Frank Vandenbroucke

ESSAY:
Waarom Frank Vandenbroucke zo slim is.

Ik heb te veel lezers.
Gelukkig bestaat er een probaat middel tegen dergelijk euvel: een essay van Frank Vandenbroucke publiceren.
Je moet al stevig in je schoenen staan om dan niet af te haken.
Zijn essay was bovendien een reactie op een eerder gepubliceerd stuk van Marc De Vos.
U bent werkelijk hardleers als u nog hier bent!

http://www.itinerainstitute.org/upl/1/default/doc/Geluk%20final.pdf
http://www.itinerablog.org/article/gelukenpolitiek
http://www.itinerainstitute.org/upl/1/default/doc/FV_Response%20to%20MDV_Hapiness.pdf

Even opwarmen.
Itinera is een "denktank".
Een benzinetank is niet iets wat benzine produceert, een benzinetank is iets wat benzine opslaat.

Frank Vandenbroucke:
Marc De Vos stelt dat je “geluk” niet voldoende kan definiëren en meten om er een betrouwbaar beleidsinstrument van te maken. Sterker, geluksmetingen zijn “inherent onbetrouwbaar”. Tja, als dàt juist is, waarop baseer je dan een uitspraak zoals “economische groei is de onontbeerlijke drijfkracht die persoonlijk geluk mogelijk maakt”? Ik maak een fictieve vergelijking. Veronderstel dat onze vrienden Jan en Mieke met elkaar van mening verschillen over blablablob. Mieke zegt: “Jan, we moeten zoveel mogelijk blablablob verzamelen!”. En Jan riposteert: “Lieve Mieke, je kan me niet eens uitleggen wat blablablob precies is, en we zijn met de beste wil van de wereld niet in staat om op te meten hoeveel blablablob we hebben. Eén ding weten we heel zeker, dat blijkt uit allerlei metingen: we moeten economische groei hebben als we blablablob willen.” Zouden we Jan’s redenering niet vreemd vinden, gebaseerd op nogal tegenstrijdige argumenten? Dezelfde tegenstrijdigheid ondermijnt naar mijn gevoel het essay van Marc De Vos over geluk.

Waarmee Frank Vandenbroucke  mijn territorium binnentreedt.
Van zodra iemand een openingszet doet is hij gesjareld.
Of, om het een beetje op niveau uit te drukken: de vos is een vogel voor de kat.
Zelf was ik een beetje teleurgesteld in Frank.
Dat hij deze open doelkans liet liggen bijvoorbeeld:
Over Simon Kuznets:
He disapproved, however, of its use as a general indication of welfare, writing that "the welfare of a nation can scarcely be inferred from a measure of national income."
Maar zelfs zonder deze misser kan Marc De Vos geen kant meer op.
Het is een spelletje schaak en Marc De Vos speelt met wit, hij heeft de openingszet gemaakt.
Het enige wat zwart moet doen is alert blijven, wit geen kans geven om te ontsnappen, wit blijven vastpinnen op de zwakte van zijn stelling.
Elke stelling is zwak. Ze is zwak omdat het "zijn" is, en "zijn" is een illusie. Vroeg of laat wil je die stelling aanpassen aan de veranderde omstandigheden.
Elke stelling is zwak. Ze is zwak omdat een stelling een bewezen bewering is, bewezen op basis van axioma's.
Frank Vandenbroucke kan niet meer "verliezen".

Frank Vandenbroucke:
De tekst van Marc De Vos springt voortdurend van het ene been op het andere been, en camoufleert daardoor een fundamentele intellectuele impasse in dit betoog.
Het aan de kaak stellen van hinkelen is het voorrecht van de éénbenigen. Frank Vandenbroucke heeft er volgens mij, louter intuïtief, twee.
Niet verliezen is winnen in de wereld van de publicisten.
Behalve als je op mijn territorium komt.

De titel van het essay is "Geluk en politiek: een pleidooi voor helder denken."
Wat is helder denken?
Helder denken is niet kromredeneren.
Dat is Frank Vandenbroucke ten voeten uit.
Een cirkelredenering.
Frank Vandenbroucke mag dat uiteraard weerleggen. Hij heeft die stelling nergens naar voor geschoven, het is mijn interpretatie, het is mijn eerste zet met zwart.
Ik beweer dat zijn impliciete stelling "Helder denken is niet kromredeneren" luidt.
Wit aan zet.


P.S. Louter intuïtief, ik heb daar geen argumenten voor, denk ik dat je kan kiezen tussen een cirkelredenering of een boemerang (een bezoek van Janneke en Mieke).
Een boemerang is zo'n ding dat via een cirkelbeweging terugkomt als ik me niet vergis.