Pierre Klossowski

 
Ludwig Wittgenstein was jarig!
Uiteraard was ik op zijn verjaardagsfeestje.

Ik moet toegeven, aanvankelijk was het nogal een saaie bedoening.
Maar van zodra we de taart hadden ingeruild voor een fles wijn, werd de sfeer heel wat losser.
"Ludwig", zei ik, "Volgend jaar moeten we misschien toch wat meer volk uitnodigen."
"Huh ?", vroeg Ludwig, "hoe gaan we dat organiseren?"
Dat was inderdaad de meest pertinente vraag waar ik de afgelopen maanden het hoofd over had gebroken.
Stel je voor dat George of Bertrand zouden komen opdagen. Weg sfeer!
Daar zaten we dan met zijn tweetjes. De stilte werd zowaar wat ongemakkelijk.
"En muziek moet er ook zijn", zei Ludwig, "een beetje muziek doet altijd wonderen."
Ludwig stond op en opende zijn spotify lijst op zijn laptop (het moet gezegd, de man is mee met zijn tijd).





“How small a thought it takes to fill a whole life", weerklonk er uit de boxen.

"Dat is het Ludwig", riep ik triomfantelijk uit.
"Huh?", vroeg Ludwig.
"Welch ein kleiner Gedanke doch ein ganzes Leben füllen kann", antwoordde ik.
"Huh?", vroeg Ludwig.
"Ze hebben een wachtwoord nodig om binnen te geraken Ludwig", zei ik.
En in mijn enthousiasme sloeg mijn verbeelding wat op hol.
We maken een grote kasteelpoort aan de ingang. Als er iemand aanklopt openen we het kleine luikje en vragen we "welke kleine gedachte kan een gans leven vullen?"
"En wat zouden ze dan moeten antwoorden?", vroeg Ludwig.
Ludwig is altijd de meest nuchtere van ons beiden geweest.
"Heb je nog een flesje?", vroeg ik.
"Niet van onderwerp veranderen", zei Ludwig kregelig.
Soms kan het echt een etter zijn.
"Stel je voor dat Pierre Klossowski" komt aankloppen", zei Ludwig.
Hij wist dat ik nogal een moeilijke verhouding had met Pierre. Ik was geen fan van zijn schilderijen en in zijn boek over Nietzsche was ik nooit verder geraakt dan de eerste regels .
"Wat zou hij antwoorden?", vroeg ik tegen beter weten in. Ik wist wat hij mij onder de neus zou wrijven.
""I compare things with nothing in common. I decide. I am the only link."
"Fuck off", zei ik, "hij komt er niet in. Wij beslissen".