Thierry Baudet

Somber en schuw, zolang je achterwarts schouwt,
De toekomst vertrouwensvol, als je jezelf vertrouwt.
O vogel, komt je een plaats onder adelaars toe?
Ben je Minerva's lieveling Oehoe-oehoe?

Nietzsche, de vrolijke wetenschap 53

Schwermüthig scheu, solang du rückwärts schaust,

Der Zukunft trauend, wo du selbst dir traust:

Oh Vogel, rechn’ ich dich den Adlern zu?

Bist du Minerva’s Liebling U-hu-hu?

Branton Tarrant

Een mens vraagt zich af wat een andere mens bezield om een vijftigtal andere mensen af te knallen.
Gaat hij uit van een absolute waarheid of van een relatieve waarheid?
De meningen verschillen daarover.

Als het verschil tussen waarheid en onwaarheid, feit en verzinsel vervaagt, rest enkel machtspolitiek. Juist en feit is dan wat de meest machtige kan doen geloven of opleggen wat juist en feit is. Dat, niet zozeer racisme of bombastische symboliek, is de kern van het fascisme: wil en macht als de uiteindelijke toetssteen van waarde en waarheid. Het meest opvallende aan de hedendaagse populisten zijn niet hun soms rauwe opvattingen en wereldvreemde oplossingen, maar de afwezigheid van overtuiging en de wilskracht zich gezwind aan te passen aan alles wat hen dichter brengt bij macht. Dat voert ons terug naar het interbellum en verder naar de 19de eeuw toen, in het vaarwater van Darwin, maatschappijtheorieën populair werden die de geschiedenis beschouwen als een eeuwige strijd en precies daarom ook als gestage vooruitgang. De sterkste wint, legt zijn waarheid en zijn feiten aan de anderen op, en dat is vooruitgang want zij zijn het die van hem de sterkste hebben gemaakt.

Ik denk niet dat veel mensen in die wereld van wil en macht willen leven. Vraag is echter: hoe geven we mensen weer de mogelijkheid het verschil te maken tussen waarheid en onwaarheid, tussen feit en verzinsel? Moeizaam vrees ik, traag alleszins, waarschijnlijk na hevige conflicten en afhankelijk van wie de sterkste blijkt.

Mark Elchardus op 17/12/2016

https://www.demorgen.be/opinie/dit-is-een-waar-gebeurd-verhaal-niet-gekker-dan-de-samenzweringsmythes-die-bij-ons-ten-tijde-van-dutroux-circuleerden-ba517b1f/

Kunnen we dat vermijden? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons alleen maar blijven verzetten tegen absolute waarden, absolute waarheden, absolute prioriteiten.

Mark Elchardus op 16/03/2019

https://www.demorgen.be/opinie/als-je-zelfs-in-nieuw-zeeland-niet-langer-veilig-bent-b73882c5/

Joris Casaer

Journalisten hebben vandaag de dag de gewoonte om nogal smalend te doen over de debatfiches van de politici.
Er is geen ruimte meer om zijpaden te bewandelen.
Jammer genoeg geldt dat ook voor de journalisten.
Verblind door hun vragenlijstje zien ze geen opportuniteiten meer.
Zo is er in zeno een interview met David Van Reybrouck.
Een gemiste kans.
Het enige interessante waren de foto's.

Het meest intrigerende aan deze foto is de kop koffie.
Jammer genoeg had alleen de fotograaf dat in de smiezen.

Wat een gemiste mogelijkheid om tot een boeiend gesprek te komen!
Die ene gerateerde vraag zou het hele interview goed gemaakt hebben. Wat zeg ik, die ene gerateerde vraag zou de hele bijlage goed gemaakt hebben.
"Wat betekent die tekst op je kopje koffie David?"
Dat zou een essay kunnen opleveren waarmee "tegen verkiezingen" zou gereduceerd worden tot niets meer dan een ordinair pamflet.
En na de hele uitleg aanhoord te hebben zou ik vragen aan David Van Reybrouck of hij er zich bewust van is dat Hannah Arendt verkeerd geciteerd wordt op zijn kopje koffie.
Dit is het juiste citaat:

“The notion that there exist dangerous thoughts is mistaken for the simple reason that thinking itself is dangerous to all creeds, convictions, and opinions.”

"En of dat enig verschil zou maken David?"

P.S. Heel toepasselijk wel dat mijn foto van de originele foto (copyright Joris Casaer) een enigszins vertekend beeld geeft.

De bosbrosser

Bij nader inzien is het onbegrijpelijk dat ik nog geen enkel woord over de klimaatverandering heb geschreven. Iedereen heeft het er over, zelfs de nauwelijks uit de pamper gegroeide kleuter werd wel al een microfoon onder de neus geduwd om naar zijn engagement te informeren.
Hoog tijd dus om daar, welja, verandering in te brengen.
"A philosopher who is not taking part in discussions is like a boxer who never goes into the ring."
Ludwig Wittgenstein.
Een filosofische benadering van verandering.
Dat is een fundamenteel andere benadering dan een wetenschappelijke benadering.
"When you are philosophizing you have to descend into primeval chaos and feel at home there."
Ludwig Wittgenstein.


Laat het duidelijk zijn, ik ben de enige klimaatneutrale burger van de wereld.

Klimaatactivisten en klimaatnegationisten, het is allemaal één pot nat (is de nattigheid de laatste jaren toegenomen, of is dat alleen maar een idee van mij?)
Beide gaan er immers van uit dat er een "juist" klimaat zou zijn, een klimaat als referentiepunt.
Woorden als "waarheid" , "bewijs" of "ernst" kunnen alleen afgetoetst worden aan een referentiepunt, een referentiepunt dat eerst zorgvuldig werd uitgekozen.
Waarschijnlijk in alle ernst.

De reden waarom men aanneemt dat er zoiets als "waarheid", "bewijs" of "ernst" zou bestaan is de "noodzakelijkheid". We hebben dergelijke begrippen nodig omdat we anders helemaal niets meer zouden kunnen. Welke verboden of geboden zouden wij nog kunnen opleggen zonder objectieve, universele grond?
Dat is echter een bekende drogreden, in het jargon ook wel "ad necessitatem" geheten.
"Omdat het nodig is".
Wat zouden wij nog kunnen doen als we geen beroep meer kunnen doen op "omdat het nodig is"?
Er zit echter een verraderlijke twist in die redenering.
Het antwoord op die vraag is niet "niets", het antwoord is "alles".
Het antwoord "niets" is het antwoord op de vraag "Wat zouden wij nog moeten doen als we geen beroep meer kunnen doen op "omdat het nodig is"?
Ik daarentegen, ik kan alles doen.
Ik kan schaamteloos een pleidooi houden voor het bouwen van duizenden extra windmolens in dit land.
Niet omdat het moet.
Omdat het kan.
Omdat ik het wil.
Misschien dat ik zelfs eens mee ga betogen als dat het discours van de bosbrosser zou worden.