Ik heb mezelf getrakteerd!
Op een tegeltje.
Een tegeltje waar ik altijd al van gedroomd heb.
Met de paplepel ingegeven.
Of misschien zit het in de genen, dat weet ik niet.
Nature or nurture.
Dat doet niet ter zake in een wereld van "wat niet is kan nog komen".
Een wereld waarin het zijn als tijdelijke toestand wordt ervaren.
Het zit wel een beetje in de familie.
Zo zijn we recent te weten gekomen dat mijn neefje zijn oog heeft laten vallen op een welbepaald meisje.
Toen er werd opgemerkt dat het desbetreffende meisje al een vriendje had haalde hij schalks zijn schouders op en sprak de gevleugelde woorden:
"Het is niet omdat er een keeper in de goal staat dat je niet zou kunnen scoren."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten