Elke Sleurs

http://www.demorgen.be/opinie/fraude-is-fraude-of-het-nu-sociale-of-fiscale-is-a2121834/

Van Vlaams N-VA-minister Liesbeth Homans hadden we al te horen gekregen dat racisme 'een relatief begrip is'. Staatssecretaris voor Fiscale Fraudebestrijding Elke Sleurs (N-VA) heeft naar analogie daarmee nu in haar beleidsbrief geschreven dat fiscale fraude vooral "een subjectief gegeven" is geworden. Volgens haar is doelbewuste fraude eigenlijk de uitzondering, en zijn de meeste mensen die bij een controle tegen de lamp lopen veelal goedmenende burgers die in de wirwar en doolhoven van wetten en fiscaliteit even de weg kwijt zijn. Samenwerking en dialoog met de controleur moeten daarom centraal komen te staan, staat er in de tekst te lezen. Controle, repressie en straf, dat was duidelijk iets van in de tijd van de sossen, en alleen daarom al af te breken.

Natuurlijk moet de burger beschermd blijven tegen de willekeur van de overheid. Net zomin als we in een politiestaat willen terechtkomen, mogen ook belastinginspecteurs niet aan machtsoverschrijding doen, en is het aan de rechtbank om uiteindelijk de belangen van de overheid en de rechten van de belastingplichtige met elkaar in evenwicht te brengen. Maar om nu zo naïef te worden te denken dat het merendeel van de fraude gepleegd wordt door wetsonwetende burgers, gaat wel heel ver.

Ook al moet een en ander nog in concrete regelgeving vertaald worden, nogmaals is duidelijk hoe de geesten van deze regeringscoalitie in elkaar zitten. Zelfs in tijden van gigantische fiscale constructies waarin de allergrootste bedrijven en de rijkste families fiscale sluiproutes uittekenen, in tijden waarin miljarden meerwaardes niet het minst belast worden, waarin een kaste van fiscaal onaanraakbaren is ontstaan, is de strijd tegen fiscale fraude voortaan "een dialoog" waarin een in de wet verloren gelopen belastingplichtige vooral geholpen moet worden.

Het is wat anders dan de melding van de staatssecretaris tegen Sociale Fraude Bart Tommelein (Open Vld), die stoer wist te melden dat door het controleren van elektriciteits- en waterfacturen eventuele domiciliefraude makkelijker zal kunnen worden opgespoord. Veel privacy- of ander respect voor in de wet verloren gelopen steuntrekkers bleek in dat beleidsdomein geen echte prioriteit te zijn.

Fraude is fraude, of het nu sociale of fiscale is. Tegen beide moet even correct en krachtdadig worden opgetreden. Dat is deze regering niet van plan, blijkt uit haar beleidsbrieven. Wie fiscaal fraudeert doet immers aan wettige zelfbescherming, of is verloren gelopen in de complexiteit van de wet, wie sociaal fraudeert is een profiteur die moedwillig en bewust de verzorgingsstaat vernietigt. Het is jammer vast te moeten stellen dat zo'n wereldbeeld vandaag zelfs een parlementaire meerderheid heeft.

Yves Desmet



Een tekst met het woord "subjectief", het blijft werken als een rode lap op een stier.
Hoe ik me ook probeer te bedwingen, ik moet er op af.

Elke Sleurs maakt het onderscheid.
Fiscale fraude is "vooral" een subjectief gegeven.
Vreemd toch hoe ik altijd andere aanhalingstekens plaats (lees "klemtonen leg") dan andere auteurs.
Voor alle duidelijkheid, de beleidsbrief fraudebestrijding van Elke Sleurs is nog niet online beschikbaar. Ik moet er dus op vertrouwen dat Yves Desmet correct citeert en dat ze die "vooral" ook effectief gebruikt, dat het hier geen "subjectieve" lezing betreft met andere woorden.
Dat is namelijk niet ondenkbaar.
"Wie fiscaal fraudeert doet immers aan wettige zelfbescherming, of is verloren gelopen in de complexiteit van de wet"
Naar mijn immer bescheiden mening is dat een mooi voorbeeld van een subjectieve lezing. Of, laten we ons eens verleiden tot het gebruik van een groot woord, het is een mooi voorbeeld van "intellectuele fraude".
Elke Sleurs maakt immers niet het onderscheid in twee categorieën zoals Yves Desmet aangeeft.
Ze maakt het onderscheid in drie categorieën, de derde is "het bewust naast zich neerleggen van de wet".
Maar ja, met een zin als "Wie fiscaal fraudeert legt de wet bewust naast zich neer, wie sociaal fraudeert is een profiteur die moedwillig en bewust de verzorgingsstaat vernietigt." is de clou van het verhaal wel om zeep natuurlijk.

Maar laten we vooral terzake blijven. Subjectiviteit.
Als Elke Sleurs een onderscheid maakt tussen enerzijds fiscale fraude als een "subjectief gegeven" en anderzijds fiscale fraude als een "objectief gegeven", dan stel ik mij de vraag: wie maakt het onderscheid?
Even over nadenken Elke.
"Il est toujours aisé d'être logique. Il est presque impossible d'être logique jusqu'au bout."
Albert Camus.


Yves Desmet maakt het onderscheid niet.
Fraude is fraude.
Dat is een stuk gemakkelijker.
Dergelijke zinsconstructie doet me altijd denken aan de legendarische woorden van Wim Reijers: Pinanti is pinanti.






Een mens kan er al een keer om lachen.
Geef toe, uiteindelijk kunnen we alleen maar lachen om onze logica.
Pro forma kunnen we ons druk maken over allerlei drogredenen zoals Loki's weddenschap (zie vorige blog), maar uiteindelijk, afhankelijk van hoe lang de tegenstander wil tegenspartelen, rest alleen de kringredenering.
Wie maakt het onderscheid?
Om aan die vraag te ontsnappen biedt alleen de kringredenering soelaas.

Het onderscheid is het onderscheid.

P.S.
Ik heb een sterk vermoeden dat Elke Sleurs "Het bewust naast zich neerleggen van de wet" als de "objectieve" component van de fiscale fraude beschouwt.
 P.P.S.
Op de twitter account van Yves Desmet een foto van... Albert Camus.

(Tekenen is, om een eufemisme te gebruiken, niet mijn grootste talent. Ik kan alleen maar, mits een beetje goede wil van uw kant, mieren tekenen. De connotatie "mierenneuken" is uiteraard geheel de uwe. Objectief dus.)