Susan Sontag

 

"Een groot schrijver is ofwel een echtgenoot of een minnaar".
Zo begint het essay "Een ideale echtgenoot" van Susan Sontag, een essay over Albert Camus.

Het einde van de eerste korte paragraaf luidt "Het is jammer als men gedwongen wordt tussen die twee te kiezen."
Dat was beter ook meteen het einde van het essay geweest.
De ideale echtgenoot is een minnaar.
Dat geldt trouwens ook voor de vrouw.
De ideale echtgenote is een minnares.

Door wie of wat zou Susan Sontag gedwongen worden?
Jammer dat ze daar niet meer kan over nadenken.

“One of my oldest crusades is against the distinction between thought and feeling, which is really the basis of all anti-intellectual views: the heart and the head, thinking and feeling, fantasy and judgment . . . and I don’t believe it’s true. . . . I have the impression that thinking is a form of feeling and that feeling is a form of thinking.”

Susan Sontag worstelt in haar essay met haar demonen die ze projecteert op Camus.

"Een sigaret tussen de lippen, of hij nu een regenjas aan heeft, een trui en een open hemd of een officieel kostuum" Susan Sontag

Wat is haar probleem?
"Nee, zijn probleem was voornamelijk dat hij in de kuil viel die hijzelf had gegraven: zijn eigen deugdzaamheid."
Ze zou ook de teksten van Camus die haar probleem verklaren kunnen herlezen.


Nul homme ne peut dire ce qu'il est. Mais il arrive qu'il puisse dire ce qu’il n'est pas. Celui qui cherche encore, on veut qu'il ait conclu. Mille voix lui annoncent déjà ce qu'il a trouvé et pourtant, il le sait, ce n'est pas cela. Cherchez et laissez dire ? Bien sûr. Mais il faut, de loin en loin, se défendre. Je ne sais pas ce que je cherche, je le nomme avec prudence, je me dédis, je me répète, j'avance et je recule. On enjoint pourtant de donner les noms, ou le nom, une fois pour toutes. Je me cabre alors ; ce qui est nommé, n'est-il pas déjà perdu ? Voilà du moins ce que je puis essayer de dire.

Of deze:
https://vijfvoortwaalf.blogspot.com/2022/11/brice-parain.html