Interview met een filosoof in De Standaard.
Af en toe doet een mens al eens iets gek.
Ik repte mij naar de krantenwinkel om de krant te kopen!
Filosofie is immers een inspiratiebron bij uitstek.
De filosofie als kunst, niet de filosofie als wetenschap.
Viel me dat even tegen.
Ik ga dat hier niet onder stoelen of banken steken: ik was teleurgesteld.
"Centraal in het boek staat de gedachte dat het botsen van vooringenomenheden leidt tot een betere waarheidsvinding."
Daar kon ik hoegenaamd geen inspiratie in vinden.
Om de eenvoudige reden dat ik al eens iets geschreven heb over "vooroordelen".
Maar toegegeven, dat kan moeilijk aan Andreas De Block verweten worden.
Nu ik mijn tekst herlees vind ik trouwens dat hij nogal cryptisch overkomt.
Meestal maak ik komaf met dat verwijt door te stellen dat het onvermijdelijk is om cryptisch te zijn.
Vandaag ook.
Dwaal hier gewoon wat rond.
Maar die krant had mij wel drie euro zestig gekost.
Was er dan echt niets ....
In alle ijver om de stelling van Andreas De Block te ontkrachten of te bevestigen hebben weinigen waarschijnlijk stil gestaan bij de foto van de betrokkene.
Dat is echter een interessant gegeven.
Andreas De Block zit aan de voet van het standbeeld van kardinaal Mercier.
Een schrijvende kardinaal Mercier.
Dat was een verstandig man.
Omdat het wel wat tijd in beslag kan nemen als je moet poseren terwijl men een standbeeld van je maakt, is het aangewezen om je ondertussen nuttig bezig te houden.
En kardinaal Mercier schreef dus.
Het is niet onbelangrijk om te weten wat hij schreef.
Hij schreef de herderlijke brief "Vaderlandsliefde en standvastige lijdzaamheid."
En meer specifiek volgende passage (je kan het merken aan zijn ietwat ernstige blik, van kardinaal Mercier bedoel ik dan) :
Ik kan het niet helpen, de hedendaagse filosofie doet mij denken aan een binnenpretje dat ik had toen ik vanmorgen het nieuws hoorde.
Het is vandaag Wereld Alzheimer Dag.
Ik was dat helemaal vergeten.
Naschrift 22/09
Ik heb vandaag nog wat zitten nadenken.
(Dit is toch echt een weggever om eens smakelijk te lachen met mijn post van gisteren: NADENKEN ? met de hoovaardige rede zeker)
Ja, vandaag is duidelijk gisteren niet.
De zwakte in het betoog van Andreas De Block is de vooringenomenheid.
Daarmee bedoel ik niet dat de centrale gedachte een vooringenomenheid zou zijn, dat is een weloverwogen en beargumenteerde gedachte, het is een oordeel.
Het vooroordeel is de zwakte in het betoog.
Het bestaan van een vooroordeel impliceert het bestaan van een oordeel.
Dat is een analogie met "das Spiel des Zweifelns selbst setzt schon Gewissheit voraus" van Wittgenstein.
(Met de nadruk op "spel")
Dat maakt dat de tekst van de Leuvense filosoof een soort van achterhoedegevecht wordt.
Ik meng me niet in achterhoedegevechten, ik ben een voorvechter.
Er is een tendens om de tekst van Andreas De Block om die reden af te serveren.
"We hebben niet meer vooringenomenheid nodig, we hebben meer neutraliteit nodig. We hebben niet meer vooroordelen nodig, we hebben meer oordelen nodig." is de teneur van de kritiek.
Maar dat is flauw.
We belanden dan in een "het kip of het ei" problematiek.
Wat is het probleem en wat is de oplossing?
Voor Andreas De Block is er een probleem met "neutraliteit" en "oordeel" en presenteert hij met de beste bedoelingen meer vooringenomenheid als een oplossing voor meer waarheidsvinding.
Voor Ive Marx (om er eentje bij naam te noemen) is de vooringenomenheid een probleem en presenteert hij meer objectiviteit als de oplossing.
Ik ben geen voorvechter, ik ben een kooivechter.
Ik kan Ive Marx met hetzelfde gemak wegzetten als een poseur.
Ik gebruik hier het woord "poseur" omdat ik vermoed dat de aangesproken persoon mijn aanval zo kan opvatten. Maar dat is hij uiteraard niet, als er al een poseur zou zijn, dan ben ik het wel.
Ik ben geen kooivechter, ik ben een schaduwbokser.
Ik beeld mij in dat er een tegenstander is.
Ik ben een danser.
"And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music".
Friedrich Nietzsche.
Maar dat blijkt bij nader onderzoek geen citaat van Nietzsche.
Zonder twijfel het mooiste citaat van Nietzsche dat er geen is.
I would believe only in a god who could dance. And when I saw my devil I found him serious, thorough, profound, and solemn: it was the spirit of gravity - through him all things fall.
Het spel van het cryptische veronderstelt de verduidelijking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten