zaterdag 10 december 2016

Meneer Louis


De democratie wordt aangevallen!
Allemaal op de barricades!

"De rechter heeft de democratie aangevallen."
Dat is de cruciale stelling van Bart De Wever .
"Bart de Wever heeft de democratie aangevallen", is het verweer van zijn tegenstanders.
Zo blijven we weer ettelijke dagen bezig met heen-en-weer raketaanvallen.
De democratie ligt voortdurend onder vuur, het lijkt Aleppo wel.

Het discours van Bart De Wever:
Er is een duidelijke wet.
Deze wet is niet voor interpretatie vatbaar.
Met de logica zijn er logische (uiteraard) gevolgtrekkingen te maken uit die wet.
Deze conclusies zijn ondubbelzinnig.

Nu blijkt echter dat er een rechter is wiens conclusies haaks staan op de conclusies van Bart De Wever. Deze conclusies zijn omstandig gemotiveerd bovendien.
Indien Bart De Wever kritiek uit op deze conclusies kan men zich terecht afvragen of Bart De Wever hier het principe van de scheiding der machten niet schendt. De scheiding der machten is een wezenlijk onderdeel van de democratie en een aanval op dat onderdeel is dus de facto ook een aanval op de democratie zelf.

"Het is een opinie", is de verdediging van Bart De Wever.
Maar wat is de waarde van een opinie?
De conclusies van de rechter kunnen niet zonder meer weggezet worden als een opinie. De conclusies zijn, zoals het hoort, omstandig gemotiveerd. In het licht van de logica en de logische (uiteraard) gevolgtrekkingen zijn de conclusies van de rechter van een hogere rangorde dan de opinie van Bart De Wever, dat is immers louter een opinie.
In de ogen van Bart De Wever zijn de conclusies van de rechter echter volledig irrelevant. De conclusies hadden nooit gemaakt mogen worden. Immers, er is een duidelijke wet die niet voor interpretatie vatbaar is. De voorliggende wet en "er mag in dit geval geen asiel verleend worden door de rechter" zijn synoniem. Met de logica kunnen vanaf dat uitgangspunt gevolgtrekkingen gemaakt worden, maar het uitgangspunt zelf is niet voor interpretatie vatbaar.

Wat is de opinie in het geheel van deze uiteenzetting?
"Er is een duidelijke wet", is de opinie.
Het is een stelling die zonder enige motivatie naar voor wordt geschoven.
We hebben het maar te geloven. Het is een duidelijke wet omdat Bart De Wever zegt dat het een duidelijke wet is.
Het feit dat de rechter een omstandige motivatie toevoegt aan zijn conclusie is echter per definite een bewijs van diens overtuiging dat de wet niet duidelijk is, dat de wet (voor hem) wel voor interpretatie vatbaar is.

Nu lijkt mij de rechtsgang een beetje vreemd. Ongetwijfeld kunnen professoren in de rechtsgeleerdheid het mij allemaal onverstaanbaar uitleggen, maar af en toe is het misschien interessant om de bedenkingen van een volslagen leek even te aanhoren in deze.
Voor zover ik het begrijp heeft de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen geoordeeld dat familie X recht heeft op visa. De Belgische Staat (alias Theo Francken alias Bart De Wever) zou daar tegen in beroep kunnen gaan, maar dat doet ze niet.
In beroep gaan betekent dat men hoopt op een andere uitspraak bij een hogere rechter. Het proces wordt dan eigenlijk voor een tweede keer gevoerd alsof er de eerste keer nooit een proces geweest is.
De Belgische Staat (alias Theo Francken alias Bart De Wever) gaat echter niet in beroep. In beroep gaan is Russiche roulette. Maar dan Russische roulette waar er pakweg in drie of vier van de zes cilinders wel een kogel zit. De hogere rechter zou wel eens een franstalige kunnen zijn, PAF, of nog erger, een rechter van PS signatuur, PAF PAF.
Neen, de Belgische Staat (alias Theo Francken alias Bart De Wever) gaat niet in beroep, ze gaan onmiddellijk in cassatieberoep. Men vraagt niet om de feiten opnieuw aan een onderzoek te onderworpen, men vraagt te onderzoeken of  de rechter de wet op de juiste manier heeft toegepast. De Belgische Staat (alias Theo Francken alias Bart De Wever) richt een annulatieverzoek in bij de Raad van State.
Om eerlijk te zijn, ik weet niet wat dat precies inhoudt. Enig opzoekingswerk (zelfs een volslagen leek wil toch enigszins beslagen ten ijs komen) levert ook bitter weinig op. Dat is voorlopig nog een hiaat in de huidige transparantie. Je kan zonder veel moeite het  betrokken arrest van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen of zelfs het heel recente arrest van het Hof van Hoger Beroep terugvinden op het internet. Maar helaas niet het annulatieverzoek. Ik kan niet achterhalen wat men precies beoogt met het annulatieverzoek.
Ik kan alleen maar voortgaan op de letterlijke betekenis van het woord: het annuleren van de conclusie. Er is niets te concluderen, de wet is duidelijk.
Overigens kan ik me niet van de indruk ontdoen dat heel wat van de huidige heisa eigenlijk maar heisa "in afwachting" is. Familie X eiste namelijk in kort geding dat in afwachting van de uistspraak van de Raad van State de nodige documenten zouden afgeleverd worden en een dwangsom indien dat niet zou gebeuren. Op 7 november verklaarde de rechtbank zich in eerste aanleg onbevoegd. Familie X ging tegen deze uitspraak in beroep en het Hof Van Beroep (als ik het goed heb is dat alias rechter Mireille Salmon, franstalig én volgens roddels van PS signatuur) besliste dat "in afwachting" de visa moeten afgeleverd worden. En nu gaat Theo Francken "in afwachting" blijkbaar ook nog eens in cassatieberoep tegen deze uitspraak in beroep. Ook hier moet nog eerst onderzocht worden of alles wel volgens de regels van de wet is verlopen. Maar dat is dus allemaal "in afwachting" van het annulatieverzoek bij de Raad van State.

In afwachting.
Nu is wel algemeen bekend dat de Raad Van State niet over één nacht ijs gaat. Zes à zeven jaar is niet uitzonderlijk voor er een uitspraak volgt.
In afwachting.
In afwachting geef ik u alvast mijn opinie mee.
"De wet is duidelijk."
Dat is natuurlijk een zeer algemene uitspraak, een zeer algemene uitspraak die niet vol te houden is.
Zelfs Bart De Wever geeft toe dat de wet soms onduidelijk is. Als de wet soms onduidelijk is, dan is de wet niet duidelijk. Dat is logica waar geen speld tussen te krijgen is. "Soms" bestaat namelijk niet in de logica.Exit Bart De Wever.
Maar dat is niet de essentie natuurlijk, de essentie waar de Raad van State zich moet over buigen is "Is deze wet duidelijk?"
In hoeverre iets duidelijk is lijkt mij nogal persoonsgebonden.
En dan vallen we onvermijdelijk terug op de rechter van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen die in eerste instantie oordeelde dat de Belgische staat onterecht visa weigerde aan de familie X. Laten we deze rechter gemakshalve meneer Louis noemen, Louis is gewoon een nogal courante franstalige naam.
Ging meneer Louis zijn boekje te buiten van zodra hij ook maar begon na te denken? Er hoefde immers niet nagedacht te worden, de voorliggende wet is duidelijk.
Het minste dat men mag verwachten (vind ik, dat is gewoon een opinie) is dat meneer Louis gehoord zou worden. Is het dan al niet door Bart De Wever, dan toch door de Raad van State. Is meneer Louis te dom om te helpen donderen (hij had gewoon niet door dat de wet niet voor interpretatie vatbaar is) of is meneer Louis een stiekeme activistische rechter? Wist hij wel degelijk dat de wet niet voor interpretatie vatbaar was, maar heeft hij willens en wetens van zijn machtspositie misbruik gemaakt om zijn persoonlijke visie door te drukken?
Al is er ook nog een derde mogelijkheid, er is altijd een derde mogelijkheid.
Als meneer Louis er al dan niet bewust van uit gaat dat de voorliggende wet niet duidelijk is, dan kan Meneer Louis dat al dan niet omstandig verantwoorden. Indien hij argumenten naar voor brengt voor zijn standpunt, dan kunnen deze argumenten op hun merites beoordeeld worden. Maar hij is niet verplicht om dat te doen. Een rechter heeft ook de mogelijkheid om zijn vonnis, of een deel van zijn vonnis, niet te verantwoorden. Een rechter kan zeggen "men heeft mij om mijn mening gevraagd en ik heb die gegeven." Dat recht van de rechter werd bekrachtigd door het Hof van Cassatie in het arrest over rechter Walter De Smedt.
"Een vonnis moet aan geen enkele kwaliteitseis voldoen."
Een rechter heeft het recht om zich aan de logica te onttrekken.
Meneer Louis heeft het recht om te zeggen "het is mijn opinie dat de voorliggende wet onduidelijk is."
Meneer Louis heeft dat recht omdat Bart De Wever het recht heeft om te zeggen "het is mijn opinie dat de voorliggende wet duidelijk is."






Geen opmerkingen:

Een reactie posten