Saskia De Coster

Ik wil zo graag eens iets anders lezen, iets radicaal (dat is het tegenovergestelde van "extreem") anders.
Dus begon ik vol goede moed aan de column van Saskia De Coster.
http://www.saskiadecoster.com/result_nieuws.php?N_Id=550

OBEES

Column in De Morgen van 16 februari:
Er bestaan mensen die lekker goed in hun vlees zitten. Je hebt een bepaald type mensen die naar een glas water kijken en spontaan een kilo bijkomen. Maar de meerderheid van de meer dan 500 miljoen zwaarlijvige mensen op deze planeet eet verkeerd. Obesitas is ondertussen officieel erkend als epidemie door de Wereldgezondheidsorganisatie. Bij epidemieën schiet de overheid doorgaans in actie. Aan obesitas hebben ze een lastige klant. Een persoon met overgewicht kost de samenleving heel wat meer dan een gezond persoon. Iemand die overmatig rookt ook. Roken kun je makkelijk aan banden leggen maar eten kun je niet zomaar zwaar gaan belasten of verbieden op openbare plaatsen, hoewel voedsel ook verslavend spul kan zijn. Iedereen heeft bepaalde hoeveelheden eten nodig. Moet je obesitaslijders dan penaliseren of zwaarder laten bijdragen, of volstaat sensibilisatie? De overheid heeft het er vaak moeilijker mee dan de privésector. Zwaarlijvigen dubbel laten betalen voor twee vliegtuigzitjes lijkt vanzelfsprekender dan iemand dubbel laten bijdragen voor de sociale zekerheid.


Zwaarlijvigheid is een even groot taboe als seks: we zijn geobsedeerd door onze dagelijkse kost maar rechtstreeks iemand over zijn overgewicht ondervragen, dàt doe je niet. Dikke mensen wekken nochtans best wat ergernis op. Obesitas heeft iets decadents, iets je m'en foutistisch, iets openlijk morbides. Een langgerekte flirt met de dood. Een obesitaslijder lijkt iedere zelfbeheersing te ontberen. Alsof de Vetduivel die persoon bij het nekvel heeft gegrepen en hem of haar als een willoze gans volpropt. De waggelende bewoners van het avondland vreten zich lustig de ondergang tegemoet. Laat de mensen zich lekker volproppen, laat hen sneuvelen door hartverzakkingen en kransslagaderverstoppingen. Struisvogeliaanse oplossingen voor obesitas, met als tagline 'Big is beautiful' willen doen alsof het dubbele van je lengte wegen de normaalste zaak van de wereld is. De wereld en haar stoelpoten moeten maar steviger worden.
Uitgerekend in Amerika, waar 45 procent van de volwassen mensen aan obesitas lijden, vind je op veel producten gedetailleerde voedingsinformatie en heb je pakweg waterige yoghurt met de smaak van oma's crème au beurre. Calorieën tellen is een fixatie en toch blijft het evenwicht zoek. Hoe meer lightproducten, hoe meer dikke mensen, lijkt het wel. Wie leest er al die kleine cijfertjes? Blijkbaar alleen zij die zichzelf graag trakteren omdat ze de hele dag al zo lekker light gegeten hebben. Het doet me denken aan shoppen tijdens de koopjesperiode. Door al die kortingen lijkt het haast alsof je geld aan het verdienen bent door spullen te kopen die goedkoper zijn dan anders. 50 euro in plaats van 100 euro, dat is lekker 50 euro verdiend!
Virussen en epidemieën zijn tegenwoordig populairder dan De Kreuners ooit waren. Virussen verspreiden is crimineel gedrag en wordt strafrechtelijk vervolgd, of je nu aidslijder of computerhacker bent. De gedachte is dat wie moedwillig een virus verspreidt, echt wel een pervert is. Bedrijven worden helaas niet als rechtspersonen beschouwd. Voedingsgiganten mogen verslavend, kunstmatig verrijkt, aangelengd, gemanipuleerd spul toevoegen om de koper zo veel mogelijk van hun product te laten consumeren en een verslavingseffect te creëren. Dat is nu eenmaal wat een goeie commerçant doet: klanten tevreden laten terugkeren. Een goeie commerçant zou echter alles in rekening moeten brengen, of daar toch onder milde - lees: financiële - dwang toe gebracht moeten worden. Obese, doodzieke mensen zijn een deel van de rekening.
Wie draait er voor de kosten op? Bart Eeckhout stelde zich (DM 13/2) de vraag waarom rokers zo geviseerd worden als het om extra lasten voor de ziekenzorg gaat. Waarom dus niet ook overeters eens onder de loep nemen? In Denemarken werd onlangs een vettaks ingevoerd, om de verantwoordelijke burger aan te sporen te kiezen voor de meer gezonde alternatieven. Als je dat combineert met een lastenverlaging voor de gezondere alternatieven, dan is dat geen belastingverhoging maar een sturend middel naar een gezondere samenleving.
Frieten zijn niet ongezond als ze met natuurlijke producten zijn gemaakt al kunnen ze wel aan je kont blijven kleven, Coca-Cola Light vol mogelijk kankerverwekkende aspartaam is wel ongezond, brood zonder kunstmatig vet is gezond. Vrij simpel hoor. En als consument blijf je zelf verantwoordelijk en kun je zonder repressie kiezen wat je wilt eten en hoe goed je in het vlees wil zitten. Bedrijven die zich niet willen inzetten voor een gezondere samenleving zullen dan wel vanzelf afslanken.

Ik wil zo graag eens iets anders lezen, iets radicaal anders.
U ook?
Vooruit dan: vijfvoortwaalf Privé!

Ik weet waarom Bart De Wever op dieet gegaan is.
Ik weet dat omdat hij mij dat tussen pot en pint (Bart had inderdaad een glaasje gedronken) verteld heeft. Ik weet niet meer wat de aanleiding was, maar het gesprek was om de één of andere reden naar het onderwerp "favoriete onenighstand" afgegleden.
"En gij Bart", vroeg er iemand langs zijn neus weg.
"Saskia De Coster", zei Bart samenzweerderig.
"Ge moest is weten wat dat mij is overkomen", ging hij op fluistertoon verder toen hij eerst even de zaal op ongewenste toehoorders had gespot.
"Zoals ge weet begin ik het danig op mijn heupen te krijgen van altijd dezelfde opmerkingen over zwaargewichten in de politiek. Zit ik daar een paar weken geleden op een literair evenement samen met Saskia De Coster. 'Hoeveel weegt gij eigenlijk', vraagt ze. (Bart De Wever die Saskia De Coster imiteert, dat is topklasse, daar kan "tegen de sterren op" niet aan tippen) Ik heb nog efkes getwijfeld om te liegen, maar ja, ge weet hoe dat gaat, vroeg of laat komt dat toch uit en ge kunt de krantenkoppen al zelf bedenken hé. Dus ik zeg de waarheid. 'Amai', zegt ze, 'dan kan ik drie keer in u". Ja, ik kreeg het hé mannen. Dus ik antwoord haar: 'ik ook in u, maar ge moet me wel efkes tijd geven."
Hilariteit alom.
"Ssss", zei Bart die niet de aandacht wou trekken.
"En toen?", vroeg iemand uit het gezelschap.
"Ge kent die toch jong, die Saskia, een franke tik met een groot bakkes. Heel efkes was die van de wijs, maar die had haar eigen rap herpakt. Zegt die 'bewijst dat maar eens'. 'k Had weer beter gezwegen, 'k kan verdekke elke morgen in 't park gaan lopen om mijne fysiek een beetje op peil te krijgen."

't is ni waar hé!
Recht van Antwoord.

Geachte,
Als raadsheer van D.D.D. verzoeken wij u met aandrang een recht van antwoord te plaatsen. Vermits u op onduidelijke wijze feit en fictie met elkaar vermengd wensen wij ons uitdrukkelijk te distanciëren van de door u beschreven omstandigheden waarin bepaalde uitspraken zouden hebben plaats gevonden.
Walter Van Steenbrugge.