Consternatie alom in de culturele wereld en ver daarbuiten.
Het uitsluiten van de Israëlische dirigent Lahav Shani op het Gent
Festival van Vlaanderen is een brug te ver. Dat zegt filosoof en
professor Ethiek Ignaas Devisch van de UGent. Het Festival heeft het
optreden van de dirigent met het Münchnen Philharmoniker geannuleerd,
omdat het "te weinig duidelijkheid kan bieden over zijn houding ten
opzichte van het genocidaire regime in Tel Aviv."
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/09/11/gent-festival-israelische-dirigent-lahav-shani-muenchnen/
Iedereen buitelt holderdebolder over elkaar heen om toch maar zijn licht te laten schijnen over deze zaak.
Met in het achterhoofd de idee dat we wel wat in een luxe positie vertoeven, je zal bijvoorbeeld maar in Gaza zitten, kan ik uiteraard niet achterblijven.
Waarom kies ik precies dit artikel uit de stortvloed?
Conclusie: elke zaak is anders en heeft een eigen kanttekening. "Toch
kun je een grens stellen", zegt Devisch. "Zegt iemand dat hij achter de
oorlog staat of zegt hij dat niet? In dat laatste geval hoef je geen
represailles te nemen."
Omdat ik een voorliefde heb voor de begrenzer.
Met "elke zaak is anders" stel je een einde aan de discussie. Elk voorbeeld om op een contradictie in het discours te wijzen wordt bij voorbaat ontkracht: "maar dit is anders".
En toch, en toch.
Blijkbaar is er zoiets als een grens, een rode lijn zou je kunnen stellen.
Dit is de grens, de grens die je niet kan overschrijden op het risico van "inconsequent" te worden beschouwd. "Waarom hier wel en daar niet?".
De gestelde grens wordt altijd voorgesteld als een "duidelijkheid".
Terwijl dat natuurlijk niet zo is.
Meestal wordt er omwille van de duidelijkheid een woord weggelaten.
In dit geval is dat het woord "voldoende".
Heeft Lahav Shani zich voldoende gedistantieerd van de oorlog of niet?
Is "zeggen dat je niet achter de oorlog staat" voldoende om zich te distantiëren van de oorlog of niet?
De grens blijkt altijd wel voldoende wazig om ze in vraag te stellen.
Dat alles om even een grote kunstenaar in herinnering te brengen:
Wir haben die Kunst, damit wir nicht an der Wahrheit zu Grunde gehen.
Friedrich Nietzsche.
