Democratie kan niet zonder verdraagzaamheid, beste Ann
− 30/05/12, 06u41
"Het wordt hoog tijd dat onze feestdagen geseculariseerd worden",
schreef Ann De Craemer daags voor Pinksteren. Wouter Beke reageert. Beke is
voorzitter van CD&V.
"Ik zal ondertussen wel geregeld het hoofd blijven schudden bij het
zien van zoveel haat tegenover alles wat te maken heeft met christelijke cultuur
en traditie. Vooral voor een jonge vrouw als Ann De Craemer vind ik dit ronduit
verbazend"'Eliminatie'. U leest het goed. Eliminatie wil volgens de woordenboeken zeggen 'het verwijderen of wegwerken'. De definitie van een democratie als georganiseerd meningsverschil is ver weg. De verdraagzaamheid van mevrouw De Craemer en mijnheer Vermeersch tegenover mensen en organisaties die het niet volledig eens zijn met hun uitgangspunten is ver zoek. Ondanks het warme weer kreeg ik het er eerlijk gezegd koud van.
Vooraf even dit: bij dit soort tirades neemt men de feiten blijkbaar niet al te ernstig. Ik lees tot mijn verbazing dat ik mij verzet tegen euthanasie bij kinderen, terwijl de CD&V-voorstellen dat tien jaar geleden al mogelijk maakten. Ik lees dat wij een aanfluiting zijn van de scheiding tussen kerk en staat, terwijl die scheiding al sinds 1945 onderdeel uitmaakt van het wezen van onze partij. En geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om de scheiding tussen kerk en staat terug te schroeven. Ik lees dat alle feestdagen katholiek zijn, terwijl we nochtans ook vrije dagen hebben op 1 mei, 11 juli, 21 juli en 11 november... Feestdagen zijn niet katholiek of vrijzinnig, ze zijn een uiting van wie we zijn en waar we vandaan komen. Ze maken deel uit van ons gevarieerde erfgoed. De meeste van die zogenaamd katholieke feestdagen bestaan bovendien in grote delen van de wereld en zijn daar niet door CD&V ingevoerd.
Overigens: ook Yves Desmet sloeg de bal onlangs mis in De Morgen, toen hij schreef dat CD&V zich in 2003 verzette tegen het openstellen van het huwelijk voor holebi's. In 2001 heb ik op het stichtingscongres van CD&V de partij daar, als voorzitter van de congrescommissie, mee een standpunt doen innemen. We hebben de wet in 2003 ook mee tot stand gebracht.
Maar eigenlijk zijn deze ergerlijke fouten niet eens het meest essentiële. De kernvraag is deze: kunnen mensen het op een beschaafde manier oneens zijn in hun mens- en maatschappijvisie? Mag ik opkomen voor een samenleving die oog heeft voor haar meest kwetsbare leden? En mag ik dat doen vanuit mijn persoonlijke inspiratie en levensovertuiging? In het verleden hoorde ik professor Vermeersch al pleiten voor opgelegde geboortebeperking, naar het voorbeeld van China (Knack, 28/10/2011 ), voor het betalen van premies aan vrouwen die zich laten steriliseren, of voor het ontnemen van het recht op leven van kinderen met een handicap. Heb ik het recht om het daarmee oneens te zijn en die ideeën op een democratische manier te bekampen?
Voor mij is de mens een wezen van vlees en bloed, geen abstract wezen waarover anderen beslissen. Een mens die kansen verdient en voor wie de samenleving mee zorg moet dragen. Ik heb liever niet dat iemand in mijn slaapkamer komt vertellen hoeveel kinderen ik op de wereld mag zetten, en ik ben verontwaardigd als ik hoor zeggen dat geld voor kinderen met een handicap nuttiger aangewend kan worden. Ik kies in dat debat de kant van al die ouders die dagelijks het beste van zichzelf geven om het leven van kinderen met een handicap menselijk en leefbaar te maken.
Een warm Vlaanderen is een Vlaanderen dat iedereen met goed onderwijs en kansen op de arbeidsmarkt de gelegenheid geeft om zijn talenten te ontplooien. Maar ook een Vlaanderen dat zorg draagt voor mensen die het moeilijk hebben, die we niet zonder gezondheidszorg of zonder diploma's door het leven laten gaan. Mensen die zorg nodig hebben, maar net zo goed een volwaardige plek in ons midden verdienen. Tot spijt van wie het benijdt: geen giftige uitlating ter wereld kan mij beletten om voor die mensvisie te blijven ijveren.
Al zal ik ondertussen wel geregeld het hoofd blijven schudden bij het zien van zoveel haat tegenover alles wat te maken heeft met christelijke cultuur en traditie. Vooral voor een jonge vrouw als Ann De Craemer vind ik dit ronduit verbazend.
Hoe zielig was destijds de discussie over de aanwezigheid van een officiële delegatie bij de heiligverklaring van Pater Damiaan in 2009, terwijl we zo trots zouden moeten zijn op een man die zijn leven gegeven heeft om zorg te dragen voor anderen. In het Amerikaanse parlement staat er een beeldengalerij van alle lidstaten van de VS. Er staat één niet-Amerikaan bij: Pater Damiaan, als vertegenwoordigend beeld voor de deelstaat Hawaï. In ons parlement was hij het voorwerp van resoluties. Triestig.
Ik vraag aan niemand om mijn mening te delen. Zelf zal ik mij nooit als een nieuwe ayatollah opstellen die fatwa's uitspreekt over mensen en hun meningen en oproept tot eliminatie. Ik ben het met u oneens en precies dat is de kern van de democratie, een georganiseerd meningsverschil. Dat is ook het enige wat ik vraag: respect te hebben voor diegenen die niet (volledig) uw mening delen. Maar dat veronderstelt natuurlijk een minimum aan verdraagzaamheid.
Ik zou het hem niet aangeven maar Wouter Beke is dus blijkbaar een "headbanger".
"Democratie is het voortzetten van de oorlog met vreedzame middelen".
Wouter Beke stelt zich vragen bij de "vreedzame middelen".
Niemand stelt zich vragen bij "het voortzetten van de oorlog".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten