zaterdag 12 januari 2013

Fabiola

 

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1560889/2013/01/11/Fabiola-droeg-de-broek-in-Laken-Zoals-Paola-nu.dhtml

Fabiola droeg de broek, in Laken. Zoals Paola nu



Een kenmerk van koningshuizen: schuinsmarcheerders en sterke vrouwen. In Nederland hoeft daar geen tekening bij. Juliana en Beatrix: beiden van graniet. Al had de eerste soms een litertje sherry nodig.

Koningin Astrid was ook door niemand te temmen. Vrijgevochten, kunstzinnig, politiek losbandig. Zij was haar eigen majesteitelijke censuur. Over Lilian Baels wil ik het niet hebben, maar dat zij niet het 'madammeke' was zoals het parlementaire onbenul Herman Schueremans vrouwen zo kwalijk denigreert, weet le tout Bruxelles.

Eerder satijnen handschoentjes over een boksbeugel.

Van Boudewijn en Fabiola bestaat het beeld van gedroogde vlinders in een missaal. Hooguit mystieke drinkbussen van elkaar, geen buitenwaarts leven in te krijgen. Samen aan het touwtje van Opus Dei.

Gepantserde godsvrucht.

Beeldvorming is vaak een valstrik. Ook dit koningspaar zocht seculiere macht. Zij meer dan hij. Fabiola droeg de broek, in Laken. Zoals Paola nu. Zij tekende de krijtlijnen uit, betonneerde het relatiemanagement van manlief, waakte ervoor dat elke glimlach voorafgegaan werd door een betekenis van haar hemelzuchtige castagnetten.

Fabiola mag dan wereldvreemd lijken met dat Leopardkapsel op het hoofd en die gel van goedertierenheid in de ogen - voor alles blijft ze machtsbelust en eigenzinnig.

Existentieel ongenaakbaar, zoals oude Spaanse aristocratie.

Transparantie, Fabi?

Dat laten we graag aan God over.

Hugo Camps




Een kenmerk van de koningsmaker: hij is een koningsbreker.

Niets zo sterk als de sterkte van het woord. Het woord als zwaard, vraag het maar aan koning Arthur.
Geen werkwoorden. Noblesse oblige. De adel werkt niet.

Staccato als woordkunst. Vlijmscherp. Elke uithaal dodelijk efficiënt. Geen ruimte meer voor twijfel.

Koningsmaker. Koningsbreker.
Grand Seigneur de la Pensée.
Oh ironie, hij zal er nog trots op zijn ook.

Maar altijd is er iemand die het korter kan.
Tot er iemand is die zwijgend spreekt.
Zwijgen is een werkwoord.

Een God.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten