zondag 23 september 2012

Samuel Cartwright



Au!
Au! Au! Au!


Ik klopte verdomd hard op mijn vinger toen ik dit schilderijtje van Modigliani wilde ophangen.
Zijn "Pierrot", een zelfportret.
Zijn blinde oog kon ik niet weerstaan, ik was tot tranen toe ontroerd, ik moest en zou het kleinood ophangen.
Ik klopte verdomd hard op mijn vinger, en nu klopt mijn vinger keihard terug.
Voortdurend klopt hij en klopt hij, om gek van te worden.
Ik repte me dus in zeven haasten naar dokter House.
Dokter House greep mijn hand en bekeek mijn vinger.
"Drapetomania", zei hij toen hij mij indringend aankeek.
Hij zocht en vond een kopspeld en een aansteker. Hij stak de kop van de speld in de vlam en wachtte tot die roodgloeiend was.
"Slaven die een ziekelijke neiging hadden om hun vrijheid op te zoeken en aan de slavernij wilden ontsnappen", vertelde dokter House, "fascinerend vind je niet?"
"De ziekte werd beschreven door een zekere dokter Cartwright. Hij had trouwens ook een remedie in huis om de ziekte te behandelen: zweepslagen".
De kop van de naald had ondertussen de beoogde kleur en dokter House duwde telkens voorzichtig het kopje op mijn nagel tot hij een gaatje gemaakt had en het bloed onder de nagel een uitweg vond.
Het kloppen stopte als bij wonder onmiddellijk.
"Wie iets vangt beperkt zijn eigen vrijheid", zei dokter House, "hij zal het moeten bewaken. Laat het los en je bent vrij."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten