maandag 29 april 2013

Patrice Dartevelle


http://www.demorgen.be/dm/nl/992/Wetenschap/article/detail/1622987/2013/04/27/Vreemde-dubbelster-stelt-Einsteins-theorie-op-de-proef.dhtml

De ontdekking van een vreemde dubbelster heeft nog maar eens bewezen dat de algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein klopt, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO meegedeeld.

Met de enorme VLT-telescoop van ESO in Chili en een reeks radiotelescopen elders ter wereld heeft een internationaal onderzoeksteam op een afstand van 7.000 lichtjaar een bijzonder object ontdekt: een piepkleine, maar ongewoon zware neutronenster die 25 keer per seconde om haar as tolt, en waar eens in de tweeënhalf uur een witte dwergster omheen wentelt. De neutronenster is een pulsar die radiogolven uitzendt die met radiotelescopen op Aarde kunnen worden ontvangen.

Neutronenster
Pulsar PSR J0348+0432 is het overblijfsel van een supernova-explosie en de zwaarst gekende neutronenster. Hij is tweemaal zo zwaar als de Zon, maar slechts twintig kilometer groot. De zwaartekracht aan zijn oppervlak is meer dan 300 miljard keer zo sterk als die op Aarde, de materie in zijn kern is zo krachtig samengeperst dat een stukje ter grootte van een suikerklontje meer dan een miljard ton weegt. De begeleidende witte dwerg is volgens de ESO al bijna net zo exotisch: het betreft het gloeiende overblijfsel van een veel minder zware ster die zijn atmosfeer heeft afgestoten en langzaam afkoelt.

Extreem
Qua zwaartekracht is PSR J0348+0432 werkelijk een extreem object, zelfs in vergelijking met andere pulsars die zijn gebruikt om Einsteins algemene relativiteitstheorie nauwkeurig op de proef te stellen. Die theorie verklaart de zwaartekracht als een gevolg van de kromming van de ruimte-tijd door de aanwezigheid van massa en energie. Sinds haar publicatie, bijna een eeuw geleden, doorstond zij alle tests. Maar zij kan niet de definitieve verklaring zijn en zal ooit tekortschieten, meent de ESO.

Relativiteitstheorie
Met een dermate groot gravitatieveld onderwierp de pulsar de theorie meteen aan de strengste toets ooit. Zo'n compacte dubbelster zendt zwaartekrachtsgolven uit en verliest daardoor energie. Dit leidt ertoe dat de afstand tussen de beide objecten heel langzaam verkleint en dat hun omlooptijd afneemt. De algemene relativiteitstheorie en alternatieve theorieën doen uiteenlopende voorspellingen voor die afneming.

Maar waarnemingen van de witte dwerg toonden een verandering in de omlooptijd van 8 miljoenste van een seconde per jaar aan. "Precies wat Einsteins theorie voorspelt", besluit teamlid Paulo Freire.


Waarnemingen.
Wat men tegenwoordig al wel niet kan waarnemen.
"een verandering in de omlooptijd van 8 miljoenste van een seconde per jaar"
Sterk.

Deze vond ik zo mogelijk nog sterker:



http://www.tuinadvies.nl/vijver_reiger.htm
Reigers weg houden van de visvijver.

De reiger is een imposante en prachtige vogel maar als vijver- en koi-liefhebbers zien we ze liever niet in de buurt van onze vijver want op hun menu staan ook onze siervissen of koi. Hoe kunnen we op een diervriendelijke manier de reiger weghouden van onze vijver? Er zijn verschillende mogelijkheden en de ene oplossing is al beter dan de andere. Hierna worden de mogelijkheden op een rijtje gezet.

Zo'n logge vogel kan niet landen op een vierkante meter. Vaak maakt hij eerst een tussenlanding op een dak van een huis om nadien verder naar beneden te vliegen tot aan de vijver.

Een reiger heeft een bepaald patroon om naar de vijver te gaan. Is de oever van een vijver voorzien van een lage beplanting, dan gaat hij vanaf de oever zo het water instappen. Hij verblijft het liefst in water van 30 cm diep. Een reiger is zeer snel, hij kan zelfs onze windes vangen. De reiger pakt niet alleen kleine vissen, maar kan ook de grotere exemplaren aan tot 25 cm. Willen we niet het bezoek van een reiger krijgen, dan moeten we ervoor zorgen dat als hij naar de vijver toeloopt er op zijn pad een hindernis wordt gebouwd.

Een heel goede manier om de reiger te beletten tot tegen de vijverrand te komen is het aanbrengen van een oeverbeplanting met hoge en dicht opeen staande planten. Het wordt dan voor hem heel moeilijk gemaakt.


Het beste is nog om de reiger niet de kans te geven om te landen. Dit kan heel eenvoudig en onopvallend. Boven de vijver kunnen we zeer fijne draadjes spannen. Bijvoorbeeld van het dak van het huis naar het tuinhuis of een boom. Heel geschikt hiervoor zijn de draadjes die vissers gebruiken aan hun vislijn. Ze zijn zeer sterk, kleurloos en vallen niet op. Wanneer de reiger nu bij het landen zo'n draadje raakt dan gaat hij meteen opgeschrikt worden en gaat hij wegvliegen. Dit systeem is de beste oplossing.

Is het niet mogelijk om draadjes boven de vijver te spannen omdat er geen gebouwen staan of bomen, dan kunnen we deze draadjes ook nog rond de vijverrand spannen. Aan elke zijde van de vijver spannen we twee draadjes, ééntje op 15 cm van de vijverrand en ééntje op 30 cm van de rand. De reiger kan zo onmogelijk de vijver inwandelen want als hij een draadje aanraakt, vliegt hij direct weg.

Ook kan men een namaakreiger plaatsen aan de vijver. Je zal dan niet meer het bezoek krijgen van een mannetjesreiger, maar nog wel van de vrouwtjes. Dit systeem wordt ook veel gebruikt, maar is niet het beste.

Ook deze theorie heeft men afgelopen week weer eens kunnen waarnemen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten