Isolde Van den Eynde

 

Ik weet niet of u daar last van heeft, maar ik in alle geval wel.
Dat u denkt: "wat zou het ook"?"

Ik weet in alle geval wie er wel last van heeft: De Rechtbank van Leuven.

Er is de algemene regel: het vonnis over een verkrachtingszaak wordt niet gepubliceerd.
En er is de uitzondering: het vonnis over deze verkrachtingszaak wordt wel gepubliceerd.

Dat is een probleem.
Want om willekeur te vermijden is het van groot belang dat de uitzondering op de regel wordt vastgelegd in welbepaalde regels.

Waarom dit vonnis wel en andere gelijkaardige vonnissen niet?
Daar moeten argumenten voor aangeleverd worden.
Het publiceren van het vonnis kan alleen als aan die en deze voorwaarden voldaan is.
Het moet duidelijk zijn dat dit niet op willekeurige basis gebeurt.
Want willekeur is vies.

Er is een merkwaardige analogie met het eigenlijke vonnis.

Er is de algemene regel: iemand die veroordeeld wordt voor verkrachting krijgt een straf.
En er is de uitzondering: in deze verkrachtingszaak krijgt de verkrachter geen straf.

Dat is een probleem.
Want om willekeur te vermijden is het van groot belang dat de uitzondering op de regel wordt vastgelegd in welbepaalde regels.

Waarom deze verkrachter wel en andere verkrachters niet?
Daar moeten argumenten voor aangeleverd worden.
Het verlenen van opschorting van straf kan alleen als aan die en deze voorwaarden voldaan is.
Het moet duidelijk zijn dat dit niet op willekeurige basis gebeurt.
Want willekeur is vies.

Volgens Isolde Van den Eynde zijn de argumenten om in dit geval opschorting van straf te verlenen fout geformuleerd.
Of minstens fout geformuleerd.
Het zou ook kunnen dat er helemaal niet voldaan werd aan de algemeen geldende regels om opschorting van straf te verlenen.
Om dat objectief te kunnen beoordelen moeten deze algemeen geldende regels op de uitzondering aan een nader onderzoek onderworpen worden.

Ach, wat zou het ook.

Ik moet nu terugdenken aan een gesprek met mijn vrouw.
Ik ben de context helemaal vergeten.
Ik herinner me alleen nog dat zij haarfijn uitlegde hoe we zouden reageren.
Op het eind vroeg ik; "waarom"?
Ietwat verbouwereerd antwoordde zij: "omdat het je dochter is."
U hoeft daar verder geen conclusies aan te verbinden.
"Omdat het je zoon is", was ook een legitieme optie.