donderdag 28 juni 2012

Ronaldinho


Meer dan een week niets geschreven.
Dat kan alleen te wijten zijn aan een melancholie.
Een Kierkegaard melancholie, een melancholie die niet "begrepen" kan worden, van zodra u ze begrijpt begrijpt u ze immers niet meer, ze "wordt" je eigen.

http://www.filosofieblog.nl/blog/emanuel-rutten/3416/is-geloof-volgens-kierkegaard-onredelijk/



Zwaarmoedigheid kan alleen bestreden worden met lichtvoetigheid.
De Panenka penalty.



De Panenka penalty doet me denken aan een uitspraak van Kierkegaard.
"Life can only be understood backwards; but it must be lived forwards."


 
De Panenka penalty van Pirlo tegen Engeland was ook ontroerend mooi.
Zeker met de gedachte in het achterhoofd dat het ook grondig fout kan lopen.





Het kan niet fout lopen.
Er bestaat niet zoiets als de "Pirlo penalty" in de zin van "een slechte Panenka penalty".
Er bestaat alleen de magie van de "Panenka penalty". Of een "Pinto save".

Zo staat ook de Ronaldinho vrije trap in mijn geheugen gegrift.
Ronaldinho probeert niet om de bal in de winkelhaak te krullen zoals alom gevreesd...
Een moment dat het systeem verslagen wordt door de verbeelding.


woensdag 20 juni 2012

Milan Kundera



                                         "De ondraaglijke zwaarheid van het zijn."




U kan het niet lezen. Ik wel.
"de rede is de gevaarlijkste hartstocht omdat ze het verst verwijderd is van het hart"

Miguel de Unamuno

"Scepsis significa rebusca, no duda. El esceptico, en este sentido, se opone al dogmatico, como el hombre que busca se opone al hombre que afirma antes de toda rebusca. El esceptico estudia para ver que solucion pueda encontrar, y puede ser que no encuentre ninguna. El dogmatico no busca mas que pruebas para apoyar un dogma al que se ha adherido antes de encontrarlas. El uno quiere la caza; el otro, la presa."

Miguel de Unamuno, La Agonía del Cristianismo

"Skepsis betekent zoeken, niet twijfelen. De skepticus, in deze betekenis, kant zich tegen het dogmatische, aangezien wie zoekt zich kant tegen wie al op voorhand zeker is vóór elk zoeken. De skepticus studeert om te zien welke oplossing hij kan vinden, en het is goed mogelijk dat hij er geen enkele vindt. De dogmaticus zoekt niet méér dan bewijzen om een dogma te ondersteunen dat hij zich al aanhangt voordat hij de bewijzen vindt. De ene is het om de jacht te doen, de andere om de prooi."


Er is de jacht en er is de prooi.
Er is het zoeken en er is het bewijs.
En Miguel de Unamuno zit gevangen in zijn eigen strop.

donderdag 14 juni 2012

Annemie Turtelboom



Annemie reageert.

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1453813/2012/06/14/Turtelboom-antwoordt-Desmet-Fraaie-clown-die-Belkacem-van-u.dhtml

"Wetten en regels moeten gelijk gelden voor iedereen, vanzelfsprekend, maar zoals elke rechtbank elke dag weer bewijst, is elk dossier anders, met andere feiten, die op basis van dezelfde regels tot andere conclusies kunnen leiden."

Een variatie op Yves Desmet:
"Elk dossier is anders, vanzelfsprekend, maar wetten en regels moeten voor iedereen gelden".

We zijn in een "maar" maatschappij beland.
(in het Engels klinkt het beter: "the butt society")

Altijd maar warm en koud tegelijk blazen.
Wist u trouwens dat dat spreekwoord uit het Chinees afkomstig is.
Meer bepaald van de filosoof Feng Zi  ()
Toen de keizer de wanhoop nabij was -mohisten, legalisten, confucianisten en andere tisten wedijverden om zijn steun- wendde hij zich tot Feng Zi om raad.

"Om de thee te maken moet men warme lucht blazen. (1)
En als hij geschonken is moet men koude lucht blazen.
Maar je kan pas drinken als je niet meer blaast."

(1)
verwijzing naar het verflenzen.
"Verflenzen (ook verwelken genoemd)
De thee wordt uitgespreid op roosters waarover een warme lucht (25-30°C) wordt geblazen gedurende 12-18 uur lang. Het theeblad verliest hierdoor 40-50% van haar vocht, waardoor het zacht en soepel wordt en gemakkelijk gerold kan worden"




woensdag 13 juni 2012

Han Fei Zi

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1453208/2012/06/13/Desmet-schrijft-Turtelboom-U-jaagt-mij-angst-aan.dhtml

Geachte mevrouw de minister van Justitie, beste Annemie,

Wij kennen elkaar. Ik heb u al een paar keer geïnterviewd, we zijn samen te gast geweest in tv-studio's. Daarbij heb ik u leren kennen als een oprecht, geëngageerd, pragmatisch en nuchter politicus. Met gevoel voor humor en zelfrelativering zelfs. Dat is goed, want daar lopen er te weinig van rond. Daarom spijt het mij u dit te moeten schrijven, maar u jaagt mij vandaag angst aan. Veel meer dan de clown Belkacem dat doet.

Laat me proberen u uit te leggen waarom.

Maandag gaat strafpleiter Sven Mary het dossier van zijn cliënt Belkacem inkijken. In de bundel vindt hij tot zijn stomme verbazing al het ontwerp van de beschikking die de raadkamer daags nadien gaat uitspreken. De rechtbank, gehoord de vordering van het openbaar ministerie, gehoord de argumenten van de verdediging, beslist tot de verlenging van de aanhouding van Belkacem. Ook al heeft de verdediging nog geen woord gezegd, ook al is er nog geen tegensprekelijk proces geweest, het ontwerp van vonnis ligt al klaar.

Dat is een manier van werken die me tot hiertoe alleen bekend was in voormalige Zuid-Amerikaanse dictatoriale regimes. En ook onder Stalin zijn er inderdaad showprocessen opgevoerd. Maar hier, in onze democratische rechtsstaat? Nooit eerder gezien.

Het document was niet ondertekend, zal u zeggen, en dus geen juridisch feit. En wie weet had ter zitting de rechter alsnog geluisterd naar de argumenten van de verdediging, en zijn beschikking alsnog veranderd. Wie weet? Maar u zal het met me eens moeten zijn dat hier minstens de schijn van vooringenomenheid en partijdigheid is gewekt. Dat is, zoals u weet, een van de grootste aanslagen die men op de rechtszekerheid van de burger kan plegen. Zelfs als die de naam Belkacem draagt.

Misschien zijn er zelfs complottheoretici die nu zullen beweren dat deze beschikking reeds klaar lag op uw bestelling, en dat er van de scheiding der machten, nog zo'n fundament van de rechtsstaat, geen sprake meer is. Dat weiger ik te geloven, maar ik moet u wel melden dat mijn rechtsgevoel door dit voorval fundamenteel geschokt is.

En niet alleen daardoor: u hebt eigenmachtig bepaald dat de clown Belkacem zes maanden in de cel zal blijven, en u hebt daartoe ook de bevoegdheid. Alleen kan u mij niet uitleggen waarom uitgerekend Belkacem de enige Belg is die een gevangenisstraf van minder dan drie jaar daadwerkelijk moet uitzitten, terwijl alle anderen daaraan ontsnappen. Versta me niet verkeerd: van mij mag iedereen die tot één dag cel is veroordeeld die ook daadwerkelijk gaan uitzitten, dat zou het rechtsgevoel alleen maar ten goede komen. Alleen hebt u daar de capaciteit niet voor, en is dus beslist alle straffen onder de drie jaar niet uit te voeren. Jammer, maar het is nu eenmaal zo.

Wel, dan moet die regel ook voor iedereen gelden, en kan het niet dat u, volgens uw eigen voorkeuren en inschattingen, en zonder enig gemotiveerd criterium, beslist dat één iemand niet onder die regel valt, alleen omdat er wat hysterische stemmen in de samenleving voor een schandpaaljustitie en onmiddellijke uitwijzing pleiten.

En dat is ook nog een punt: waarom juist Belkacem zijn nationaliteit dient afgenomen, hebt u ook nog steeds niet kunnen uitleggen. De man is hier geboren, heeft hier school gelopen, is hier geradicaliseerd, heeft hier zijn wetsovertredingen begaan. Het is de logica zelf dat hij dan ook hier berecht en veroordeeld wordt, en niet uitbesteed aan de goede zorgen van het land waar zijn ouders vandaan kwamen.

Maar zowel in zijn strafuitvoering als in zijn nationaliteit wordt Belkacem niet behandeld zoals iedereen, maar krijgt hij een unieke behandeling van u, die overigens volstrekt arbitrair want zeer vaag gemotiveerd is.

De enige motivatie, mevrouw de minister, die u in interviews geeft, is dat een dergelijke discriminerende uitzonderingsbehandeling gerechtvaardigd is voor mensen die - en ik citeer u - "de basiswaarden van dit land uitdagen".

Het spijt mij, maar als een raadkamer de indruk wekt in dit geval niet eens te willen luisteren naar de verdediging, als beschikkingen op voorhand klaar liggen zonder tegensprekelijk debat voor een onafhankelijk magistraat, als u arbitraire uitzonderingsmaatregelen neemt, zowel in strafuitvoering als in nationaliteitskwesties, dan bent u, en het spijt mij dit te moeten zeggen, meer de basiswaarden van dit land aan het uitdagen dan de clown Belkacem.

En dat is net het erge: u bent geen clown, maar de politiek verantwoordelijke voor het handhaven van de regels van een liberale, democratische rechtsstaat.

Met vriendelijke groet,

Yves Desmet



Geachte heer redacteur , beste Yves,


Wij kennen elkaar niet.
U leest mij niet, maar ik lees u wel.
Daarbij heb ik u leren kennen als een oprecht, geëngageerd, pragmatisch en nuchter journalist. Met gevoel voor humor en zelfrelativering zelfs. Dat is goed, want daar lopen er te weinig van rond. Daarom spijt het mij u dit te moeten schrijven, maar u jaagt mij vandaag angst aan. Evenveel als de heer Belkacem.


Laat me proberen u uit te leggen waarom.


"Wel, dan moet die regel ook voor iedereen gelden".
Met dit standpunt staat of valt heel uw betoog.
Met "die" regel bedoelt u "de" regel.
Alleen als "de" regel voor iedereen moet gelden is het een geldig argument.
Het is een geldig argument omdat het een universeel argument is.
Als het zou gaan om "die" regel is er sprake van willekeur.
Waarom deze regel wel en een andere regel niet?
"Volgens uw eigen voorkeuren en inschattingen, en zonder enig gemotiveerd criterium"?
De regel "een regel moet voor iedereen gelden" is geen regel die altijd moet gelden.
Dat is mijn standpunt. Dat is geen regel. Er zijn geen regels, regels bestaan. Een regel bestaat alleen bij gratie van de uitzondering.
Misschien is dat ook wel uw regel.
Ik herinner me een zeer oude column naar aanleiding van Marcel Colla die meehielp aan de euthanasie op zijn moeder. Ik herinner me niet dat er toen een pleidooi geschreven werd om de heer Colla van moord te betichten.
Niet erg consequent.

Ik ben niet consequent en ik ben er fier op.
Consequentie leidt tot legalisme.

Intrinsiek is daar uiteraard niets mis mee.
Zelf heb ik zeer goede herinneringen aan Han Fei Zi.
Ideaal om Chinees te leren. Het is namelijk allemaal zeer logisch en eenvoudig Chinees.
Echt een aanrader.
Als u ooit van plan bent om klassiek Chinees te leren wil ik u hem van harte aanbevelen.



"Le souverain éclairé n'approuve jamais une théorie stupide et trompeuse et une conduite désordonnée et contradictoire."
Prachtige definitie.

Rest er nog mijn stelling: u jaagt mij angst aan.
Dat is geen gratuite stelling, daar heb ik uiteraard argumenten voor.
U maakte namelijk een "analyse" van heel deze toestand. Altijd goed om je standpunt een wetenschappelijk tintje mee te geven vandaag de dag.
Het alternatief dat u voorstelde was "met misprijzen negeren."
"Met misprijzen".
Ik dacht dat dat eerder de aanleiding van het probleem was.
Maar ik ben geen denker, dus daar gaat mijn argument even mooi de mist in.


Met vriendelijke groet,

Johan Bosmans.

zondag 10 juni 2012

Katherine Coronel



Een moment is een ogenblik dat de tijd stil staat.
Er is geen verandering als de tijd stil staat.
Onveranderlijkheid is de waarheid, het eeuwige, het absolute.
Onveranderlijkheid is de basis van de logica.




zaterdag 9 juni 2012

François De Keersmaecker

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1451287/2012/06/09/Er-hangt-een-parfum-van-antipolitiek-over-het-cultuurdebat.dhtml

Er hangt een parfum van antipolitiek over het cultuurdebat

OPINIE − 09/06/12, 09u54
Minister Schauvliege had er net zo goed voor kunnen kiezen haar verantwoordelijkheid op te nemen, vindt Bart Eeckhout. Eeckhout is chef M van deze krant.
Het probleem met Joke Schauvliege is niet dat ze geen schoenmaker van een Schoenaerts kan onderscheiden, wel dat ze geen inhoudelijke prioriteiten wil of durft stellen
Minister van Openbare Werken Hilde Crevits (CD&V) heeft zopas de lijst bekendgemaakt van de nieuwe wegen die de Vlaamse overheid de komende vier jaar zal aanleggen. De Brusselse ring krijgt een extra rijstrook, en ook de Antwerpse kaaien krijgen een nieuw wegdek. Heraanleg van de kustwegen en van de E313 wordt uitgesteld en voor nieuwe fietspaden in Limburg is er geen geld. De prioriteitenlijst komt er op advies van onafhankelijke commissies van aannemers, beton- en asfaltbedrijven en mobiliteitsexperts. Crevits heeft, zoals beloofd, hun advies onverkort uitgevoerd.

Voor u, in shock, in uw pen kruipt: bovenstaande paragraaf is pure fictie. Gelukkig maar. Vervang evenwel Hilde Crevits door Joke Schauvliege (CD&V), wegen door kunstenaars en aannemers door cultuurprofessionals en de fictie wordt werkelijkheid. In de lopende besluitvorming over de verdeling van overheidssubsidies volgens het kunstendecreet cijfert de bevoegde minister zich immers volledig weg.

Minister Schauvliege doet dat bewust en uiterst consequent. Ze heeft niet alleen bij herhaling beloofd de adviezen ongewijzigd aan de ministerraad voor te leggen, ze heeft die adviezen ook, zonder aankondiging, publiek gemaakt. Daardoor wordt de betrokken adviescommissie in de rol geduwd van hoogste beslissingsorgaan. Wie te klagen heeft over de voorgestelde verdeling van de middelen, moet boos zijn op de commissarissen. Wie klaagt over eventuele aanpassingen te elfder ure, weet dat het de schuld is van de Vlaamse regering, niet van de minister. Dat is inderdaad sluw bekeken van Schauvliege.

Populisme
Mogen we het ook merkwaardig en betreurenswaardig vinden? "Een abdicatie van de eigen politieke verantwoordelijkheid. Daar bestaat een woord voor: lafheid", schreven we daar vorige week al over. Dat is geen populair standpunt gebleken. Dat wil zeggen: de arme minister Schauvliege met alle zonden Israëls beladen, is natuurlijk wel populair, maar dat was het punt niet. Velen, waaronder schrijfster-columniste Saskia De Coster op deze pagina's, vinden het net goed dat de minister haar rol in de politieke besluitvorming beperkt tot die van een ceremoniële vorst. Ze kent immers toch niks van kunst en zou dus enkel geschikt zijn om lintjes te knippen en oorkondes uit te reiken. Nu weet Hilde Crevits vast ook niet wat de beste samenstelling van beton is. Zullen we de deskundige betonboeren dan ook maar laten beslissen waar er nieuwe wegen moeten komen, en vooral ook: waar niet?

Ook los van de kritiek op de publieke figuur Schauvliege zingt dezelfde houding doorheen de reacties op de bekendmaking van de subsidieadviezen. Het is, zo luidt het, goed dat 'de politiek' zich zo min mogelijk bemoeit met de verdeling van de subsidies. Politieke inmenging staat in die visie per definitie gelijk aan onkunde, of erger: belangenvermenging en nepotisme. Dat is een gevaarlijk antipolitiek uitgangspunt, dat neigt naar populisme of erger.

Tegenover die knoeiers in de Wetstraat wordt een blijkbaar alwetend en feilloos oordeel van experts gezet, waaruit dan weer een bijna Platoons verlangen naar een dictatuur van filosofen spreekt. Cultuurprofessionals weten toch het best welke kunstenaars steun verdienen? Is dat zo? Mij heeft men er nog niet van kunnen overtuigen dat lobbying, vriendjespolitiek en belangenvermenging uitgesloten zijn op het niveau van de beoordelingscommissies. Of noem het - beleefder - persoonlijke smaak.

En ja, die esthetische voorkeuren hebben een plaats in het besluitvormingsproces, maar dan wel als deskundig advies, niet als eindoordeel. Er zou niets verdacht mogen zijn aan een politieke deliberatie van die adviezen volgens vooraf bepaalde, transparante criteria. In sommige gevallen overstijgt het algemeen belang het compromis van smaakoordelen, en dan moet, welja, de politiek haar verantwoordelijkheid opnemen.

Krijtlijnen
Dat blijkt ook concreet als je de nu bekendgemaakte adviezen overloopt. Niets is zwart-wit, maar het is logisch dat commissies van kunstkenners in hun beoordeling de nadruk leggen op puur artistieke kwaliteiten. Daar hebben ze immers de competenties voor. Diversiteit, regionale spreiding, inplanting in de buurt of maatschappelijke participatie zijn minder van tel geweest. Dat is een legitieme keuze, maar het komt wel degelijk de overheid toe om die dan minstens expliciet te bevestigen en te verantwoorden.

Het komt de minister van Cultuur toe de krijtlijnen te bepalen van het kunstenbeleid waaraan zij ons belastinggeld besteedt. Als die lijnen fout getrokken zijn, wil ik daar als burger Joke Schauvliege rekenschap om kunnen vragen, niet de nochtans zeer deskundige Jerry Aerts of Patrick Allegaert. Het probleem met Joke Schauvliege is niet dat ze geen schoenmaker van een Schoenaerts kan onderscheiden, wel dat ze die inhoudelijke prioriteiten niet wil of durft stellen.

En ten slotte: be careful what you wish for: wie nu deze sluipende verfondsing van het kunstenbeleid toejuicht, moet weten wat de uiterste consequentie kan zijn. Van bij een privatisering van de besteding van belastinggeld is de stap klein naar een radicalere terugtrekking van overheidssteun uit het kunstenbeleid. Want als we er niet over mogen beslissen, waarom zouden we er dan geld aan besteden? Ook dat is geen fictie. Dat leren we dan weer in Nederland.


Vanuit de fictie een argument naar voor brengen.
Vanuit "iets dat niet werkelijk is, iets dat niet waar is", een argument naar voor brengen.
"Vanuit het ongerijmde"  zou je het kunnen noemen, "ex absurdo"
Merkwaardig genoeg is dat nog niet opgenomen in de lijst van "drogredenen".
http://nl.wikipedia.org/wiki/Drogreden
Er bestaat wel zoiets als "reductio ad absurdum".
Of in de rechtspraak kent men zoiets als "ab absurdo"
http://www.duhaime.org/LegalDictionary/A/AbAbsurdo.aspx

"Latin: an evidentiary suggestion or statutory interpretation that is, or leads to, an absurdity.
From absurdity, absurd; based on absurdity; used to describe an assertion that leads to an absurdity.
A pattern or set of suggested legal reasoning or interpretation that leads to an unacceptable conclusion because it results in a conclusion that is patently absurd.
The rules of statutory interpretation reject any proposed interpretation that would lead to an ab absurdo result."
Op zich is dat laatste redelijk problematisch.
"absurd" betekent "strijdig met de rede".
En hoe beoordeelt men of iets strijdig is met de rede?
Met de rede natuurlijk.
(En niemand die "belangenvermenging" durft te suggereren.)

Maar dit geheel terzijde.
Het gaat hier immers niet over "ab absurdo", maar over "ex absurdo".
Een "argumentum ex absurdo" is een argument waarvan de oorsprong in de fictie ligt.
Tot nader order is dit ook een geldig argument.
Het toeval wil nu dat ik gespecialiseerd ben in "argumentum ex absurdo".


De voorzitter van de Belgische voetbalbond François De Keersmaecker heeft zopas de ploegopstelling van de volgende wedstrijd van onze rode duivels bekendgemaakt.
Tijdens een druk bijgewoonde persconferentie gaf hij uitleg bij zijn keuze.
François De Keersmaecker gaat voor een 1-2-3-4 opstelling, dat lijkt hem het meest logische. Omdat hij vooral het gevaar uit de lucht vreest, krijgt in het doel Courtois de voorkeur boven Mignolet.
Achteraan acht De Keersmaecker Vincent Kompany nog niet fit genoeg na zijn blessure. Hij wordt vervangen door Daniël Van Buyten.
Op links rekent men op de snelheid van Vertonghen.
Opvallend nog, aan het eind stelde de kritische journalist Bart Eeckhout de bondsvoorzitter een vraag over de rol van de trainer.
"De trainer?", vroeg François De Keersmaecker verbaasd, " de trainer die is aan het trainen."


donderdag 7 juni 2012

Serge Gutwirth


http://works.bepress.com/cgi/viewcontent.cgi?article=1109&context=serge_gutwirth


Bange blanke mensen ?

(Gepubliceerd als lezersbrief in De Morgen, 7 juni 2012, 21)


In zijn bijdrage aan het boerkadebat argumenteert P. Loobuyck in deze krant dat het


algemeen boerkaverbod alleen kan gelegitimeerd worden door de vrijwaring van de


openbare orde en veiligheid. Dat is echter een gepasseerd station, want de wetgevers en


rechters hadden dat al lang begrepen. Juist omwille van de openbare orde en veiligheid


hadden sommige gemeente- en GASreglementen al vóór de wet ingrijpen tegen boerka’s


mogelijk gemaakt. De vraag nu is dus: wanneer laat de openbare orde een ingrijpen


tegen “gezichtsbedekking” toe: altijd of soms?


De boerkawet opteert voor “altijd”, en dat is juist het probleem: het is té


vrijheidsbeperkend en er moeten lachwekkend veel uitzonderingen worden bedacht


(voor karnavalvierders, motorrijders, imkers, rouwkappen, het Genkse stempotlood …).


Bovendien is het argument dat de onzichtbaarheid van het gelaat altijd een probleem


geeft van openbare veiligheid bedenkelijk, want het impliceert dat de politiediensten op


het gezicht moeten afgaan om iemand te controleren. Dit is nu juist niet zo:


politiediensten moeten iemand kunnen identificeren en controleren wanneer die iets


doet dat daartoe een legitieme aanleiding is, en dit uiteraard los van het feit of het


gezicht van die persoon bedekt is of niet. Zo stelde de Politierechter van Elsene in 2011


dat een boerkadragend persoon op de openbare weg moet gerespecteerd worden, omdat


er in dit concrete geval -“op zich” dus- geen verstoring van de openbare orde was. Of om


het met de woorden van de filosoof te zeggen: een “tent” is op zich geen bedreiging.


Zo komen we weer bij het startpunt : degenen die een algemeen boerkaverbod willen,


vinden eigenlijk dat de expressie van de geloofsovertuiging van draagsters van boerka’s


in het openbaar


altijd en zonder meer moet verboden worden. Censuur, dus. Wel : dat ze


daarvoor uitkomen, in plaats van te doen alsof ze objectieve argumenten hebben en alsof


ze niet tot het kamp van het eigen gelijk behoren. En de vraag is dan wat hun volgende


stap zal zijn, nà het algemeen boerkaverbod : het hoofddoekverbod terug op tafel ? Een


lange baardenverbod ? Een verbod op het openbaar dragen van djellaba's ... ? Toch


maar opletten dat ze de Taliban niet in de spiegel ontmoeten.

Serge Gutwirth en Paul De Hert





De boerka is back.
Ik had nog geen enkele bijdrage gelezen die we drie jaar geleden ook niet al een keer hadden gelezen.
Deze is op zoek naar het startpunt.
Het startpunt is het eindpunt:
Is dit argument (wanneer laat de openbare orde een ingrijpen toe)
"altijd" of "soms" van toepassing?


De tent "op zich", is dat een willekeurige tent of een concrete tent?











woensdag 6 juni 2012

Will Gardner







Alles is "naar mijn mening".
Dat komt zo sympathiek over.
Maar u meent het niet.
Of u dat nu achter elke zin plaatst of niet maakt helemaal niets uit.

Er zijn altijd de feiten.
Het essentiële is het object.
"I object"
Een contradictio in terminis.
Het blijft altijd "in my opinion"
"My objection"
Mijn mening wordt geobjectiveerd.
Helaas.
Een "objection" wordt gevolgd door "overruled".
Verworpen door een hogere macht.
Maar er bestaat geen hogere macht.
Er is altijd "a ruling I can appeal".


Denk daar maar eens over na.
One hour for lunch.