God

God is mens geworden.
En tenzij u gelooft dat God een jojo is zal hij dat tot nader order ook blijven.

Zalig kerstfeest.

Julie Cafmeyer

JULIE CAFMEYER

Peter Casteels schrijft in Knack over de nieuwe comedyshow Douglas van Hannah Gadsby: "Die grappen over het patriarchaat zijn mij de laatste maanden beginnen te vervelen."

Hij haalt Alex Agnew aan die de vorige show van Gadsby, Nanette, bekritiseerde in De Standaard. In dat artikel worden enkele heren gevraagd iets te zeggen over de essentie van het vak 'comedy'.

Alex Agnew zegt: "Ik heb een hekel aan die nieuwe generatie Amerikaanse woke comedians, voor wie een show een soort zelftherapie is geworden. Comedy hoeft niet grappig te zijn is daar het nieuwe motto. Nee? Wat dan wel? Comedy without jokes is listening to somebody talking, heeft de Britse comedian Frank Skinner gezegd." Toch geweldig dat Vlaanderen mannelijke comedians ter beschikking heeft die ons door citaten van andere mannelijke comedians haarfijn uitleggen wat comedy is. Een kleine bijgedachte: Hoe kun je als vrouw nadenken over comedy als mannen je steeds uitleggen wat goede comedy is?

In een interview met De Standaard zegt Sarah Vandeursen dat de redactie van het satirische programma De ideale wereld een heftige plek is. Ze ontdekt daar dat humor toch meer een mannending is. Ze krijgt het gevoel dat ze zich als vrouw harder moet bewijzen. Niet dat de mannen op de redactie seksisten zijn, het zijn toffe mannen. Maar het probleem is: Vandeursen voelt zich niet gehoord. Meer zelfs, ze zegt dat alle vrouwen gillend weglopen van De ideale wereld.

En dan nog zijn er mannen die verbaasd zijn dat vrouwen therapeutische elementen verwerken in hun comedyshow. Op zich is dat wel een goede grap.

Wat ik me wel afvraag: waar zijn de plekken waar vrouwen kunnen uitzoeken en tonen wat humor voor hen betekent? Ondertussen krijg ik telefoontjes van theaterprogrammators en redacties die klagen dat het zo moeilijk is om grappige vrouwen te vinden. Ik blijf dan een uur met hen babbelen om te bewijzen dat ik wel grappig ben. Meestal word ik nooit meer teruggebeld. In een sfeer waarin je moet bewijzen dat je grappig bent, kan geen humor ontstaan.

Als je grappige vrouwen in je tv-programma wilt, investeer dan in hen. Geef hen een diverse redactie die grappen voor hen bedenkt. Dat krijgen al die uniek getalenteerde hilarisch grappige mannen namelijk ook. Als je een grappige vrouw een podium wilt geven in het theater, schrijf dan niet op de affiche de wereldschokkende woorden: 'Vrouwen kunnen ook grappig zijn!'

Casteels nuanceert in zijn artikel: Nanette, de eerste show van Gadsby, vond hij wel indrukwekkend en geestig. Wel, ik zal eens uitleggen hoe dat komt: Gadsby neemt de vrijheid om uit te zoeken op welke manier zij zich van humor wil bedienen om haar boodschap over te brengen. Eerst inhoud, dan humor. "Wees eens grappig" doet het omgekeerde.

https://krant.demorgen.be/titles/demorgen/7927/publications/791/articles/1021971/2/1

Ik heb gelachen om de laatste paragraaf.

De vraag is of mij dat een "male chauvinist pig" maakt.

Voor hetzelfde geld maakt het Julie Cafmeyer een grappige vrouw.

John McCarthy

Met de regelmaat van de klok verschijnt er wel weer een artikel over AI, artificiële intelligentie.
Ik begrijp al die heisa niet.
Is intelligentie niet per definitie artificieel?
(Bij deze stel ik u de geboorte van de SAI voor, de socratische artificiële intelligentie.)

Een vroegere kunstenaar

"Als overheid zou je moeten zeggen dat je geld geeft, maar de kunstenaar niet stuurt. Als nu de indruk wordt gewekt dat de overheid zich wil bevrijden van kritische kunstenaars, zou ik een omgekeerde oproep willen doen aan de kritische kunstenaars: bevrijd u van de overheid en van het hele idee dat u aan de subsidieslurf moet hangen om te doen wat u eigenlijk wil: choqueren."

Peter De Roover.

HET WEZEN VAN SCHOONHEID IS DE VERANDERING

"Als overheid zou je moeten zeggen dat je geld geeft, maar de politicus niet stuurt. Als nu de indruk wordt gewekt dat de overheid zich wil bevrijden van kritische politici, zou ik een omgekeerde oproep willen doen aan de kritische politici: bevrijd u van de overheid en van het hele idee dat u aan de subsidieslurf moet hangen om te doen wat u eigenlijk wil: choqueren."

Een vroegere kunstenaar.

De vooruitgangsdenker

De "Bende van de Vooruitgang", een genootschap van vooruitgangsdenkers, heeft een manifest geschreven. Dit is hun credo: "Het waren lange eeuwen, maar nu hebben we het "luilekkerland" gerealiseerd waarvan onze voorouders in de middeleeuwen droomden."


Ik - ik heb in mijn schrijven geen behoefte aan een genootschap (1) - word altijd als door een magneet aangetrokken door het woord "nu".
"Wij en u hebben het geweldig getroffen, want wij leven in het beste tijdperk ooit (tot nu toe)."
Wat is de draagwijdte van het nu?
Leef ik nu in een betere wereld dan op het ogenblik dat het manifest geschreven werd?
Stel - louter hypothetisch - dat ik een kritische opmerking zou formuleren.
"De grafiek van de vooruitgang is een stijgende lijn met pieken en dalen."
Na deze opmerking zou ik dan de volgende vraag stellen: Leeft u, niet "wij" maar "u", "u" zoals in "wij en u hebben het geweldig getroffen, want wij leven in het beste tijdperk ooit (tot nu toe)", in een betere wereld dan daarnet?
Het enige verschil voor "u" tussen "nu" en "daarnet", tussen de wereld nu en de wereld van daarnet,  is dat "u" nu kennis heb genomen van mijn kritische opmerking over het vooruitgangsdenken.
Maar goed, u bent verontschuldigd om hier dieper op in te gaan, het zijn veeleer vragen voor een filosoof.


P.S.
Had u opgemerkt dat ik de vooruitgangsdenkers stiekem een geloof heb toegedicht, het vooruitgangsgeloof?

(1) Tenzij er iemand interesse heeft in het simplistisch verbond.

Jeroen Hopster

Maarten Boudry zat gisteren in De afspraak om reclame te maken voor zijn nieuwe boek.
Over drogredenen.
Ik leerde dat er drogredenen zijn die ze zelf bedacht hebben. "De wafelijzermoraal" om een voorbeeld te geven.
Onder het motto "alles kan beter" bij deze een poging om er zelf één te verzinnen. En, al zeg ik het zelf, in het verzinnen meen ik een streepje voor te hebben op Maarten Boudry. Die is namelijk toch altijd een beetje gebonden aan de werkelijkheid.

Guilty by association (Hallo Jeroen!) was de volgende drogreden die de revue passeerde.
Vreemde quote: "soms zijn die argumenten ook wel legitiem".
Het "somsisme" en "wanneer?" zijn innig met elkaar verstrengeld. Niet soms, altijd.

"Procrastinatie" lijkt mij de drogreden bij uitstek. Het uitstellen van het denken als het om de knikkers gaat.

F.C. de kampioen

"Als ik zo baldadig mag zijn om te verwijzen naar mijn boek Hoera! De democratie is niet perfect:
er bestaat een groot verschil tussen wetenschap en democratie. In een democratie moeten meningen maximaal geuit worden. In een wetenschappelijk debat niet."

Joël De Ceulaer.

https://www.demorgen.be/tv-cultuur/n-va-is-de-fc-de-kampioenen-van-de-politiek~b8f1f4a9/


"Het wetenschappelijk debat".
Dat lijkt me net zo fascinerend als het monster van Loch Ness.
Ik vraag me af waar er zoal over gediscussieerd kan worden in een wetenschappelijk debat.

De oorsprong van de paradox ligt in de contradictio in terminis.

Hanne Gaby Odiele

Toevallig kwam ik deze week op het twitter account van Joel David Hamkins terecht.
Zijn vakgebied is "philosophy of the infinite".
Ik wist niet eens dat dat bestond!
En toevallig las ik vandaag ook een interview met Hanne Gaby Odiele.
"Hen" -want zo hoort dat- noemt zichzelf non-binair.

Voor zover het voor een filosoof van de oneindigheid mogelijk is om in te spelen op de actualiteit  lijken mij daar uitdagende onderwerpen voor de cursus te liggen.

Als je jezelf non-binair noemt, ben je dan ook effectief non-binair?
Als je non-binair bent, zijn er dan nog binaire mensen?
Daar kan ik mij tot in de oneindigheid mee amuseren.

Eva Berghmans

Essay Het individu als houvast in godloze tijden

Minder ‘ikkigheid’? We hebben net méér ik nodig

In zijn nieuwe boek neemt Dirk De Wachter de rol van pastoor op zich. Hij lacht er een beetje mee, maar vindt het nodig in deze tijden van eenzaamheid en burn-out. Nick Cave geeft op zijn website raad aan fans die de weg kwijt zijn. Is dat nu echt wat wij, bevrijde individuen, nodig hebben? Iemand die ons zegt hoe het leven te leiden?

Eva Berghmans, illustraties Jeroen Murré

https://www.standaard.be/cnt/dmf20191017_04668877

Zelf worstel ik al maanden met een essay dat ik wil schrijven.

Over de paradox.

Over hoe het paradoxale schromelijk over het hoofd gezien wordt.

Ik vrees dat ik de deadline niet ga halen.

Te veel afleiding.

The Philosophy Essay Prize

Each year the Royal Institute holds an essay prize competition. The winner will receive £2,500 and their essay will be published in Philosophy. 
 
The new editors of Philosophy have extended the submission deadline to 1st November 2019.
 
Entries will be considered by a committee, and the winner announced by the end of 2019.  The winning entry will be published in Philosophy in April 2020.
 

---

2019 Topic: The Significance of Paradoxes

Philosophers of logic and language and metaphysicians of substance, space and time have long been interested in paradoxes but so to a lesser degree have philosophers of mind and moral philosophers, eg in relation to self-deception, weakness of will and moral dilemmas. Essays are invited on the philosophical use of paradox. Authors may consider the implications of seeming or real paradoxes in specific areas of philosophy, where the paradoxes in question may be strictly logical or more informal, or they may examine the general significance of paradox for accounts of thought and of reality.
 
In assessing entries priority will be given to originality, clarity of expression, breadth of interest, and potential for advancing discussion. All entries will be deemed to be submissions to Philosophy and more than one may be published. In exceptional circumstances the prize may be awarded jointly in which case the financial component will be divided, but the aim is to select a single prize-winner.
 
Entries should be prepared in line with standard Philosophy guidelines for submission. They should be submitted electronically in Word, with PRIZE ESSAY in the subject heading, to assistant [at] royalinstitutephilosophy [dot] org.
 
Instructions for contributors can be found here. (Please note Prize Essay submissions should be sent to the email address above and not through the ScholarOne system). 

Cas Mudde

Mijn interview met @demorgen over mijn nieuwe boek.

Voor duidelijkheid: ik zeg niet dat N-VA uiterst-rechtse partij is. Ik zeg dat ze, net als vele rechtse partijen in vierde golf (ÖVP, Tories, VVD), uiterst-rechtse politiek bedrijven. https://t.co/75Cy4CSklc

— ©️as Mudde (@CasMudde) 27 september 2019

 Voor alle duidelijkheid:
Een politieke partij die een uiterst-rechtse politiek bedrijft is geen uiterst-rechtse partij.







Deliberatieve filosofie, het moet zowat de meest gebezigde activiteit van de intelligentsia zijn.

Wolf Vanpaemel

Maarten Boudry maakt een denkfout in zijn stuk over denkfouten

Maarten Boudry. Beeld Illias Teirlinck

Wolf Vanpaemel is mathematisch psycholoog.

✦ Exclusief voor abonnees door Wolf Vanpaemel14 juni 2019, 10:00

In een opiniestuk verdedigt Maarten Boudry de hypothese dat zonder harde taal over de islam en migratie het Vlaams Belang nog hoger had gescoord (hij noemt het zelf ‘de waarheid’, maar bescheidenheid lijkt me in dit soort zaken een mooie deugd, dus ik houd het op hypothese). Het zou best kunnen dat zijn hypothese steek houdt – mijn buikgevoel zegt hetzelfde, voor wat het waard is. Maar zijn stelling wordt onder andere gestaafd door een kromme redenering.

Hij verdedigt zijn hypothese – zwijgen over de islam en migratie speelt het Vlaams Belang in de kaart – door erop te wijzen dat de omgekeerde hypothese – stoere taal over de islam en migratie draagt bij aan het succes van het Vlaams Belang – nergens op slaat. Hij merkt op dat de argumentatie voor deze laatste stelling gebaseerd is op redeneren met metaforen en maakt volkomen terecht duidelijk dat deze manier van redeneren een erg magere garantie biedt op een waterdichte conclusie. 

Op zoek naar evidentie tegen die hypothese wendt hij zijn blik naar het klimaat. Hij wijst erop dat de duidelijke klimaatstandpunten van andere partijen de kiezers niet naar het originele groene moederschip hebben gedreven. Integendeel: de aandacht van de andere partijen voor het klimaat heeft net het succes van Groen in de kiem gesmoord. En dan maakt Boudry een grote redeneersprong: uit deze observatie over het klimaat en Groen volgt dat de stoere migratiestandpunten van andere partijen het Vlaams Belang, de partij waarvoor migratie en de islam al jarenlang het kernthema is, niet hebben vooruitgeholpen.

Dit is geen voorbeeld van het gewraakte ‘redeneren met metaforen’, maar wel van het achterneefje ‘argumenteren met analogieën’: Als x voor a (klimaat/Groen) geldt, zal x ook wel voor b (migratie/Vlaams Belang) gelden. Het probleem met zo’n redenering is dat ze enkel geldig is als er voldoende overeenkomst is tussen a en b. Boudry schijnt dit niet te beseffen, of doet in elk geval geen enkele poging om na te gaan of er voldoende overeenkomst is voor een sterke redenering per analogie. Ook al zijn er voor de hand liggende overeenkomsten tussen klimaat en migratie – ze zijn hete hangijzers, beheersen de actualiteit, lokken scherpe meningen uit, boezemen mensen angst in – het is niet moeilijk om belangrijke verschillen te vinden. Anders dan klimaat bevonden migratie en islam zich tot voor kort in de taboesfeer, om er maar één te noemen.

Boudry maakt dus zelf een denkfout, die in het Engels bekend staat als ‘argument from spurious similarity’ of de ‘analogical fallacy’. Redeneren met metaforen biedt geen garantie op een juiste conclusie, maar redeneren met analogieën evenmin.

https://www.demorgen.be/meningen/maarten-boudry-maakt-een-denkfout-in-zijn-stuk-over-denkfouten~b7da0f1a/

Toffe tekst.

De immer twitterende Maarten Boudry geeft niet thuis.

"Spurious" is mijn favoriete woord uit de tekst.

En dan in het bijzonder de betekenis volgens de Cambridge dictionary

false and not what it appears to be, or (of reasons and judgments) based on something that has not been correctly understood and therefore false: 

Something that has not been correctly understood.

Dat is een voorbeeld van de "sudden death fallacy".
De argumenten van de tegenpartij verwerpen omdat hij het niet begrepen heeft.

E.C.

"OOK IN BEROEP VRIJSPRAAK VOOR EX-POLITIEMAN DIE SPOTPRENT JINNIH BEELS VERSPREIDDE"

De ex-politieman werd vrijgesproken in eerste aanleg en het hof van beroep heeft de vrijspraak nu bevestigd. Het arrest van het hof van beroep vind ik niet terug, het arrest in eerste aanleg wel.
E.C. is de rechter die in eerste aanleg de vrijspraak verleende.

Deze tekst heb ik, in tegenstelling tot mijn gewoonte, tientallen keren herschreven. Volledige versies, waaronder één die zo grofgebekt was dat zelfs Jean-Marie Dedecker er jaloers op geweest zou zijn, naar de prullenmand verwezen.

Rechtsweigering.
Er zijn verschillende interpretaties mogelijk.
Maar het is de taak van de rechter om haar interpretatie naar voor te schuiven.
Indien ze dat verzuimt is dat rechtsweigering.
Het voorliggende vonnis is een pseudo-vonnis.

Sec. Een vonnis in vijf korte regels onderuit gehaald.
Pedant.
Meestal is het gemakkelijk om de zwakte in een redenering bloot te leggen.
Soms moet je wat dieper graven, maar elke redenering kan gevloerd worden.
Behalve indien E.C. geen vonnis zou uitgesproken hebben is er sprake van rechtsweigering. Dat is geen algemeen geldende regel, waardoor bovenstaande redenering een universele redenering zou blijken. Maar het is wel een stelling die ondergetekende zelf genegen is. Daar is bewijs voor.
In 2010 volgde deze auteur het proces over de rechtsweigering van rechter Walter De Smedt en was (en is) lyrisch over de verdediging van deze laatste.
"Iedereen heeft zijn mening gehad over mijn vonnis en ik heb gezwegen. Ik heb gezwegen omdat een magistraat zich niét moet verantwoorden tegenover de publieke opinie, niét tegenover zijn collega's, niét tegenover zijn oversten. Een magistraat moet zijn mening alleen uitspreken in een vonnis".
Wat mij betreft had E.C. zonder enige uitleg "vrijspraak" kunnen zeggen.
Met deze munitie vloert E.C. J.B. (Johan Bosmans) met IPPON.

Een redenering ziet er uit zoals het vonnis dat we hier kunnen inkijken.
Er is een typp-ex man (of typp-ex vrouw, ik probeer een seksisme proces te vermijden) aan het werk.
De typp-ex man (of typp-ex vrouw) moet al de namen van de betrokkenen naar beste vermogen uit het arrest weg typp-exen wanneer dat publiek gemaakt wordt. Maar de verwijzingen zijn zo talrijk dat het niet altijd lukt. (blz. 5 HELLEBOOG, blz. 8 BEELS)
We proberen de zwakte in onze argumentatie weg te typp-exen, maar dat lukt niet.


Ten gronde dan.
Terughoudendheid.
Dat is een woord dat ten onrechte veel van zijn pluimen heeft verloren.
E.C. legt een terughoudendheid aan de dag.
Paradoxaal genoeg niet ten aanzien van de prent.
blz 11. : De prent is ontegensprekelijk racistisch en beledigend.
Dat valt moeilijk te rijmen met "er zijn verschillende interpretaties mogelijk".
Maar een inconsistentie in het betoog is onvermijdelijk om een kettingreactie, de onvermijdelijke overgang van "racistisch" naar "racist", te onderbreken.
Er is terughoudendheid ten aanzien van de beschuldigde.
Is dat terecht?
Daar zijn ongetwijfeld verschillende interpretaties mogelijk.
E.C. heeft haar interpretatie gegeven.
Die van mij zou ongefundeerd zijn, ik heb de man nooit ontmoet.

Het is alleen te hopen dat B.V.L dezelfde terughoudendheid aan de dag legt bij zijn vrijspraak.
Want soms is het duidelijk dat er eigenlijk maar één keuze mogelijk is.
De prent is ontegensprekelijk racistisch.

Chris Janssens

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/06/04/vlaams-belang-over-culturele-sector-en-vrt-wij-willen-meer-div/

Vlaams Belang mag in de raad van bestuur van de VRT.

Chris Janssens verdedigde dat met passie. 18% van de Vlamingen krijgen een stem in de VRT waar ze die voordien niet hadden. Daar valt weinig tegen in te brengen. Het uitgangspunt is dat alle mensen evenwaardig zijn. Dus ook mensen die op Vlaams Belang stemmen.

Als 18% van de bevolking tot de groep van het Vlaams Belang behoort, dan is het niet meer dan normaal dat die 18% vertegenwoordigd is in belangrijke overlegorganen, in belangrijke beslissingsorganen, in belangrijke topfuncties.

Daar valt weinig tegen in te brengen behalve als je je zou uitlaten als een tegenstander van quota.

De Mediawatcher.

Thierry Baudet

Somber en schuw, zolang je achterwarts schouwt,
De toekomst vertrouwensvol, als je jezelf vertrouwt.
O vogel, komt je een plaats onder adelaars toe?
Ben je Minerva's lieveling Oehoe-oehoe?

Nietzsche, de vrolijke wetenschap 53

Schwermüthig scheu, solang du rückwärts schaust,

Der Zukunft trauend, wo du selbst dir traust:

Oh Vogel, rechn’ ich dich den Adlern zu?

Bist du Minerva’s Liebling U-hu-hu?

Branton Tarrant

Een mens vraagt zich af wat een andere mens bezield om een vijftigtal andere mensen af te knallen.
Gaat hij uit van een absolute waarheid of van een relatieve waarheid?
De meningen verschillen daarover.

Als het verschil tussen waarheid en onwaarheid, feit en verzinsel vervaagt, rest enkel machtspolitiek. Juist en feit is dan wat de meest machtige kan doen geloven of opleggen wat juist en feit is. Dat, niet zozeer racisme of bombastische symboliek, is de kern van het fascisme: wil en macht als de uiteindelijke toetssteen van waarde en waarheid. Het meest opvallende aan de hedendaagse populisten zijn niet hun soms rauwe opvattingen en wereldvreemde oplossingen, maar de afwezigheid van overtuiging en de wilskracht zich gezwind aan te passen aan alles wat hen dichter brengt bij macht. Dat voert ons terug naar het interbellum en verder naar de 19de eeuw toen, in het vaarwater van Darwin, maatschappijtheorieën populair werden die de geschiedenis beschouwen als een eeuwige strijd en precies daarom ook als gestage vooruitgang. De sterkste wint, legt zijn waarheid en zijn feiten aan de anderen op, en dat is vooruitgang want zij zijn het die van hem de sterkste hebben gemaakt.

Ik denk niet dat veel mensen in die wereld van wil en macht willen leven. Vraag is echter: hoe geven we mensen weer de mogelijkheid het verschil te maken tussen waarheid en onwaarheid, tussen feit en verzinsel? Moeizaam vrees ik, traag alleszins, waarschijnlijk na hevige conflicten en afhankelijk van wie de sterkste blijkt.

Mark Elchardus op 17/12/2016

https://www.demorgen.be/opinie/dit-is-een-waar-gebeurd-verhaal-niet-gekker-dan-de-samenzweringsmythes-die-bij-ons-ten-tijde-van-dutroux-circuleerden-ba517b1f/

Kunnen we dat vermijden? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons alleen maar blijven verzetten tegen absolute waarden, absolute waarheden, absolute prioriteiten.

Mark Elchardus op 16/03/2019

https://www.demorgen.be/opinie/als-je-zelfs-in-nieuw-zeeland-niet-langer-veilig-bent-b73882c5/

Joris Casaer

Journalisten hebben vandaag de dag de gewoonte om nogal smalend te doen over de debatfiches van de politici.
Er is geen ruimte meer om zijpaden te bewandelen.
Jammer genoeg geldt dat ook voor de journalisten.
Verblind door hun vragenlijstje zien ze geen opportuniteiten meer.
Zo is er in zeno een interview met David Van Reybrouck.
Een gemiste kans.
Het enige interessante waren de foto's.

Het meest intrigerende aan deze foto is de kop koffie.
Jammer genoeg had alleen de fotograaf dat in de smiezen.

Wat een gemiste mogelijkheid om tot een boeiend gesprek te komen!
Die ene gerateerde vraag zou het hele interview goed gemaakt hebben. Wat zeg ik, die ene gerateerde vraag zou de hele bijlage goed gemaakt hebben.
"Wat betekent die tekst op je kopje koffie David?"
Dat zou een essay kunnen opleveren waarmee "tegen verkiezingen" zou gereduceerd worden tot niets meer dan een ordinair pamflet.
En na de hele uitleg aanhoord te hebben zou ik vragen aan David Van Reybrouck of hij er zich bewust van is dat Hannah Arendt verkeerd geciteerd wordt op zijn kopje koffie.
Dit is het juiste citaat:

“The notion that there exist dangerous thoughts is mistaken for the simple reason that thinking itself is dangerous to all creeds, convictions, and opinions.”

"En of dat enig verschil zou maken David?"

P.S. Heel toepasselijk wel dat mijn foto van de originele foto (copyright Joris Casaer) een enigszins vertekend beeld geeft.

De bosbrosser

Bij nader inzien is het onbegrijpelijk dat ik nog geen enkel woord over de klimaatverandering heb geschreven. Iedereen heeft het er over, zelfs de nauwelijks uit de pamper gegroeide kleuter werd wel al een microfoon onder de neus geduwd om naar zijn engagement te informeren.
Hoog tijd dus om daar, welja, verandering in te brengen.
"A philosopher who is not taking part in discussions is like a boxer who never goes into the ring."
Ludwig Wittgenstein.
Een filosofische benadering van verandering.
Dat is een fundamenteel andere benadering dan een wetenschappelijke benadering.
"When you are philosophizing you have to descend into primeval chaos and feel at home there."
Ludwig Wittgenstein.


Laat het duidelijk zijn, ik ben de enige klimaatneutrale burger van de wereld.

Klimaatactivisten en klimaatnegationisten, het is allemaal één pot nat (is de nattigheid de laatste jaren toegenomen, of is dat alleen maar een idee van mij?)
Beide gaan er immers van uit dat er een "juist" klimaat zou zijn, een klimaat als referentiepunt.
Woorden als "waarheid" , "bewijs" of "ernst" kunnen alleen afgetoetst worden aan een referentiepunt, een referentiepunt dat eerst zorgvuldig werd uitgekozen.
Waarschijnlijk in alle ernst.

De reden waarom men aanneemt dat er zoiets als "waarheid", "bewijs" of "ernst" zou bestaan is de "noodzakelijkheid". We hebben dergelijke begrippen nodig omdat we anders helemaal niets meer zouden kunnen. Welke verboden of geboden zouden wij nog kunnen opleggen zonder objectieve, universele grond?
Dat is echter een bekende drogreden, in het jargon ook wel "ad necessitatem" geheten.
"Omdat het nodig is".
Wat zouden wij nog kunnen doen als we geen beroep meer kunnen doen op "omdat het nodig is"?
Er zit echter een verraderlijke twist in die redenering.
Het antwoord op die vraag is niet "niets", het antwoord is "alles".
Het antwoord "niets" is het antwoord op de vraag "Wat zouden wij nog moeten doen als we geen beroep meer kunnen doen op "omdat het nodig is"?
Ik daarentegen, ik kan alles doen.
Ik kan schaamteloos een pleidooi houden voor het bouwen van duizenden extra windmolens in dit land.
Niet omdat het moet.
Omdat het kan.
Omdat ik het wil.
Misschien dat ik zelfs eens mee ga betogen als dat het discours van de bosbrosser zou worden.

Stijn Vranken