Erin Plunkett

en fortsat Stræben.
A letter to Erin Plunkett.

I am an unconditional fan of Kierkegaard.
And yet I do not read his books, at least not from start to finish.
As soon as I experience an author as a companion, I prefer to savor his texts.
I wait patiently for a fragment which is blown to me like a fluff by a summer breeze.

"Even if a person has achieved the highest, the repetition by which he must indeed fill out his existence, if he is not to go backward (or become a fantastical being), will be again a continued striving."
Delivered to me by Erin Plunkett.

Upon inquiry it turned out to be a fragment from Concluding Unscientific Postscript  (Hong & Hong, 1992, p 121: VII 100)
I also always get intrigued by the courier on duty.

Erin Plunkett 's current research considers the ontology of possibility in Kierkegaard.
An immanent doubt overwhelms me as soon as I read it.
Ontology?
Can I have missed something in Kierkegaard? Yes, I can.
Can I reread Kierkegaard? Yes I can.
Can I study Kierkegaard again? Yes, I can.
So I did.
I checked  Sören Kierkegaards Skrifter.
That's an amazing danish site with all the texts from Kierkegaard.
A man would start to learn Danish for lesser reasons.
There is a search engine.
"Skriv tekst her" (write text here) and push "søg" (search).
Nope, Kierkegaard didn't mention "ontologi" (Only three times in "Kommentarer").

"Concluding Unscientific Postscript" is a thick book.
But not thick enough.
The book was recently translated in Dutch.
Apparently there was not enough room to print the full title.
There is only "postscript" (naschrift) on the spine of the book.

I guess (it's always nothing more than a guess) the publisher feared the "unscientific" might scare the possible reader.
Can he publish it again with the full title? Yes, he can.
Can you skip the ontology? Yes, you can!

Postscript.
Maybe you like this one:

Although this little book (which is called "discourses," not "sermons," because its author does not have authority to preach, "upbuilding discourses," not discourses for upbuilding, because the speaker by no means claims to be a teacher) wishes to be only what it is, a superfluity, and desires only to remain in hiding, just as it came into existence in concealment, I nevertheless have not bidden it farewell without an almost fantastic hope. Inasmuch as in being published it is in a figurative sense starting a journey, I let my eyes follow it for a little while. I saw how it wended its way down solitary paths or walked solitary on public roads. After a few little mistakes, through being deceived by a fleeting resemblance, it finally met that single individual whom I with joy and gratitude call my reader, that single individual it is seeking, to whom, so to speak, it stretches out its arms, that single individual who is favorably enough disposed to allow himself to be found, favorably enough disposed to receive it, whether at the time of the encounter it finds him cheerful and confident or "weary and pensive."—On the other hand, inasmuch as in being published it actually remains quiet without moving from the spot, I let my eyes rest on it for a little while. It stood there like a humble little flower under the cover of the great forest, sought neither for its splendor nor its fragrance nor its food value. But I also saw, or thought I saw, how the bird I call my reader suddenly noticed it, flew down to it, picked it, and took it home, and when I had seen this, I saw no more (p. 5).

http://sorenkierkegaard.org/eighteen-upbuilding-discourses.html

Christoph Schuringa

 

Het meest voor de hand liggende antwoord wordt het meest over het hoofd gezien.

L. Lavrysen

 
Tropische temperaturen vandaag!
Zelfs de rechtspraak wordt er gortdroog van.
Arrest van het Grondwettelijk Hof in verband met de eindtermen.

Indien u "voldoende" (25x in de tekst) kan onderscheiden van "onvoldoende" (28x) hebt u voldoende om een oordeel te vormen.
Let wel: dit is een niet verbeterde kopie van mijn tekst.
In de verbeterde versie zal "zonder voldoende" niet erkend worden als een "voldoende" zodat de "onvoldoendes" zullen gecorrigeerd worden naar 29x ten nadele van de "voldoendes" (24x)

Om elkaar te begrijpen is het nog niet voldoende dat je dezelfde woorden gebruikt; je moet ze ook voor dezelfde soort innerlijke belevenissen gebruiken, je moet je ervaring ten slotte met elkaar gemeen hebben.
Friedrich Nietzsche, Voorbij goed en kwaad, 268

Es genügt noch nicht, um sich einander zu verstehen, dass man die selben Worte gebraucht: man muss die selben Worte auch für die selbe Gattung innerer Erlebnisse gebrauchen, man muss zuletzt seine Erfahrung mit einander gemein haben.

De journalist

 



Dat is tenslotte de plicht van de journalist: waarheid van verzinsel en dwaling onderscheiden.
Joël De Ceulaer, "Hoera, de democratie is niet perfect", blz. veel te veel.

De gemiddelde intellectueel van dezen tijd is, hoe verfijnd of geleerd hij ook moge zijn, eigenlijk doorgaans een typische journalist. In staat om zich op grond van eenige vaardigheid in het formuleeren over alles en nog wat met groote overtuigingskracht uit te spreken of uit te schrijven, voorts meestal in het bezit van een monopolie voor een of ander zorgvuldig afgepaald gebied, heeft hij het volkomen verleerd zich rekenschap te geven van zijn hachelijke positie. Menno Ter Braak, "Van oude en nieuwe Christenen", blz. 60

Samantha Rose Hill

(For once this is a "google translate" version of my previous blogpost)

Collateral delight.
That makes me incredibly happy.
Let me explain.
Hannah Arendt is not my philosopher.
You can check it, this blog has a search engine.
Usually when I see a quote by Hannah Arendt, I let it pass. Sometimes I don't.

Samantha Rose Hill wrote a book on Hannah Arendt and quotes her on twitter.

But didn't I write something about that?
Usually I don't use the search engine, nothing is more of an obstruction to the imagination than the realization that one is repeating oneself.  Sometimes I do.

Indeed I did.

"Hannah Arendt stelt dat al haar geschriften slechts één beweegreden hebben: iets te begrijpen. Ze verzuimt echter de vage term 'begrijpen' te definiëren. Begrijpen betekent eigenlijk zoveel als "in bezit nemen" (anders zou het niet zo belangrijk zijn)."
Imre Kertesz, "ik, de ander".

I had an uncontrollable urge to answer that to Samantha Rose Hill, so I went looking for the English source of the quote.
In vain!
Some research taught me that "I, the other" in original was  "Valaki más: A változás krónikája" and that the work had not yet been translated into English.
What a gap for the English-speaking Hannah Arendt enthusiasts.

"Hannah Arendt argues that all her writings only have one motive; to understand something. However, she fails to define the vague term "understanding". To understand actually means as much as "to take possession" (otherwise it wouldn't be so important).
Imre Kertesz.

That sheds a completely different light on the quote.
I want to understand totalitarianism.
I want to take possession of totalitarianism, I want to make it mine.

That impresses.
Not because I say so, but because Imre Kertesz, survivor of Auschwitz, says so.

There was only one detail left for me: looking up Kertesz's quote.
Contrary to the scientific way of working, I neglected to add a reference. For the same money, I could have just made up the quote and attributed it to Imre Kertesz to give it more weight. It's a trick that, knowing myself, wouldn't surprise me.
So I had to find the quote.
And the library was closed.
Maybe I could find it on the internet.
And then I stumbled upon the Noble lecture by Imre Kertesz.

"Here the notion that the world is an objective reality existing independently of us was an axiomatic philosophical truth. Whereas I, on a lovely spring day in 1955, suddenly came to the realization that there exists only one reality, and that is me, my own life, this fragile gift bestowed for an uncertain time, which had been seized, expropriated by alien forces, and circumscribed, marked up, branded – and which I had to take back from “History”, this dreadful Moloch, because it was mine and mine alone, and I had to manage it accordingly."
Collateral delight.
But it didn't get me any further.

I had to reread the book. Valaki más: A változás krónikája.
Google translate.
"Someone else, the chronicle of change."
Instant collateral delight.
What a lame translation is "I, the other"?
But the library was closed.

In the meantime, final exam with Miss Arendt (with special thanks to Samantha Rose Hill)

Write an essay on one of the following topics.
I definitely would pick six: "Explain why intellectuals can be attracted by a totalitarian ideology?"
Because they are intellectuals!
Sorry , I didn't notice (Use Milosz).

"A man may persuade himself, by the most logical reasoning, that he will greatly benefit his health by swallowing live frogs; and, thus rationally convinced, he may swallow a first frog, then the second; but at the third his stomach will revolt. In the same way, the growing influence of the doctrine on my way of thinking came up against the resistance of my whole nature."
Czeslaw Milosz, The Captive Mind.

And then I had my book.

Page  17
"Only with Moritz Schlick is it worth showing solidarity: he thought and was shot for that reason - a fitting fate for a philosopher"
Collateral delight.

Page 25
"I had never been a member of the opposition movement, because my dislike of movements was possibly even greater then my dislike of the system."
Collateral delight.

Page 95

10.
Discuss:
"The ideal subject of totalitarian rule is not the convinced Nazi or the convinced Communist, but people for whom the distinction between fact and fiction, true and false, no longer exist."
(Use Imre Kertesz)

 

Moritz Schlick

Collateral delight.
Daar word ik ongelooflijk blij van.
Ik verklaar mij nader.
Hannah Arendt is niet mijn filosofe.
Dat kan u nagaan, dit blog heeft een zoekfunctie.
Meestal laat ik een quote van Hannah Arendt aan mij voorbijgaan, soms niet.

Samantha Rose Hill schreef een boek over Hanna Arendt en citeert haar regelmatig.

Had ik daar niet ooit iets over geschreven?
Meestal gebruik ik de zoekfunctie niet - niets is meer belemmerend voor de creativiteit dan het besef dat je in herhaling valt -, soms wel.
Ja hoor.

"Hannah Arendt stelt dat al haar geschriften slechts één beweegreden hebben: iets te begrijpen. Ze verzuimt echter de vage term 'begrijpen' te definiëren. Begrijpen betekent eigenlijk zoveel als "in bezit nemen" (anders zou het niet zo belangrijk zijn)."
Imre Kertesz, "ik, de ander".

Er bekroop mij de onbeheersbare lust om dat te antwoorden aan Samantha Rose Hill, dus ging ik op zoek naar de Engelse bron van de quote.
Tevergeefs!
Enig onderzoek leerde mij dat "ik, de ander" in het origineel "Valaki más: A változás krónikája" luidde en dat het werk nog niet in het Engels vertaald was.
Wat een hiaat voor de Engelstalige Hanna Arendt liefhebbers.

"Hannah Arendt argues that all her writings only have one motive; to understand something. However, she fails to define the vague term "understanding". To understand actually means as much as "to take possession" (otherwise it wouldn't be so important).
Imre Kertesz.

Dat werpt een heel ander licht op de quote.
Ik wil het totalitarisme begrijpen.
I want to take possession of totalitarism.
I want to make it mine.

Dat maakt indruk.
Niet omdat ik het zeg, maar omdat Imre Kertesz, een overlever van Auschwitz, het zegt.

Er restte mij evenwel nog een detail: de quote van Kertesz opzoeken.
In tegenstelling tot de wetenschappelijke manier van werken verzuimde ik een referentie toe te voegen.
Voor hetzelfde geld had ik de quote gewoon verzonnen en toegeschreven aan Imre Kertesz om hem meer gewicht te geven (de quote voor alle duidelijkheid). Het is een truc die me, mezelf kennende, niet zou verbazen.
Dus moest ik de quote zien terug te vinden.
En de bibliotheek was gesloten.
Misschien vond ik hem wel elders op het internet terug.
En toen kwam ik al struinend bij de Nobelprijs lezing van Imre Kertesz  terecht.

"Here the notion that the world is an objective reality existing independently of us was an axiomatic philosophical truth. Whereas I, on a lovely spring day in 1955, suddenly came to the realization that there exists only one reality, and that is me, my own life, this fragile gift bestowed for an uncertain time, which had been seized, expropriated by alien forces, and circumscribed, marked up, branded – and which I had to take back from “History”, this dreadful Moloch, because it was mine and mine alone, and I had to manage it accordingly."

Colatteral delight.
Maar het bracht me wel geen stap verder.

Ik moest het boek herlezen. Valaki más: A változás krónikája.
Google translate.
Someone else, the chronicle of change.
Instant collateral delight.
Wat een lamlendige vertaling was dat "ik, de ander".
Maar de bib was dicht.


Eindexamen afleggen bij Miss Arendt dan maar (met dank aan Samantha Rose Hill).

Write an essay on one of the following topics.
Ik ga onmiddellijk voor zes: Explain why intellectuals can be attracted by a totalitarian ideology?
Because they are intellectuals!
(Use Milosz) had ik even over het hoofd (pun intended) gezien.

"A man may persuade himself, by the most logical reasoning, that he will greatly benefit his health by swallowing live frogs; and, thus rationally convinced, he may swallow a first frog, then the second; but at the third his stomach will revolt. In the same way, the growing influence of the doctrine on my way of thinking came up against the resistance of my whole nature."
Czeslaw Milosz, The captive mind.

En toen had ik mijn boek.

Bladzijde 17
"Alleen met Moritz Schlick is het de moeite waard solidair te zijn: hij heeft nagedacht en werd om die reden doodgeschoten - een passend lot voor een filosoof."
Colatteral delight.

Bladzijde 25
"Ik was nooit lid geweest van een oppositiebeweging, want mijn afkeer van bewegingen was zo mogelijk nog groter dan mijn afkeer van het systeem.

Bladzijde 95

10.
Discuss:
"The ideal subject of totalitarian rule is not the convinced Nazi or the convinced Communist, but people for whom the distinction between fact and fiction, true and false, no longer exist."
(Use Imre Kertesz)

 

Fernando Pessoa

 

I know not what tomorrow wil bring.
Fernando Pessoa.

Mooie laatste gedachte....

De griffioen

 I could tell you my adventures - beginning from this morning,' said Alice a little timidly: 'but it's no use going back to yesterday, because I was a different person then.'

'Explain all that,' said the Mock Turtle.

'No, no! The adventures first,' said the Gryphon in an impatient tone: 'explanations take such a dreadful time.'

Hoe vaker een tekst geciteerd wordt, hoe belangrijker hij geacht wordt.
Het tweede deel van bovenstaande tekst wordt omgekeerd evenredig vaak geciteerd in vergelijking met het eerste deel.
Heeft iemand daar een verklaring voor?

H.C. Andersen

Voorwoord.

Tweede zit, gelukkig is er tweede zit.
Eind vorige week en  begin deze week kwam er nogal wat kritiek op een gastcollege van Tom Van Grieken aan de K.U.L.

"Tom Van Grieken mocht gisteren aan de faculteit Sociale Wetenschappen van de KU Leuven komen spreken over de zin en onzin van een cordon sanitaire. Mede-organisator professor Steven Van Hecke verdedigt die keuze door te wijzen op 'academische vrijheid', ook voor mensen waar je het volstrekt mee oneens bent. Maar er zijn grenzen aan die vrijheid.
Normaal gezien houdt het argument van professor Van Hecke steek. We leven nu eenmaal in een democratische samenleving, waar ideeën horen te botsen om de zoektocht naar de waarheid te bevorderen. Alleen mogen we deze redenering niet in het absolute doortrekken.
...
De universiteit valt in deze ten prooi aan de tolerantie-paradox van Karl Popper. Die stelt dat een tolerante samenleving zelf niet verdraagzaam mag zijn tegenover intolerantie, omdat die anders het tolerante karakter verdringt."
Gert Aerssens in Veto

 Mensen met een mening over dat concrete voorval (over "een" concreet voorval), hebben de neiging om dat te veralgemenen, te abstraheren. Het zijn "sleutelmakers", hun ambitie is de creatie van een passe-partout: andere mensen moeten er ook zo over denken. De mening is geen mening meer, het is "kritiek".

"Omdat ik niet aanwezig was tijdens het college, en evenmin weet hoe de uiteenzetting van Van Grieken vooraf gekaderd of achteraf geanalyseerd werd, kan ik niet diep ingaan op dit individuele geval. Ik wil abstracter nadenken over de vraag of een universiteit ruimte moet kunnen bieden voor extremistische sprekers. Mits een kritische omkadering, denk ik van wel. Mijn uitgangspunt is in de eerste plaats dat de kritische confrontatie met extreme, controversiële, afwijkende en kwetsende ideeën een pedagogische waarde kan hebben. Je kan een fenomeen moeilijk bespreken of analyseren, als je studenten er niet mee in aanraking laat komen. Ik werk zelf soms rond hate speech, en dat veronderstelt dan dat je studenten confronteert met extremistische uitspraken. Je kan die parafraseren, maar je zou dus eveneens de extremisten zelf aan het woord kunnen laten. De Britse filosoof en econoom John Stuart Mill merkte al op dat voor een goed verweer tegen sommige ideeën, het soms nodig is de argumenten te horen uit de mond van diegene die ze aanhangt, en ze het overtuigendst kan brengen."
Koen Lemmens in Knack

Abstracties, het werkt doorgaans als een lap rode stof op een stier.

"Heel het vervolg van zijn op abstracties gebaseerde betoog blijft de concrete aanleiding uit de weg gaan maar hekelt wel de critici."
Vincent Scheltiens in Knack

Maar die lap rode stof is toch o zo verleidelijk....

"Maar John Stuart Mill dus en de beperkingen op de vrijemeningsuiting. Lemmens verwijst naar hoofdstuk 2 van het in 1859 gepubliceerde On Liberty. Lemmens kent zijn Mill. ‘We moeten al het spreken toelaten, zelfs valse stellingen en samenzweringstheorieën verdedigen, want het is enkel dan dat we een mogelijkheid hebben om kennis te verwerven’ (eigen vertaling). Waar knelt het schoentje?

Meningsverschil en discussie veronderstellen dat men een aantal minimale uitgangspunten en aannames over de wereld deelt."
Vincent Scheltiens in Knack

Daar wil ik dan over doorbomen, zelf mijn gedachten op papier zetten.
Helaas, ik kom meestal hopeloos te laat. In mijn hoofd raast eerst enkele dagen een orkaan. Als de wind weer is gaan liggen en ik de verspreidde fragmenten probeer te ordenen, dan is er alweer een nieuw onderwerp trending.

Boom.

Sören Kierkegaard schreef in zijn jonge jaren een weergaloos essay over Hans Christian Andersen. Een weergaloos essay omwille van het voorwoord. Een voorwoord dat hij beëindigde met een naschrift.

"Postscript for the readers who possibly could be harmed by reading the preface: they could skip over it, and if they skipped far enough so that they skipped over the essay as well, it is of no consequence."
Sören Kierkegaard in From the papers of one still living. (Die titel!)

Een weergaloos essay omwille van één zin.
Om maar te zeggen, Sören Kierkegaard is mijn type filosoof.
John Stuart Mill is dat voor alle duidelijkheid niet.
"Waarom niet?", vraagt u zich misschien af. Of is dat zomaar een mening?

"It is better to be a human being dissatisfied than a pig satisfied; better to be Socrates dissatisfied than a fool satisfied. And if the fool, or the pig, are of a different opinion, it is because they only know their own side of the question. The other party to the comparison knows both sides."
John Stuart Mill in Utilitarianism

John Stuart Mill maakt de verkeerde keuze.
Verticaal geklasseerd. Ander en beter!
De vraag stelt zich of het gerechtvaardigd is om John Stuart Mill "links" te laten liggen omwille van één enkele uitspraak?
Misschien moet ik wel verder lezen.
Misschien is hij wel geëvolueerd in zijn denken.
Of misschien, heel misschien, de kans is uiterst gering maar is niet onbestaande, vergis ik mij en kom ik tot andere inzichten als ik meer zou lezen van John Stuart Mill.
Per slot van rekening, als u het essay van Sören Kierkegaard er niet zelf op naleest, zou u ook niet tot de bevinding komen dat de voorgaande paragraaf in het essay ook wel best te pruimen valt.
(De analogie met "Kunnen we Tom Van Grieken laten spreken op de universiteit?" is geheel de uwe.)
Goed, maar anderzijds kunnen we ook niet blijven lezen natuurlijk. Dat zou zeg maar "tegennatuurlijk" zijn. Op een bepaald ogenblik is het tijd om de knoop door te hakken en te zeggen: "Sorry John, maar hier is echt geen tijd voor, er is echt wel wat beters te doen."
(De analogie met "Kunnen we Tom ...)
En daarmee is de discussie afgerond.
Tot er iemand oppert: "Tijd heb je niet, tijd moet je maken. Het is de hoogste tijd om tijd vrij te maken om John Stuart Mill te herlezen."
(De anal...)
Maar toen ging de discussie al over het onderwijs.

 

                                                                    The thinking tree in Puglia

Tweede zit.

Marc Elchardus gebruikt het concrete voorbeeld van Tom Van Grieken om een abstracte analyse te maken.
"Een klein deel van de bevolking eigent zich het recht toe schuld van onschuld, recht van onrecht te scheiden, en duldt daarbij geen tegenspraak.
...
Die geniale instelling (de democratie) wordt nu weer vervangen door een samenleving opgedeeld in rechtschapenen en verwerpelijken."
Marc Elchardus in De Morgen

"Dat kleine deel van de bevolking is werkelijk verwerpelijk", zou dat een gedachte zijn die bij hem opkomt en waar we hem op kunnen afrekenen?

Marc Elchardus eindigt zijn citaat met Albert Camus (één van mijn helden).

"We moeten ons Sisyphus voorstellen als een gelukkig mens."
"Gelukkig, tevreden, allemaal één pot nat.
We moeten helemaal niets.
En als we dan toch iets zouden moeten, dan is het onze helden afvallen", denkt de tevreden gek dan.

Fragmenten.

-Wel moeten lachen met "Meningsverschil en discussie veronderstellen ...".
Ik hoop Vincent ook.
- Veronderstellen is trouwens een vreemd woord. Nooit vermoed dat "als waar aannemen" en "zich inbeelden" (s'imaginer) synoniemen waren.
-Voor de liefhebbers: Popper is niet mijn type filosoof. Doe mij maar Wittgenstein.