here.
I have the additional problem that I have to understand the words of your father before I'm able to reply.
For instance, I have great difficulty to understand  "each for ourselves".  Plural? Would you appreciate it if I gave some meaning to your life? The only life I can live is my life. Not our life. Not the life. If he would have written: "Life's only meaning is the one I bring to it, that its purpose is for me to determine",  it would have made more sense to me. But that also sounds a little bit weird and I'm sure that's not what he meant. (I'm not very familiar with the politics in your country either, but it seems more like something your former president would say.)
So let's drop it. Sometimes life is easy.

Speaking of "to determine yourself".
Camus didn't consider himself an existentialist. That's easy, he said so himself.
"Non, je ne suis pas existentialiste. Sartre et moi nous nous étonnons toujours de voir nos deux noms associés. [...] Quand nous nous sommes connus, ce fut pour constater nos différences. Sartre est existentialiste, et le seul livre d'idées que j'ai publié : Le Mythe de Sisyphe, était dirigé contre les philosophes dits existentialistes".
Albert Camus, interview aux Nouvelles Littéraires (1945)
Please read him.

Speaking of "to determine yourself".
Nietzsche is supposed to be a nihilist, a figurehead of nihilism. Your father rejects nihilism. I assume he's not going to get you some Nietzsche.
That would be a pity.
Did you know that Camus had a picture of Nietzsche in his office?
Nietzsche is a nihilist. That's easy, he said so himself.
" Nietzsche is a self-professed nihilist, although, if we are to believe him, it took him until 1887 to admit it (he makes the admission in a Nachlass note from that year)." (1)
You can verify this.
 "Ich bin Nihilist, aber ich liebe die Schönheit — je suis nihiliste, mais j’aime la beauté. Lieben die Nihilisten sie nicht? Das, was sie nicht lieben, das sind Götzenbilder: ich, ich liebe Götzenbilder und Sie sind das meinige!"
However, Nietzsche is quoting here. This is not a quote from Nietzsche, this is a quote from Dostoevski.
"Je suis nihiliste, mais j’aime la beauté. Est-ce que les nihilistes ne l’aiment pas ? Ce qu’ils n’aiment pas, c’est seulement les idoles ; eh bien, moi, j’aime les idoles ; vous êtes la mienne !" (3)
Nietzsche was not a nihilist. Please read him.
Ein Nihilist ist der Mensch, welcher von der Welt, wie sie ist, urtheilt, sie sollte nicht sein und von der Welt, wie sie sein sollte, urtheilt, sie existirt nicht. Demnach hat dasein (handeln, leiden, wollen, fühlen) keinen Sinn: das Pathos des „Umsonst“ ist das Nihilisten-Pathos — zugleich noch als Pathos eine Inconsequenz des Nihilisten.
Translation from Walter Kaufmann:
 "A nihilist is a man who judges of the world as it is that it ought not to be, and of the world as it ought to be that it does not exist. According to this view, our existence (action,suffering, willing, feeling) has no meaning: the pathos of 'in vain' is the nihilists' pathos — at the same time, as pathos, an inconsistency on the part of the nihilists."
Nietzsche laughed with the inconsistency on the part of the nihilists.
I say so.


The only life you can live is your life.
Come to think of it, that's a paradox.
"Paradox is the passion of thought, and the thinker without the paradox is like
the lover without passion: a mediocre fellow. "
(Kierkegaard says so. He's considered as the father of the existentialists, please read him)
Come to think of it, calling it a paradox sounds a lot better than an inconsistency.
Haha.
 
Enjoy the rest of your life.
 
 
 
(1) Rex Welshon says so.
(2)Nietzsche says so
(3) Dostoevski says so


 
 

maandag 6 september 2021

Ronald Aronson


 The moment you stop reading the Stanford Encyclopedia of philosophy...



vrijdag 3 september 2021

Valerie Van Peel

 

Onlangs zat ik rustig in de wagen, ik stond stil voor een rood licht, en dan BAM!
Toen ik uitstapte om de schade op te nemen opende de vrouw die haar wagen in mijn koffer geparkeerd had verschrikt haar portier.
"Oh sorry", zei ze, "sorry, sorry sorry, ik heb op de verkeerde pedaal geduwd."

Daar moest ik aan denken toen ik de column van Valerie Van Peel las.
"Gelijkheid betekent in mijn boekje dan ook oordelen per individu en niet op basis van geslacht."
Het laatste deel van die zin is overbodig. Ik vermoed dat Valerie Van Peel ook niet zal oordelen op basis van kleur, op basis van leeftijd, op basis van seksuele voorkeur of welke groep dan ook.
Dat siert haar.
"Gelijkheid betekent in mijn boekje dan ook oordelen per individu en niet op basis van een groep."
Dat is zoals een rood licht, je hoort er te stoppen.
De "activistische feministen" lijkt mij een groep.
Wat is dat trouwens, een "activistische feminist?" Als je begin augustus de Belgian Cats een hart onder de riem steekt, ben je dan een activistische feminist?
U vindt dit voorbeeld waarschijnlijk - en terecht - heel anekdotisch. Maar ...
"Niks te maren", zei mijn moeder in mijn jonge jaren.
Sterke vrouw.


zondag 22 augustus 2021

Loobuyck jr.

 

Ik heb uit uw boek onthouden dat wie bij u thuis het laatste wc-rolletje gebruikt en niet aanvult, minder zakgeld krijgt. En dat dat ons ook nog iets leert over de coronacrisis.

(lacht) “In ons huis is iedereen vrij, maar ook vrij samenleven betekent dat je een aantal regels moet volgen. Sommige van die regels worden makkelijk nageleefd – bijvoorbeeld dat we elkaar niet op de smoel slaan – en andere moet je een beetje meer afdwingen.

“Als je op het toilet zit en het laatste rolletje is weg, dan vloek je. Iemand heeft dan van zijn vrijheid gebruik gemaakt zonder rekening te houden met de anderen. Daar moet men op aangesproken worden. Die wc-rolletjes, dat is burgerzin op een erg lokaal niveau.”
Interview in De Morgen met Patrick Loobuyck naar aanleiding van zijn nieuwe boek.

 


 

 

Uit welingelichte bron ben ik te weten gekomen dat Patrick Loobuyck zelf een beetje verveeld zit met dat boek. Excrementiële crisis. Hij heeft alles in het werk gesteld om het boek alsnog uit de handel te halen, maar hij was te laat. Dat zit namelijk zo, Patrick Loobuyck heeft een verschrikkelijk puberende zoon. En dat van dat ingehouden zakgeld viel niet echt in goede aarde bij het heerschap. Nu wil het toeval dat Patrick Loobuyck bij zijn eerstvolgende bezoek aan het kleine kamertje een beetje laat tot de ontdekking kwam dat er nog welgeteld één velletje op het wc-rolletje zat. Eén velletje. Ik moet u niet uitleggen dat een mens met een ietwat gezonde stoelgang niet ver komt met één velletje. Eentje is geentje, het is een café wijsheid waar menig intellectueel zich al het hoofd over gebroken heeft. Patrick Loobuyck vloekte een genuanceerde vloek. Dat kon geen toeval zijn! In een flits zag hij de grijnzende blik van zijn zoon voor zich toen die zijn euvel plan ten uitvoer bracht. Maar in dat eureka moment had hij ook onmiddellijk begrepen dat zijn verschrikkelijk puberende zoon zich volgens de letter van de wet niet misdragen had.
Met dichtgeknepen billen begaf Patrick Loobuyck zich naar de kamer van zijn zoon.
"Je mist het punt", begon hij aan zijn op de wc-pot voorbereide betoog.
Zijn verschrikkelijk puberende zoon trok zijn wenkbrauwen op.
"Ik mis het punt?", vroeg hij uitdagend.
Toen brak er iets bij Patrick Loobuyck.
"Jouw rolletje is uitgespeeld jongeman", zei hij terwijl hij het wc-rolletje met één velletje papier naar het hoofd van zijn zoon slingerde en ze mekaar lachend in de armen vielen.


woensdag 4 augustus 2021

Jij

 



 

Afscheid.

Jij!
Als ik ooit een gedicht zou schrijven
een echt gedicht
zo een gedicht dat iedereen uit het hoofd kent
dan zou het een gedicht over jou zijn

over jou
door jou
in jou
voor jou

ooit ik als
ijj !