Stijn Bruers

 
Schaft in de werfkeet.
"Ik heb zo slecht geslapen vannacht. Ik denk dat er een slechte geest, een slechte djinn, ken jij dat Johan, in mijn huis zit."
"Een djinn?"
"Ja, ik was aan het slapen en die sjot mij gewoon keihard in mijn rug."
Ik glimlach.
"Ja, echt waar hé. En dat is nog al geweest hé, die sjot mij gewoon wakker. Ik zeg allé, wat is dat nu?"
"Sorry hoor, maar ik geloof daar echt niet in", antwoord ik.
"En jij, geloof jij in slechte geesten?", vraag ik aan zijn collega.
Hij heeft vijftien jaar in West-Vlaanderen gewoond en heeft daar de taal geleerd. Hij heeft dus een zeer sterk West-Vlaams accent.
Hij haalt zijn schouders op.
"Soms wel, soms niet", zegt hij.
"Ach zo, en wanneer dan wel", vraag ik.
Hij kijkt me een ogenblik verbaasd aan en gesticuleert dan met zijn hand.
"A, als ter één is hee."

Daar moest ik aan denken toen ik de blogpost "kennis van drogredenen maakt je nog geen kritisch denker" las.
"Kritisch denken is moeilijk. En het leren is misschien nog moeilijker. Er is zelfs een beetje anekdotisch bewijs dat het aanleren van drogredenen en logische denkfouten averechts kan werken. Mensen leren dan vooral de denkfouten van de tegenpartij op te sporen, waardoor ze een groter risico lopen om nog sterker te geloven in hun eigen gelijk. Ze riskeren daarbij een denkfout te maken: als een conclusie gebaseerd is op een drogreden, dan is de conclusie fout. Dus als de tegenpartij een denkfout maakt, dan is diens standpunt fout. Dit is een denkfout, want het is natuurlijk mogelijk dat een conclusie wel juist is in de zin dat er wel geldige argumenten voor zijn, maar dat iemand gewoon slechte argumenten geeft voor die juiste conclusie."
Soms is een drogreden blijkbaar gewoon een geldig argument.
Dat wist ik al, ik had het gelezen bij een autoriteit.

Wanneer is een drogreden een geldig argument?
"A, als ter één is hee."

Voor Stijn Bruers.
Om de slapeloze nachten te verlichten. Of te veroorzaken, dat kan ook.