De verdienstelijke lezer

De verdienstelijke lezer.
Ik vraag me altijd af wat ik me daar bij moet voorstellen.
In mijn verbeelding - en geloof me, mijn verbeelding is eindeloos - is dat een soort half-half wezen.
Een sfinks. Of een satyr. Of een zeemeermin.
Of nee, een onocentaur, dat lijkt me nog het meest toepasselijke.
Of beter nog een omgekeerde onocentaur: het hoofd van een ezel met het onderstel van een mens.
Ziedaar de verdienstelijke lezer.

De "verdienstelijke" is een mens die niet bestaat.
En de lezer is een mens.

Als ik dergelijke combinaties te lezen krijg kan ik onbedaarlijk beginnen lachen.
Of ik word er intriest van. Een droefheid die zo diep gaat dat ik er soms aan begin te twijfelen of het niet een intrinsieke droefheid is. Kan je nagaan.

Het meest recente voorbeeld uit mijn collectie: de deskundige burger.
http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2014/02/19/de-deskundige-burger-welkom-in-een-verbeterde-democratie-0

Een hoogleraar taal godbetert!

Het uitgangspunt is altijd hetzelfde:
Men merkt dus dat “redelijke argumenten”, ten eerste, verschillende vormen hebben. Er zijn redelijke vormen van contextualisering, die een bepaald thema in verband brengen met andere thema’s. Er zijn redelijke argumenten die gebaseerd zijn op deskundigheid en daardoor overwegen op redelijke argumenten die deze deskundigheid missen. De zaak is dat in die veelheid van types van redelijke argumenten wel degelijk een hiërarchie aanwezig is. Niet alle meningen zijn gelijk of evenwaardig, in weerwil van wat Caroline Gennez daarover denkt.

Uiteraard moet men met dergelijk uitgangspunt op zoek naar het universele, het intrinsieke.
Niet het redelijke is hier het universele, het redelijke is relatief omdat het onderhevig is aan contextualisering.
Het intrinsieke zit hier in de deskundigheid.

De "deskundige" is een mens die niet bestaat.
En de burger is een mens.

Als ik dergelijke combinaties te lezen krijg kan ik onbedaarlijk beginnen lachen.
Of ik word er intriest van. Een droefheid die zo diep gaat dat ik er soms aan begin te twijfelen of het niet een intrinsieke droefheid is. Kan je nagaan.