Paul Cliteur

Soms komt een mens tot de pijnlijke vaststelling dat hij jaren in de waan vertoefd heeft.
Zo ben ik heel recent tot het inzicht gekomen dat de alom gekende schlager van Ria Valk "Theo, je bent vannacht weer dronken geweest" helemaal niet "Theo, je bent vannacht weer dronken geweest" blijkt te zijn.

Hoe ik daar ben achter gekomen?
Ik las een tekst van Paul Cliteur op "de redactie".

We moeten erkennen dat het huidige terrorisme een religieuze basis heeft en we moeten er mee mogen lachen, ook als dat kwetst. Het laatste deel van onze reeks "In godsnaam waarom

Deze tekst is een samenvatting van de laatste lezing "Verkenning van religieus geweld" op 7 juni met als thema "In godsnaam waarom?" Meer informatie: De Vrijzinnige Dienst van de UA en de Humanistische Vrijzinnige Vereniging.
Paul Cliteur is hoogleraar encyclopedie (Leiden) en schreef onder meer, samen met Dirk Verhofstadt, Het Atheïstisch Woordenboek (2015).

Wat is de belangrijkste agenda voor dit moment in de bestrijding van het terrorisme? Volgens mij twee dingen.

Eén: Huidig terrorisme is religieus

Allereerst: erkenning dat het terrorisme, waarmee we tegenwoordig geconfronteerd worden, mede een religieuze basis heeft. Dat betekent niet dat geen andere factoren een rol spelen bij terrorisme, maar ook de overtuiging van de daders kan men niet buiten beschouwing laten.
En dat is nu precies wat gebeurt. Bijna alle regeringsleiders filteren de religieuze overtuiging van de daders weg en concentreren zich op huisvesting, identiteitsproblemen, al dan niet vermeende discriminatie, et cetera.
Maar mensen doen wat zij denken dat zij moeten doen. En dat denken is een religieus bepaald denken: het hedendaags terrorisme is een theoterrorisme.

Twee: Eigen waarden niet verloochenen

Bij de bestrijding van terrorisme is dus eerst een goede diagnose nodig. Maar voor de weerbaarheid tegenover terrorisme is ook van belang dat de staten, die door het theoterrorisme worden getroffen, niet de waarden verloochenen die theoterroristen proberen te vernietigen. En een belangrijk deel van het theoterrorisme is gericht op de vernietiging van satirische kritiek op religie.

Het is van belang dat de geest van Rushdie de overhand krijgt op de geest van Khomeini.

Die satirische kritiek op religie verdient het dus te worden verdedigd. Het is van belang dat de geest van Rushdie de overhand krijgt op de geest van Khomeini.
Er zal eens een moment moeten komen dat de iconen die de theoterroristen van satirische kritiek proberen te vrijwaren op dezelfde manier worden behandeld als alle andere iconen in deze wereld. Dat wil zeggen: open voor kritiek, ook satirische kritiek.

Kwetsend

Sommigen vinden dat niet “respectvol”. Zijn achten satire “beledigend”. Laten we dat eens wat nader bezien. Dit is een definitie van “satire”, zoals te vinden in Wordweb: “Satire: witty language used to convey insults or scorn, esp. saying one thing but implying the opposite”. De Oxford Dictionary geeft onder satire: “the use of humour, irony, exaggeration, or ridicule to expose and criticize people’s stupidity or vice, particularly in the context of contemporary politics and other topical issues”.
Satire is dus altijd beledigend, kwetsend, onaangenaam voor sommigen. Maar als het om dictators gaat, is dat niet erg. Sterker nog, het is geboden. Het is van belang dat we de kritische functie van satire zijn werk laten doen: het kritiseren van de macht.



"THEOTERRORISME."

Ik had er nog nooit van gehoord.
Even begon ik te twijfelen aan mijn intellectuele capaciteiten.
Dat gebeurt nu éénmaal als je stuit op een woord dat je helemaal niet kent.
Enig opzoekingswerk bracht evenwel soelaas, soelaas in de betekenis van "verlichting".
Het blijkt immers om een nieuw woord te gaan.
Een "nieuw woord" is eigenlijk een eufemisme voor een "verzonnen woord", een woord dat eigenlijk niet bestaat. Dat scheelt een slok op een borrel als het de graadmeter van je intellectuele capaciteiten betreft. Het is nu éénmaal niet verwonderlijk dat je nog nooit gehoord hebt van een woord dat niet bestaat.
De eerlijkheid gebiedt mij evenwel om dat laatste te corrigeren, dat het een woord is dat niet bestaat bedoel ik dan.
Want wanneer bestaat een woord?
Een woord bestaat van zodra er een definitie van wordt gegeven.
En wat blijkt?
Er bestaat wel degelijk een definitie van het woord "theoterrorisme".
Het woord "theoterrorisme" wordt gedefinieerd door ene Paul Cliteur op het kennisdeelplatform  "Ensie".
Voor alle duidelijkheid, "theoterrorisme" blijkt dus geen terreur die Theo op zijn geweten heeft.
Vaag in mijn achterhoofd hoorde ik de echo van ene Wittgenstein.
What should we gain by a definition, as it can only lead us to other undefined terms?

P.S.
Wat is een dictator? Een dictator is een persoon die zijn definitie oplegt.

P.P.S.
Op "Ensie" kan je dus de definitie van bepaalde begrippen opzoeken.
Handig.
"Objectitiviteit" is er, hoewel het hier een vaandelbegrip (een nieuw woord!) betreft (Ensie is overzichtelijk en werkt vanuit de drie principes van zichtbaar auteurschap, expertise en objectiviteit), jammer genoeg nog niet in opgenomen.
Werk aan de winkel Paul.