donderdag 16 januari 2025

De opruimer

 
De zolder opgeruimd.
En plots had ik het weer in mijn handen.
Mijn eerste poging tot een boek.

Om dat even te situeren in de tijd: Ik had met mijn eerste spaarcenten een supersonisch typemachine gekocht.
Het had een fenomenaal geheugen van zegge en schrijve twee regels.
Ik kon dus twee volledige regels uittikken en nalezen alvorens die af te drukken.
Dat scheelde een slok op een borrel aan Tipp-Ex.
Het mochten wel geen al te lange regels zijn.
Want eens het geheugen vol, weigerde mijn compagnon de route elke verdere medewerking en wiste hij consequent de laatste letter om die dan in te ruilen voor een nieuwe laatste letter.
Vol is vol.
Of hoe de technologie destijds een niet te onderschatten invloed uitoefende op de literaire stijl.
En zo zat ik dus avond na avond aan mijn bureautje in een afgemaakt hoekje van de badkamer die ook dienst deed als toekomstige kinderk... kindera...kinderm...kindere...kinderr.

Nu ik er over nadenk: Het lijkt wel mijn huidig schrijven.
                                                  



P.S.
Ik herinner me nu ook nog een recensie van een uitgever uit die tijd.
"Overstijgt het niveau van een (goed) Vlaams filmpje niet."
Of toch iets in die aard.
Toen zakte de wereld onder mijn voeten weg uiteraard.
Achteraf gezien kan ik er best mee leven.
Bij nader inzien bleek de wereld er nog te zijn.
En in mijn bibliografie kan ik toch maar mooi pronken met "auteur van een (goed) Vlaams filmpje".

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten