De vrijwilliger

 
Vindt u ook niet dat we het gemakkelijker maken dan het is?
"Iemand onterecht beschuldigen is fout".
Wel ja, en patience speel je alleen en ijs is koud en melk is wit.
Maar om daar nu een column over te schrijven?
Een algemeenheid kan zo algemeen worden dat het tot een platitude vervelt.
Wanneer het echter concreet wordt smelt de platitude als sneeuw voor de zon.

Een beschuldiging is nooit een deus ex machina die zomaar uit de lucht komt vallen.
Er is per definitie sprake van een beschuldigde en een beschuldiger.
En er is altijd het vermoeden van onschuld.
De beschuldigde is onschuldig tot bewijs van het tegendeel.

Als er echter een vermoeden van onschuld bestaat, dan moet er ook een vermoeden van schuld bestaan.
Zonder een vermoeden van schuld zou er nooit een "beschuldiger" kunnen bestaan.
De slaaf zou de slavendrijver nooit van slavernij kunnen beschuldigen zonder het vermoeden van schuld.

Een "schuldige beschuldiger" is iemand die louter en alleen kan bestaan omdat men uitgaat van het vermoeden van schuld.
Er is echter altijd het vermoeden van onschuld.
Ook de schuldige beschuldiger is onschuldig tot bewijs van het tegendeel.
Want iemand onterecht beschuldigen is fout.

Soms word je omwille van je positie gedwongen om een keuze te maken tussen de beschuldigde (iemand veroordelen omwille van toxisch leiderschap)  en de beschuldiger (iemand veroordelen omwille van toxisch slachtofferschap)
Ik wantrouw vrijwilligers om die rol op zich te nemen.
Ik pas in alle geval.

 Painting: The sleeping judge, Thomas Couture