Adriaen Brouwer

Dit jaar verscheen de achtste, herziene druk van Alessandro Baricco's essay De barbaren. Toen het boek in 2009 in het Nederlands verscheen (het verscheen oorspronkelijk in 2006) en ik een paar recensies over het boek en ook nog een interview met de auteur had gelezen, besloot ik dat ik dit zoveelste 'beste boek van het jaar' nu eens links zou laten liggen. Mijn tijd in dit ondermaanse is beperkt, en ik had wel wat beters te doen dan een boek te lezen van maar weer eens zo'n intellectueel die ging verdedigen wat hem zelf wezensvreemd was louter uit angst om niet bij de tijd te zijn. Zeggen dat diepgang niet bestaat, zoals Baricco in een interview deed, en dat op die manier voorstellen als juist de diepgang waartoe iemand die zich tegen zo'n constatering verzet niet in staat lijkt — het is vermoeiend. Je Grote Gelijk halen door te beweren dat het Grote Gelijk niet bestaat — wat een flauwiteit. Passons. Het voordeel van een goed vooroordeel is tijdwinst.

http://reugebrink.skynetblogs.be/archive/2012/10/18/de-barbaren-revisited.html



Marc Reugebrink heeft in al zijn ernst een punt.
Rest de vraag of ernst een punt kan maken.

Marcel Hulspas

Ik gooi met mijn dobbelsteen. Twee.

http://dejaap.nl/2012/10/25/laquila-een-hard-maar-terecht-vonnis/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=laquila-een-hard-maar-terecht-vonnis&utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter&wpmp_switcher=mobile

L’Aquila: een hard maar terecht vonnis

Zes jaar gevangenisstraf hebben de seismologen opgelegd gekregen. Zes jaar omdat ze tegen de inwoners van L’Aquila hebben gezegd dat alles veilig was. Dat ze, ondanks alle kleine aardschokken, rustig konden gaan slapen. Een paar dagen later was daar die enorme knal, die het historische stad in puin legde en ruim driehonderd doden veroorzaakte. Alhoewel, gezegd… het zit allemaal iets subtieler. Zó subtiel dat de strontkar vol kritiek die vanuit de wetenschappelijke wereld werd aangereden, gewoon onterecht is. Het is een hard maar voorbeeldig vonnis.
De uitspraak lokte uiteraard honderden reacties uit, waarbij wetenschappers vooral klaagden dat de wetenschap ‘bedreigd’ werd. Straks zou niemand nog een voorspelling durven doen, hoe wetenschappelijk ook, uit angst voor de rechter gedaagd te worden. Andere critici vonden het blijkbaar tijd om lekker goedkoop af te geven op Italië.
‘Perverse and ludicrous’
Nature noemt het vonnis ‘perverse and ludicrous‘. Zoiets was in een beschaafd land nooit gebeurd, schrijft het tijdschrift: ‘Science has little political clout in Italy and the trial proceeded in an absence of informed public debate that would have been unthinkable in most European countries or in the United States.‘ Michael Halpern, hoofd van de Union of Concerned Scientists (tegenstanders van atoomwapens en andere waanzin), merkte op: ‘In Galileo’s geboorteland veranderen bepaalde dingen nooit.‘*
Hoe stijlvol. Hoe nuttig.
Bescherming Bevolking
Het gerechtshof heeft niet alleen zes wetenschappers veroordeeld, maar ook, en dat is cruciaal, de onderdirecteur van de lokale afdeling van Bescherming Bevolking Bernardo de Bernardinis. Deze had, naar aanleiding van de kleine schokken (en onheilspellende voorspellingen van amateurs) de zes seismologen uitgenodigd voor overleg.
De seismologen vertelden hem de schaarse wijsheid van de seismologie: aardbevingen laten zich niet concreet voorspellen, het enige dat seismologen kunnen is op puur statistische gronden een kans op een aardbeving (van een bepaalde sterkte) vaststellen.
‘De aarde blaast stoom af’
En de vraag of kleine schokken de kans op een grotere schok vergroten, is nog steeds onbeantwoord. Meer heeft de aardbevingskunde tot nog toe niet bereikt.
Na afloop van het overleg was er een persconferentie waarbij Bernardinis uit de bocht vloog. Hij had waarschijnlijk niet begrepen wat hem was verteld en herhaalde een hardnekkige mythe, namelijk dat kleine aardschokken betekenen dat de aarde ‘stoom aan het afblazen’ is, en dat de kans op een grote beving in L’Aquila dus daalde. Op de concrete vraag van een journalist of iedereen rustig een glaasje wijn kon drinken, luidde zijn antwoord: ‘Absoluut. Een Montepulciano doc.’
Zwijgen is instemmen
De aanwezige seismologen zeiden niks. Ze deden toen en later niets om deze woorden te corrigeren. Dat zwijgen, zo oordeelde de rechter deze week, betekende voor buitenstaanders: instemmen.
En dat hadden de seismologen zich moeten realiseren. Ze hadden toen en later de morele én wetenschappelijke plicht om die sussende woorden van Bernardinis te corrigeren. Door dat niet te doen, droegen ze bij aan een onterecht gevoel van veiligheid, waardoor veel bewoners besloten om te blijven. En kort daarna omkwamen.
Geen minachting voor de wetenschap
Zeven jaar is extreem, maar het vonnis getuigt nièt van minachting voor de wetenschap. Integendeel, de rechter maakt duidelijk dat de verantwoordelijkheid voor frivole uitspraak van Bernardinis niet alleen bij hem ligt. De wetenschappers hadden aan het overleg deelgenomen, en na afloop stonden ze erbij en keken ernaar.
Bij elk woord dat gesproken werd, keek iedereen met een schuin oog naar de wetenschappers – zij hadden de onderdirecteur geïnformeerd. De aanwezigen vertrouwden niet op die bobo, maar op de wetenschap. En dat vertrouwen werd beschaamd. Niét door de aardbeving, nièt door de woorden van Bernardinis, maar door het zwijgen van de wetenschap.
Misplaatst ontzag
De seismologen kunnen daar allerlei redenen voor hebben gehad, variërend van moeheid tot luiheid tot misplaatst ontzag voor Bernardinis. Maar de rechter heeft hen, en daarmee de wetenschap in het algemeen, gewezen op hun maatschappelijke plicht voortkomend uit hun gezag.
De wereld vertrouwt op de wetenschap, dus als gezagsdragers een loopje mee nemen met de wetenschap, moet de wetenschap niet zwijgen, maar protest aantekenen. Een uitstekend uitgangspunt.
Alarmsignaal
In plaats van de martelaar uit te hangen, in plaats van domme opmerkingen te maken over Italië, zou de wetenschap dit vonnis moeten opvatten als een alarmsignaal. Er wordt door politici vaak en veel gerotzooid met wetenschappelijke kennis. Ze citeren wat hen uitkomt, en negeren de rest.
De voorbeelden liggen ook in ons land voor het oprapen. Op zulke momenten moet de wetenschap niet flauwtjes zeggen dat de politiek een ‘eigen verantwoordelijkheid’ heeft (momenteel de standaard uitvlucht) maar zijn scheur opentrekken. Gezag schept verplichtingen.
* = geciteerd in de Volkskrant, 24 oktober.



Ik gooi met mijn dobbelsteen: vier.

Bernardo de Bernardinis, Bobo voor de vrienden, is een dombo.
Dat is hij niet, cfr. zijn curriculum vitae http://www.isprambiente.gov.it/files/cda/curriculum-de-bernardinis.pdf .
Uiteraard is alles interpretatie, dus de suggestie van Marcel Hulspas dat Bernardo een bobo is, is intrinsiek evenveel waard als mijn suggestie dat hij dat niet is.
Het is geen argument om zijn standpunt in discrediet te brengen.
Meer nog, laten we er gemakshalve van uitgaan dat Bernardo de Bernardinis, Bobo voor de vrienden, een dombo is. Type "parlementslid dat niet beschikt over basiskennis wiskunde".

Ik gooi met mijn dobbelsteen: één.

What happened when MPs took a maths exam

Could it be that Labour leader Ed Miliband's demand that all school pupils must study maths until they are 18 has been prompted by new evidence that his own MPs struggle with numbers?

The man in charge of the party's policy review, Jon Cruddas, admitted this weekend that he is "barely numerate". And when the Royal Statistical Society (RSS) recently tested the ability of honourable members to answer a relatively simple mathematical question, only a quarter of Labour MPs got it right.

A total of 97 MPs were asked this probability problem: if you spin a coin twice, what is the probability of getting two heads?*

Among Conservative members, 47% gave the wrong answer, which is disappointing enough. But of the 44 Labour MPs who took part, 77% answered incorrectly.

(*The correct response, of course, is 25%.)

The survey also asked MPs if they generally felt confident when dealing with numbers -

• 76% of Tories said they did
• 72% of Labour MPs surveyed expressed confidence

However, when asked if they thought politicians use official statistics and figures accurately when talking about their policies, only 17% of Conservative respondents agreed, as did 30% of the Labour members who took part.

I wish I had been a fly-on-the-wall when the Ipsos Mori pollsters conducted the survey. The maths question was put to 41 Conservative MPs, 44 Labour MPs, nine LibDems and three from other parties in face-to-face interviews.

Given the confidence in their numeracy expressed at the beginning of the survey, I wonder how the 60% of members who got the answer to the probability question wrong felt by the end.

http://www.bbc.co.uk/news/uk-19801666

Ik gooi met mijn dobbelsteen: vier.
Ik heb de onhebbelijke gewoonte om tijdens het schrijven met een dobbelsteen te gooien.
Ik gooi met mijn dobbelsteen: twee.
Kwestie van mijn gedachten een beetje te ordenen. (En dat is soms nodig, dat weet u). Zoals iemand anders doedels krabbelt, gooi ik met een dobbelsteen.

Ik gooi met mijn dobbelsteen: drie.
Hoeveel kans heb ik om met een dobbelsteen een zes te gooien?
Ik gooi met mijn dobbelsteen: één.
Dat is een makkie. Eén op zes.
Ik gooi met mijn dobbelsteen: vijf.
Opmerkelijk dat 45% van de dombo's de kans op fifty-fifty beoordeeld.
"Uw meest gegeven antwoord was namelijk dat de gevraagde kans één op twee is. Dat is kansrekenen van de naïefste soort: Iets gebeurt of het gebeurt niet en die kansen zullen allebei wel even groot zijn. Op die manier is de kans dat u morgenochtend stikt in uw sandwich ook één op twee. Net als de kans dat heel Europa morgen links gaat rijden."
http://www.wiskundemeisjes.nl/20121015/beste-britse-parlementsleden-over-kansen-en-zelfkennis/
Ik gooi met mijn dobbelsteen: twee.
Ik gooi nog eens met mijn dobbelsteen, want ik weet niet goed hoe het nu verder moet: drie.
Ik vraag me af hoeveel kans ik heb om bij de volgende worp een zes te gooien.
Dat is een makkie. Eén op zes.
Waarom vraag ik me af?
Ik heb ondertussen al tien keer gegooid en ik heb nog geen enkele keer een zes gegooid.
Ik gooi met mijn dobbelsteen: opnieuw een drie.
Het antwoord op de waarom vraag is heel eenvoudig volgens de wetenschap: de voorgaande worpen hebben geen invloed op de dobbelsteen die je in je hand schudt alvorens hem op de tafel te gooien.
Een twee.
Hoe weet de wetenschap dat?
Ik gooi met mijn dobbelsteen: een vijf.
De wetenschap heeft immers geen glazen bol waarmee ze de toekomst kan voorspellen. Dat zou nogal onwetenschappelijk zijn. Neen, de wetenschap baseert zich op het verleden en projecteert dat naar de toekomst. Het is een klotejob, wetenschapper, maar hé, iemand moet het doen. Er is een wetenschapper, Count Basie heette de man, die welgeteld één miljard keer met de dobbelsteen heeft gegooid. En wat bleek, op een verwaarloosbaar verschil na kwamen alle getallen evenveel aan bod.
Nu is het toch enigszins merkwaardig dat de wetenschap een beroep doet op het verleden om uitspraken te doen om vervolgens te beweren: de kans is één op zes omdat het verleden geen invloed heeft op de toekomst.
Ik gooi met met mijn dobbelsteen: vier.

Ik schud mijn dobbelsteen.
Hoeveel kans heb ik om een zes te gooien.
Eén op twee. Ofwel is het een zes ofwel niet.
Ik gooi.
Een zes!
De wereld bibbert en beeft.
God gooide met zijn dobbelsteen een zes.
Zes wetenschappers zullen het geweten hebben: ze worden veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf.
Ze waren immers moe, lui of bang.

Terecht of niet?
De kans is één op twee.
Er zijn immers maar twee mogelijkheden.
"Dat is kansrekenen van de naïefste soort: Iets gebeurt of het gebeurt niet en die kansen zullen allebei wel even groot zijn."
De kans is immers niet één op twee, maar één op vier. Voorafgaand is er immers de uitspraak van de rechter.
Terecht of niet indien schuldig?
De kans is één op vier.
Er zijn immers maar vier mogelijkheden.
"Dat is kansrekenen van de naïefste soort."
De kans is immers niet één op vier, maar één op, euh, effe aan de seismologen vragen. Voorafgaand aan de uitspraak van de rechter is er immers een aardbeving geweest.

"Zes seismologen zijn moe, lui of bang omdat ze niet waarschuwden voor een mogelijk gevaar."
"Zes seismologen waarschuwden niet voor een mogelijk gevaar omdat ze moe, lui of bang zijn."

Op de eerste stelling geeft de wetenschap een antwoord.
Het moe, lui of bang zijn is onlosmakelijk verbonden met het moment van de aardbeving.
De kans is één op, euh, effe aan de wetenschap vragen.
Op de tweede stelling geeft u een antwoord: de kans is één op twee. Ze zijn het of ze zijn het niet.

Julia Gillard

http://www.knack.be/nieuws/ondertussen/woordenboek-past-betekenis-misogynie-aan-in-australie/article-4000196249536.htm

Woordenboek past betekenis 'misogynie' aan in Australië In Australië heeft een politiek debat over seksisme gevolgen voor het nationale woordenboek van het land.

Na de ondertussen wereldbekend geworden vurige speech over seksisme en vrouwenhaat van de Australische premier Julia Gillard gaat het Australische nationale woordenboek de betekenis van het woord ‘misogynie’ aanpassen.

In haar speech zei Gillard dat ze zich niet de les wou laten spellen over seksisme en misogynie door oppositieleider Tony Abbott. De Australische premier kreeg daarop nogal wat kritiek van aanhangers van Abbott voor het verkeerde gebruik van het woord misogynie want Abbott is volgens hen allesbehalve een vrouwenhater.

De speech van Gillard kwam er nadat Abbott een motie had ingediend om de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden te ontslaan na mogelijk ongewenst seksueel gedrag. Gillard, die het gedrag van de voorzitter weliswaar veroordeelde, was verontwaardigd over de motie van Abbott. 'Ik heb geen lessen te krijgen over seksisme en misogynie van deze man. En de regering heeft geen lessen te krijgen over seksisme en misogynie van deze man', zei ze.

Gillard verwees namelijk naar de seksistische uitspraken van Abbott uit het verleden. Zo vroeg hij zich ooit in een interview af of het 'een slechte zaak is' dat er meer mannen dan vrouwen aan de macht zijn. Over abortus zei hij ooit dat dat ‘de makkelijke uitweg’ is.
Nog eens het vurige betoog van Julia Gillard:






De discussie tussen Gillard en Abbott heeft nu geleid tot een discussie over het woord ‘misogynie’, namelijk, zijn ‘misogynie’ en ‘seksisme’ synoniemen? Volgens taalkundigen wel: ‘De eerste minister heeft een nieuw ingeburgerd gebruik van het woord opgepikt: ‘vooroordelen over vrouwen’. Daarom willen de redacteurs van de Australische Macquarie Dictionary de definitie van het woord nu uitbreiden naar meer dan alleen ‘vrouwenhaat’, maar ook een ‘verstokte vooringenomenheid jegens vrouwen’.

‘De betekenis van het woord is gedurende de voorbije 20 tot 30 jaar veranderd, maar het gebruik ervan in een recent politiek debat noodzaakt ons om de betekenis ervan aan te passen’, zegt redacteur Sue Butler. ‘We geven toe dat we dit misschien eerder hadden moeten opmerken.’
Hillary Clinton
Volgens Butler begon de betekenis van het woord te veranderen in feministische debatten in de Verenigde Staten in de jaren 80. Ook Hillary Clinton klaagde in 2008 over ‘misogynie’ tijdens haar camapgane tegen Barack Obama. In de VS werd besloten dat de definitie van misogynie verschoven was van ‘een pathologische haat tegenover vrouwen’ naar ‘vooringenomenheid tegenover vrouwen’ tot zelfs’ een afkeer van de vrouwen’. De Britse Oxford English Dictionary werd een 10-tal jaar geleden ook al aangepast.

Tegenstanders zijn niet te spreken over de aanpassing. ‘Het zou logischer zijn dat de Eerste Minister haar woordenschat verfijnt dan dat de Macquarie Dictionary steeds zijn definities moet veranderen telkens een politicus de taal verhaspelt’, zegt Fiona Nash, een senator in de coalitie van Abbott.

Het Australische woordenboek zal worden aangepast tijdens de jaarlijkse online herziening en in de volgende printeditie eind 2013.

En hoe zit het eigenlijk in het Nederlands? In het Woordenboek van de Nederlandse taal staat bij ‘misogynie’ enkel: haat tegen, ziekelijke afkeer van de vrouwen.




 

Wat is het verschil, of liever, wat was het verschil in de definitie tussen "misogynie" en "seksisme"?
De definities zoals ze vandaag in de Macquarie dictionary staan:

misogyny
noun hatred of women.

–misogynist, noun
–misogynistic, adjective
–misogynous, adjective

 

sexist

adjective 1. of an attitude which stereotypes a person according to gender, or sexual preference, rather than judging on individual merits.
2. of or relating to sexual exploitation or discrimination, especially in advertising, language, job opportunities, etc.
–noun 3. a person who displays sexist attitudes.

Volgens taalkundigen zijn het synoniemen.

Nu, als er al een verschil is, dan is het een verschil in gradatie.

"Vooroordelen hebben ten aanzien van een persoon" lijkt mij iets minder erg dan "een persoon haten".

 

 

The leader of the opposition is in zijn gat gebeten door het gebruik van het woord "misogyny", hij is alles behalve een vrouwenhater.

Maar de vraag is of deze speech dezelfde proporties zou aangenomen hadden als de premier alleen maar het woord "seksisme" zou uitgesproken hebben. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat de leader of the opposition in dat geval een beleefd applausje zou gegeven hebben.

Neen, hij zou lakoniek geantwoord hebben: ik ben alles behalve een seksist.

In dat opzicht sluit ik mij aan bij de opvatting van de taalkundigen, het zijn synoniemen.
De reactie op "seksisme" zou even heftig zijn als de reactie op "misogynie".

Waar zit dan het verschil tussen het nieuwe gebruik van "misogynie" en "seksisme"
Waarom zou voortaan "mysogynie" een hardnekkerige weerstand oproepen dan "seksisme"? 

Hoe verandert de definitie dan?

Er is een opmerkelijk verschil tussen Australisch Engels, Amerikaans Engels (Engels Engels) en Nederlands.

In Australië wordt de betekenis van misogynie uitgebreid. 

Het zou nu "verstokte haat" worden, "verstokte vooroordelen".
Een synoniem van "verstokt" is "onverbeterlijk".
Het gaat niet over de gradatie van seksisme, het gaat niet over vooroordelen, vooringenomenheid of haat tegenover vrouwen.
Het gaat er niet over of de kou nu steenkoud, ijskoud of berekoud is, het gaat er over of het koud IS.
Als Abbott beweert dat hij geen vrouwenhater IS, beweert hij ook dat hij niet bevooroordeeld tegenover vrouwen IS.
Het gaat over de "IS".
Het gaat over het "verstokt", over "onverbeterlijk".

"Onverbeterlijk" wordt toegevoegd aan de definitie van misogynie.
 

 

In Amerika en Groot-Brittannië is er eerder een omgekeerde evolutie geweest.

Daar is het woord "pathologisch" weggevallen. Of het woord "ziekelijk" zoals dat nog in de Nederlandse definitie staat.

"Pathologisch" is een woord met een dubbele standaard.
Enerzijds is er altijd de hoop dat je kan genezen, maar anderzijds is er de connotatie van "eigen aan de persoon". Als je pathologisch bent kan je het niet helpen omdat het eigen is aan je persoon, een pathologische leugenaar kan het liegen niet laten omdat het ingebakken zit in zijn genen.
Pathologisch is "abnormaal" en het abnormale zal pas verdwijnen als de persoon verdwijnt.
"Onverbeterlijk" wordt verwijderd uit de definitie.

In het Nederlands staat "ziekelijk" nog altijd in de definitie, "ziekelijk" in de betekenis van "onverbeterlijk".

Ronald Janssen is een kernpsychopaat, een soort van überpsychopaat, net als Dutroux. Dat is de conclusie van de drie psychiaters die hem onderzochten. Ze noemen de kans op recidive van Janssen 'vrijwel een zekerheid' en een zinvolle behandeling 'onbestaande'.

Psychiaters Chris Dillen, Frans Mesotten en Nathalie De Vos onderzochten Ronald Janssen op vraag van het Hasseltse parket. In hun conclusies in het rapport over de doder van Annick Van Uytsel, Shana Appeltans en Kevin Paulus weerhouden de experts een kernpsychopate stoornis. Wegens hun beroepsgeheim mogen ze daar pas op het assisenproces toelichting over geven. Maar volgens hun oordeel was Ronald Janssen alleszins toerekeningsvatbaar op het moment van de feiten.

Johan Baeke, al 25 jaar gerechtspsychiater, is niet betrokken bij het onderzoek van Ronald Janssen. Hij zegt dat de term 'kernpsychopaat' eigenlijk slaat op een soort van überpsychopaat. "Zelf gebruik ik de beschrijving kernpsychopaat niet. Collega's doen dat wel om duidelijk te maken dat iemand heel hoog scoort op de schaal van Hare. Dat is het instrument dat forensisch psychiaters gebruiken om te kijken hoe iemand in het leven staat. Op basis van een checklist met 20 items kan de psychiater per vraag het cijfer 0, 1 of 2 toekennen. Wie minstens 30 op 40 haalt is een psychopaat. Aangezien mijn collega's Ronald Janssen volgens u betitelen als een kernpsychopaat, betekent dit dat hij hoger scoorde dan 30. Mogelijk zelfs veel hoger."

Geen empathie
Typerend voor mensen die meer dan 30 scoren op de schaal van Hare is volgens Baeke dat het doorgaans zeer vlotte praters zijn. "Ze gaan op een charmante manier om met mensen, zelfs in erg vervelende situaties. Typisch ook is hun totaal gebrek aan empathie. Verder liegen ze ook heel gemakkelijk. Wie geen psychopaat is, is ongemakkelijk als hij gelogen heeft. Maar de echt typische psychopaat liegt zonder de minste gêne."

Voorts zegt Baeke dat psychopaten die seksuele misdrijven plegen, uitgesloten worden van elke vorm van therapie. "Omdat studies uitgewezen hebben dat therapie een averechts effect heeft. Ze gaan daardoor zelfs nog meer feiten plegen." De drie psychiaters die Ronald Janssen onderzochten, besluiten alvast ook dat de recidive vanuit zijn persoonlijkheidspathologie als een bijna-zekerheid moet worden aangezien. Volgens hen is Janssen daardoor een gevaar voor de maatschappij. Ze hebben weinig hoop op verbetering. Nog volgens de deskundigen zijn er vandaag de dag, zeker in België, geen voorstellen te formuleren die dat kunnen verhelpen.
http://www.demorgen.be/dm/nl/6136/Ronald-Janssen/article/detail/1320393/2011/09/17/Ronald-Janssen-is-uberpsychopaat.dhtml

"persoonlijkheidspathologie"
Een pathologie van de persoonlijkheid.
"Onverbeterlijk".

Nu is de vraag in welke betekenis de eerste minister haar opposant "mysogynie" verwijt.
(Of "seksisme". Want als men van synoniemen de definitie verandert, veranderen ze in principe allebei van betekenis.)
"On these questions he is incapable of change, capable of double standards but incapable of change."
Misogynie en seksisme worden gebruikt als labels zoals een gele ster op een gevangenisplunje.

Het "moment", het moment van motie, is een perpetuum immobile geworden, "the big mo" tot in de perfectie.
Een moment van zwakte van het sterke geslacht, een slippertje.
En neen, dat is geen perpetuum immobile.
Dat is het niet omdat het mijn moment is.
No need to apologize, no need to reflect.
Ik heb aan niemand lessen te geven.
En neen, u hoeft niet op uw klok te kijken, het is hier vijf voor twaalf.


 
Julia you set the standards for me
Walk to your door
Beggin for it just to be more and

Julia I couldn't do much better than you
Said so yourself
I wouldn't want anyone else

And I can't live without your love
And I can't live without your love
Well I can't live without you

Julia oh you're drivin me crazy
But I'm a...I'm a part of your plans
Oh just a man while your dreams be
You're just a part of me
Oh please see how much how much you mean to me
Please see how much how much
you mean to me Julia

And Julia straight away you've had me
And I know I've had you
You're a part of me too

And I can't live without your love
And I can't live without your love
Well I can't live without you Julia

And I can't live without your love
And I can't live without your love
Well I can't live without you Julia.


Bloopers (fragmenten die uiteindelijk geschrapt werden uit de tekst wegens "niet grappig")

Een moment van zwakte van het sterke geslacht, een slippertje.

Friedrich Engels

Friedrich Engels maakte een schets van Max Stirner.
Om die reden verdient Engels een plaatsje in de geschiedenisboeken.

Marx en Engels waren geen vrienden van Stirner.

http://www.marxists.org/nederlands/marx-engels/1845/duitse_ideologie/max.htm

De heilige Max exploiteert, “verbruikt” of “benut” het concilie om een lang apologetisch commentaar op het boek te geven, wat een ander boek is dan “het boek”, het boek als zodanig, gewoon het boek, d.w.z. het volmaakte boek, het heilige boek, het boek als het heilige — het boek in de hemel, namelijk “Der Einzige und sein Eigenthum”. “Het boek” was, zoals bekend, eind 1844 uit de hemel naar beneden gevallen en had bij O. Wigand in Leipzig de gedaante van een knecht aangenomen. Zo was het overgeleverd aan de wisselvalligheden van het aardse leven en werd door drie “eenlingen”, namelijk door de geheimzinnige persoon Szeliga (vert.: pseudoniem van Franz Zychlinski, 1816-1900), door de gnosticus Feuerbach en door Hess aangevallen. Hoe trots ook de heilige Max, als schepper, steeds is zowel op zichzelf als schepsel als op zijn verdere scheppingen, toch ontfermde hij zich over zijn broze kindje en stootte om het te beschermen en te beveiligen een luid “kritisch hoera” uit. Om de volledige betekenis zowel van dat “kritische hoera” als van de geheimzinnige persoon Szeliga te doorgronden, moeten wij hier enigszins op de kerkgeschiedenis ingaan en “het boek” aan een nadere beschouwing onderwerpen. Of om met Sint Max te spreken: wij willen “op deze plaats” een kerkhistorische “beschouwing” over de “Einzige und sein Eigenthum” “episodisch inlassen”, “uitsluitend”, “omdat wij denken dat het ter verduidelijking van de rest kan bijdragen.”

“Heft, poorten, uw hoofden omhoog, en verheft ze, opdat de Koning der ere inga. — Wie is Hij toch, de Koning der ere? Het is de ‘veldheer’, sterk en machtig, ‘de veldheer’, machtig in de strijd. Heft, poorten, uw hoofden omhoog, en verheft ze, opdat de Koning der ere inga. — Wie is die Koning der ere? Het is meneer Eenling, hij is de Koning der ere.” (Psalm 24:7-10)

1. De Eenling en zijn eigendom

De man, die “zijn ‘zaak’ op niets heeft gesteld”, begint als goede Duitser zijn langdradig “kritisch hoera” meteen met een klaagzang: “Wat moet niet allemaal mijn zaak zijn?” (pag. 5 van het boek). En hij jammert hartverscheurend verder, dat “alles zijn zaak moet zijn”, dat men hem “Gods zaak, de zaak der mensheid, van de waarheid, vrijheid en verder de zaak van zijn volk, van zijn vorst” en duizend en een andere goede zaken op zijn schouders legt. De arme man! De Franse en Engelse bourgeoisie klaagt over een gebrek aan ‘debouchés’, over een handelscrisis, panische angst op de beurs, de directe politieke stand van zaken enz.; de Duitse kleine burgerman, die in feite alleen ideëel deel heeft genomen aan de bourgoisbeweging en verder alleen zijn eigen hachje heeft gewaagd, stelt zich zijn eigen zaak, alleen maar als “de goede zaak”, de “zaak der vrijheid, waarheid en mensheid” enz. voor.
Onze Duitse schoolmeester gelooft tout bonnement in deze hersenschim en legt voorlopig al die goede dingen op drie manieren uit.
Hij onderzoekt de “Goddelijke zaak”, de “zaak der mensheid”, (pag. 6 en 7), en vindt dat het “zuiver egoïstische zaken” zijn, dat zowel “God” als “de mensheid” zich louter om het hunne bekommeren, dat het “de waarheid, de vrijheid, de menselijkheid, de gerechtigheid” “uitsluitend om zichzelf is te doen, niet om ons, alleen maar om hun eigen heil, niet om het onze” — waaruit hij de conclusie trekt, dat al die personen “er uitstekend bijstaan”. Hij gaat zó ver, dat hij deze idealistische frasen, God, waarheid enz., in welgestelde burgers verandert, die “er uitstekend voorstaan” en zich verheugen in een “lucratief egoïsme.” Dat zit de heilige egoïst niet lekker: “en ik dan?” roept hij uit.
“Ik, van mijn kant, trek daar mijn les uit en wil, in plaats van zonder enig eigenbelang die grote egoïsten te dienen, liever zelf een egoïst zijn. “ (p. 7).
Zo zien we dus welke heilige motieven de heilige Max leiden bij zijn overstap naar het egoïsme. Niet de goederen van deze wereld, niet de schatten, waar de motten en de roest aan vreten, niet de kapitalen van zijn mede-eenlingen, maar de schat in de hemel, Gods kapitalen, de waarheid, vrijheid, mensheid enz. laten hem niet met rust.
Zou men hem er niet van verdenken dat hij vele goede zaken diende, dan zou hij nooit tot de ontdekking zijn gekomen, dat hij ook een “eigen” zaak had, en dan zou hij dus ook zijn zaak niet “op niets” (d.w.z. “het boek”) hebben gesteld.
Had Sint Max de verschillende “zaken” en “eigenaars” van deze zaken, bv. God, mensheid en waarheid wat nader onderzocht, dan zou hij tot de tegenovergestelde conclusie zijn gekomen, namelijk dat een op een egoïstische handelswijze gebaseerd egoïsme van deze personen net zo ingebeeld zou moeten zijn als deze personen zelf.
In plaats daarvan besluit onze heilige om “God” en “de waarheid” concurrentie aan te doen en zijn zaak op zichzelf te stellen -
“op mijzelf, voor wie ik net zogoed als God, het niets van al het andere ben, omdat ik mijn alles en omdat ik de enige ben ... Ik ben niet het niets, in de betekenis van leegte, maar het scheppende niets, het niets, waaruit ik zelf als schepper alles schep.”
De heilige kerkvader zou die laatste zin ook als volgt kunnen uitdrukken: Ik ben alles in de leegte van de onzin, “maar” de nietige schepper, het al, waaruit ikzelf als schepper niets schep.
Welke van deze twee lezingen de juiste is, zal wel blijken. Zover het voorwoord.
“Het boek” zelf is in tweeën gedeeld, net zoals het “oudtijdse” boek is verdeeld in het Oude en Nieuwe Testament, namelijk in de unieke geschiedenis van de mens (de Wet en de profeten) en in de onmenselijke geschiedenis van de eenling (het evangelie van het Godsrijk). Het eerste is de geschiedenis binnen de logica, de in het verleden gebonden Logos, het tweede de logica in de geschiedenis, de vrijgeworden Logos, die met het heden strijdt en dat zegevierend overweldigt.

Het Oude Testament: De Mens

1. Genesis, d.w.z. Een Mensenleven

Sint Max doet hier alsof hij de biografie van zijn aartsvijand, “van de mens” wil schrijven, niet die van een “eenling” of van het “echte individu”. Daardoor verstrikt hij zichzelf in vermakelijke tegenstrijdigheden.

"Sint Max doet hier alsof hij de biografie van zijn aartsvijand, "van de mens" wil schrijven..."
Het enige wat "ons" rest zijn vermakelijke interpretaties.
Waarom?
Omdat "tegenstrijdigheden" en "vermakelijk" in mijn brein verbonden zijn.
Shit!
Een tegenstrijd met Nietzsche.
Nietzsche: „Was bedeutet Nihilismus? - Dass die obersten Werte sich entwerten. Es fehlt das Ziel. Es fehlt die Anwort auf das ‘Wozu?
Hahaha.

Max Stirner

Max Stirner was achterdochtig dat Fichte wel een "echte" was.
Een echte wat?
Tja, dat is een problematische zaak.
"Once you label me, you negate me", zei Kierkegaard.
Alsof dat wat ons onderscheidt ...
Daar stopt het al.
Ofwel moet "ons" uit de zin, ofwel "onderscheidt".
In "ons" zit geen onderscheid. Anders is het geen "ons" meer.

Nu ja, ofwel begrijpt u wat ik bedoel en kan ik rustig "onderscheid" maken zonder dat u de behoefte hebt om mij van isme te beschuldigen, ofwel begrijpt u het niet en dan is het voor u eerder een zegen dat u een onderscheid kan maken.
Laten we het maar op "nihilist" houden. "Nihilist" als zegen.

Men heeft altijd gedacht om mij een buiten mijzelf liggende bestemming te moeten geven zodat men op het laatst van mij eiste dat ik het menselijke in aanspraak moest nemen omdat ik = mens ben. Dat is de christelijke tovercirkel. Ook het ik van Fichte is hetzelfde wezen buiten mijzelf want ik is iedereen en heeft alleen recht op dat ik, dus is het “het ik”, ik ben het niet. Ik ben echter geen ik naast andere ikken, maar het alenige ik: ik ben enig. Daarom zijn ook mijn behoeften enig, mijn daden, kortom alles aan mijzelf is enig. En alleen maar als dit enig ik, maak ik mijzelf alles eigen, omdat alleen ik maar als zodanig mijzelf bezig houd en ontwikkel: niet als mens en niet als de mens ontwikkel ik, maar als ik, ontwikkel ik — mijzelf.
Dit is de betekenis van de — enige.
http://www.marxists.org/nederlands/stirner/1844/enige/23.htm

Het maakt mij niet uit wie een "echte" was of niet.
Ik geniet van de aangehaalde uitspraken van Fichte.
En ik geniet van Max Stirner.

Ik heb mijn zaak op niets gesteld

Wat moet niet allemaal mijn zaak zijn! Vóór alles de goede zaak, dan de Goddelijke zaak, vervolgens die van de mensheid, van de waarheid, van de menselijkheid, van de gerechtigheid, verder de zaak van mijn volk, van mijn vorsten, van mijn vaderland; tot slot de zaak van de geest en nog duizend andere zaken. Maar alleen mijn zaak mag kennelijk nooit mijn zaak zijn. “Foei, aan de egoïst die alleen maar aan zichzelf denkt!”
Laten we dan eens kijken hoe diegenen voor wier zaak wij werken, ons opofferen en ons moeten begeesteren, hun eigen zaak behartigen.
Jullie weten veel diepgaands over God te vertellen en hebben duizenden jaren lang “de diepte van de Godheid onderzocht” en haar in het hart geschouwd zodat jullie ons wel kunnen zeggen hoe God, de “Goddelijke Zaak”, die wij geroepen zijn te dienen, zelf uitoefent. En jullie verzwijgen ook het gedoe van de Heer niet. Wat is nu eigenlijk zijn zaak? Heeft hij, zoals dit van ons geëist wordt, een andere zaak, heeft hij de zaak van de waarheid, van de liefde tot de zijne gemaakt? Jullie zijn verontwaardigd over dit misverstand en jullie leren ons dat Gods zaak wel degelijk die van de waarheid en liefde is, maar dat deze geen vreemde zaak kan genoemd worden omdat God zelf de liefde en waarheid is; de veronderstelling dat God op ons arme wormen zou kunnen lijken als hij een andere zaak als een eigen zaak zou voortrekken, verontwaardigt jullie ook. “Zou God zich de zaak van de liefde en waarheid aantrekken als hij niet zelf de waarheid zou zijn?” Hij zorgt alleen voor zijn zaak, maar omdat hij alles in alles is, is ook alles zijn zaak. Wij echter, wij zijn niet alles in alles en onze zaak is maar klein en verachtelijk; daarom moeten wij een “hogere zaak dienen”. Welnu, het is duidelijk dat God zich alleen om zijn zaak bekommert, zich alleen met zichzelf bezighoudt, alleen maar aan zichzelf denkt en uitsluitend zichzelf op het oog heeft; wee alles wat hem niet bevalt. Hij dient geen hogere zaak en stelt alleen maar zichzelf tevreden. Zijn zaak is een — zuiver egoïstische zaak.
Hoe staat het nu met de mensheid wier zaak wij tot de onze moeten maken? Is haar zaak soms van iemand anders en dient de mensheid een hogere zaak? Nee, de mensheid denkt alleen aan zichzelf, de mensheid wil alleen maar de mensheid begunstigen, de mensheid is voor zichzelf haar eigen zaak. Opdat zij zich kan ontwikkelen laat ze volkeren en individuen ten dienste van haar afbeulen en als ze opgeleverd hebben wat de mensheid nodig heeft, dan worden ze door haar uit dankbaarheid op de mesthoop van de geschiedenis geworpen. Is de zaak van de mensheid niet een — zuiver egoïstische zaak?
Ik hoef helemaal niet aan iedereen, die zijn zaak naar ons wil toeschuiven, te laten zien dat het hem alleen om zichzelf en niet om ons, uitsluitend om zijn eigen welzijn en niet om het onze te doen is. Kijk maar eens naar de rest. Wil de waarheid, de vrijheid, de menselijkheid, de gerechtigheid iets anders dan dat jullie enthousiast voor haar worden en haar dienen?
Ze voelen zich er allemaal heel goed bij als zij voor het zo ijverig vervullen van hun plichten geprezen worden. Kijk eens naar het volk dat door dienstwillige patriotten beschermd wordt. De patriotten sneuvelen in de bloedige strijd of in de strijd tegen honger en nood; vraagt het volk daar soms om? Het volk wordt door de mest van hun lijken een “bloeiend volk”! De individuen zijn “voor de grote zaak van het volk” gestorven en het volk stamelt hen enige woorden van dank na en — trekt haar voordeel daaruit. Dat noem ik nu een winstgevend egoïsme.
Maar kijk toch eens naar die sultan die zo liefdevol voor “de zijnen” zorgt. Is hij niet de pure onbaatzuchtigheid zelf en offert hij zich niet elk uur voor de zijnen op? Jazeker, voor “de zijnen”. Probeer het eens en gedraag je eens niet als de zijne, maar als de jouwe: je moet omdat je je aan zijn egoïsme onttrokken hebt, dan naar de gevangenis. De sultan heeft zijn zaak op niets anders dan op zichzelf gesteld: hij is voor zichzelf alles in alles, voor zichzelf de enige en duldt niemand die het waagt niet één van de “zijnen” te zijn.
En uit deze schitterende voorbeelden willen jullie niet leren dat de egoïst het beste af is? Ik, van mijn kant trek daar mijn les uit en wil in plaats van zonder enig eigenbelang die grote egoïsten te dienen, liever zelf een egoïst zijn.
God en de mensheid hebben hun zaak op niets gesteld, op niets anders dan op zichzelf. Dus stel ik dan mijn zaak op dezelfde manier op mij voor wie ik net zogoed als God het niets van al het andere ben, omdat ik mijn alles en omdat ik de enige ben.
Heeft God, heeft de mensheid zoals jullie beweren voldoende inhoud, om voor zichzelf alles in alles te zijn: dan merk ik op dat het mij daaraan nog veel minder zal ontbreken: en dat ik over mijn “leegte” niet te klagen heb. Ik ben [niet] het niets in de betekenis van leegte, maar het scheppende niets, het niets waaruit ik zelf als schepper alles schep.
Weg dan met elke zaak die niet helemaal mijn zaak is! Vinden jullie dat mijn zaak op zijn minst “de goede zaak” moet zijn? Wat goed, wat slecht!
Ik ben toch zelf mijn zaak en ik ben noch goed noch slecht! Beide hebben voor mij geen betekenis.
Het Goddelijke is Gods zaak, het menselijke is de zaak “van de mensen”. Mijn zaak is noch het Goddelijke, noch het menselijke, is niet het ware, goede, rechtvaardige, vrije enz., maar alleen het mijne en ze is geen algemene zaak, maar is -enig, zoals ik enig ben.
Voor mijzelf gaat niets boven mijzelf!

http://www.marxists.org/nederlands/stirner/1844/enige/3.htm
Hier en daar durft men wel eens te schrijven dat dit tot "anarchisme" leidt.
Als de filosofie van de lach al ergens toe leidt dan is het tot de lach.

Bea Cantillon

"De overwinning van Bart De Wever leert ons onder meer dat de meerderheid van de kiezers, die in het verleden Vlaams Blok/Belang stemden, toch niet racistisch was."
Bea Cantillon in de morgen.

Wat heb jij vandaag op school geleerd, zeg eens kleine Jan.
De meerderheid van de kiezers, die in het verleden Vlaams Blok/Belang stemden, zijn niet racistisch.
Hoe kan dat nu?
Dat is de kracht van de verandering.

Zonder de overwinning van Bart De Wever zouden we dat nooit geweten hebben.
Dat komt omdat er een rechtstreeks verband is tussen "de overwinning van Bart De Wever" en "racistisch zijn".
Indien dat verband er niet zou zijn, zouden we helemaal niets geleerd hebben.

Zonder vele stemmen op Bart De Wever zouden we dat nooit geweten hebben.
Dat komt omdat er een rechtstreeks verband is tussen "vele stemmen op Bart De Wever" en "de overwinning van Bart De Wever"
Indien dat verband er niet zou zijn, zou er helemaal geen overwinning van Bart De Wever zijn.

Veronderstel nu eens, louter hypothetisch Bea, dat een grote groep kiezers die in het verleden op Vlaams Blok/Belang stemden nu op Bart De Wever zouden gestemd hebben.
Is het niet zo dat in dat geval de oorzaak (de groep kiezers die anders gestemd heeft) van de verandering (de wijziging van "racistisch" naar "niet racistisch") hetzelfde is als het gevolg (de wijziging van "racistisch" naar "niet racistisch") van de verandering (de groep kiezers die anders gestemd heeft)?

Ivan Toergenjev

Vanochtend werd ik wakker.
En wat blijkt?
Maandagmorgen.
Alles ligt nog voor me.


"Een nihilist, dat is iemand die niet buigt voor autoriteiten, iemand die geen principe zomaar op goed geloof aanneemt, hoe goed en eerbiedwaardig het ook moge zijn..."

Iemand die geen principe zomaar op goed geloof aanneemt?
Toergenjev dweepte met met de Duitse Idealistiche filosofie, hij dweepte met Fichte.
Hoe valt dat te rijmen met "Alle meine Überzeugung ist nur Glaube"?
De definitie is duidelijk fictie.

Friedrich Heinrich Jacobi

Zondagavond.
Wat rest ons nog van het weekend?
Zo goed als niets.

Nihilisme (filosofie)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

  

Nihilisme is binnen de filosofie een begrip dat wordt gebruikt om de ontkenning van het bestaan van betekenis of waarde in de wereld aan te duiden. Het woord komt van het Latijnse "nihil" dat letterlijk "niets" betekent. De term is sterk verbonden met de filosoof Friedrich Nietzsche, die veel met Nihilisme bezig is geweest.
De term bestaat in ieder geval al sinds de Franse Revolutie. In de filosofie werd nihilisme gepopulariseerd door Friedrich Heinrich Jacobi in 1799, in een kritiek op Fichte. De term wordt in deze tijd gebruikt om een afkering of afbraak te beschrijven van ‘hoogste waarden’. De term werd negatief gebruikt, zelfs als scheldwoord. In de eerste helft van de 19e eeuw werd de term in veel landen gebruikt door diegenen die vreesden voor de slechte invloed van een afkering van het geloof en de gangbare culturele waarden. Deze schrijvers vreesden een beweging "die niets heel laat van wat voor hen de hoogste waarden zijn." Met Toergenjevs Vaders en Zonen werd in Rusland in de jaren ‘60 van de 19e eeuw de term nihilisme voor het eerst gebruikt in positieve zin. In dit boek geeft de hoofdpersoon Basarow de volgende definitie:

"Een nihilist, dat is iemand die niet buigt voor autoriteiten, iemand die geen principe zomaar op goed geloof aanneemt, hoe goed en eerbiedwaardig het ook moge zijn..."

De nihilistische beweging die in Rusland opkwam in de jaren 1860-1870 had geen vastomlijnd programma en werd gekenmerkt door het zich afzetten tegen de gangbare overtuigingen. De term ging over op de hierop volgende radicalere groeperingen. De term werd hierop meer en meer gebruikt om extremisten van elke vorm te beschrijven, en werd daarmee wederom tot scheldwoord.
Met Friedrich Nietzsche is het begrip nihilisme een sterk filosofisch begrip geworden. Een eenduidige definitie is lastig te geven, omdat hij de term in verschillende vormen voorstelt. Gemeenschappelijk in de definities is een besef van zinloosheid. Een bekende omschrijving van Nietzsche: „Was bedeutet Nihilismus? - Dass die obersten Werte sich entwerten. Es fehlt das Ziel. Es fehlt die Anwort auf das ‘Wozu?’."

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nihilisme_(filosofie)

In 1798 brandde er een strijd los rond Fichte, de zogenoemde atheïsmestrijd. Fichte schreef namelijk in een tijdschrift: "Als het Ik goddelijk is, dan gaat het niet aan te veronderstellen dat er naast en los van dat Ik nog een apart wezen 'God' bestaat! Het was voor het eerst in de geschiedenis dat iemand op zo'n ondubbelzinnige manier het bestaan van God ontkende. Er ontstak dan ook een storm van protest. Dit leidde ertoe dat Fichte ontslag moest nemen en zijn woonplaats verlaten.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Johann_Gottlieb_Fichte

Weet u met welke woorden Fichte afscheid nam?
"Ik ben relatief als ik dat wil."
 

Kevin

We need to talk about Kevin.





"I used to think I knew. Now I'm not so sure."

Johann Gottlieb Fichte

In filosofisch opzicht geeft de term activisme met ingang van Johann Gottlieb Fichte aan dat het oneindig 'ik' door oorspronkelijke handelingen zichzelf doet bestaan: "In het begin was de daad."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Activisme_(filosofie)

Sjonge, sjonge.
Laten we dat "filosofisch opzicht" maar even voor wat het is, het is per slot van rekening vrijdagavond. Weekend!
Tijd voor wat actie.

Ik wou het hebben over activisme.

GAS-boetes: Is opkomen tegen onrecht overlast?

dinsdag 9 oktober 2012

30 sociaal-culturele bewegingen schrijven een open brief uit bezorgdheid over de GAS-boetes. De boetes dreigen fundamentele democratische rechten te ondermijnen.

Brussel, zes activisten willen de rechteloze toestand van de sans-papiers aankaarten, door een spandoek aan het balkon te hangen van het hoofdkwartier van de Parti Socialiste. Hoewel de actie vreedzaam verloopt, krijgen alle activisten later een GAS-boete in hun brievenbus.

Antwerpen, een dokter van Geneeskunde voor het Volk krijgt een GAS-boete omdat ze een griepprikactie houdt bij een groep ouderen.

Gent, muzikanten van de Sambaband worden opgepakt omdat in hun buurt enkele ruiten gesneuveld zijn. Ze hebben er niets mee te maken, worden niet vervolgd, maar krijgen wel een GAS-boete.

Antwerpen, het Daklozen Actie Comité krijgt een GAS-boete voor een vreedzame, maar onaangekondigde betoging.

Wij als sociaal-culturele bewegingen gaan niet akkoord met de toenemende penalisering van activisme en organisaties die maatschappijkritiek uitoefenen. Het bewegingswerk in Vlaanderen heeft net de taak om door middel van sociale actie de maatschappij een geweten te schoppen en ze te veranderen. Het recht op vrije meningsuiting is daarbij essentieel. De GAS-boetes maken het voor ons echter moeilijk om sociale acties te organiseren zonder dreiging van sancties. Door vreedzaam protest over dezelfde kam te scheren als kleine criminaliteit of ‘overlast’, doen we onze eigen felbevochten democratische rechten oneer aan.

De aanwezigheid van activisme en bewegingen is een goede graadmeter voor het democratisch gehalte van onze samenleving. Enerzijds duidt hun bestaan op de vrije ruimte die overheden (moeten) geven, om kritische stemmen te laten klinken. Anderzijds is het bestaan van bewegingen een voorwaarde om aan een democratie te werken, waar onrecht kan worden aangekaart en actie kan worden ondernomen om het voor alle burgers een leefbare samenleving te maken. Gelijkgestemden versterken elkaar in hun activisme om op een zinvolle en efficiënte manier aan maatschappelijke verandering te werken. Samenlevingen waar dit recht wordt beknot, worden stil, statisch en saai.

Getekend,

Bond Zonder Naam, Climaxi - beweging voor klimaat en sociale rechtvaardigheid, De Maakbare Mens, De Wakkere Burger, Ethisch Vegetarisch Alternatief (EVA), FairFin, GetBasic, Hand in Hand, Kerkwerk Multicultureel Samenleven (KMS), Kif Kif, Koerdisch Instituut, Liga voor Mensenrechten, LINC, Merhaba, Mobiel 21, Netwerk Bewust Verbruiken, Onafhankelijk Leven, Pax Christi Vlaanderen, Ryckevelde, Samenhuizen, Vluchtelingenwerk Vlaanderen, Voedselteams, Vrede, Vredesactie, Waerbeke, Welzijnszorg, Wervel, Zicht op Cultuur², zij-kant, Beweging tegen Geweld – ZIJN, FOV – federatie sociaal-cultureel werk. 

http://www.fov.be/spip.php?article1804

 

"De aanwezigheid van activisme en bewegingen is een goede graadmeter voor het democratisch gehalte van onze samenleving."

Dat wist ik niet. Wist u dat?

En wat meer is, is dat wel zo?

Ik herinner mij de heisa die een tijdje geleden ontstond toen Vlaams Belang bij wijze van activisme Zwan worstjes uitdeelde op een school.

"In Schoten, bij Antwerpen, heeft de plaatselijke afdeling van Vlaams Belang een barbecue van het Koninklijk Atheneum verstoord. In het kader van een leerproject hielden de leerlingen een barbecue met halalvlees. Dat is vlees dat op rituele wijze geslacht werd volgens het islamitisch geloof. Vlaams Belang vindt dit niet kunnen. Ze drongen de school binnen en deelden Zwan-worstjes uit"

http://www.knack.be/video/vlaams-belang-deelt-zwan-worstjes-uit-op-halal-bbq/video-4000116802989.htm

 

Politiek activisme is een verzamelwoord voor buitenparlementaire activiteiten om politieke verandering te brengen, meestal op het sociaal, economisch of milieuvlak.

 http://nl.wikipedia.org/wiki/Politiek_activisme

 

Wat ik me afvraag: stel dat we deze vorm van activisme zouden voorleggen aan de 30 sociaal-culturele bewegingen die deze open brief ondertekenden met de vraag of dit kan, hoeveel zouden er dan antwoorden dat het niet kan?

 

En het kan nog erger: ook Mussolini, die toch moeilijk als een goede graadmeter van het democratisch gehalte van onze samenleving kan beschouwd worden, hoort thuis onder de noemer "politiek activisme"

"Te midden van deze wanorde stichtte Mussolini op 23 maart 1919 de Fasci italiani di combattimento, de fascistische knokploegen die ook bekendstaan als de zwarthemden. Deze knokploegen opereren lokaal onder het gezag van lokale aanvoerders die optreden tegen politieke rivalen zoals socialisten en communisten."

 

Dat brengt ons tot "de factor geweld".

 

Ik "ben" gewetensbezwaarde, wist u dat?

Ik ben door de Belgische staat officieel erkend als gewetensbezwaarde.

Het oneindig 'ik'  doet door oorspronkelijke handelingen zichzelf bestaan: "In het begin was de daad."

 

De daad:
  Art. 1M2. 1. De aanvraag.
A. Voorwerp van de aanvraag.
De dienstplichtige die om naar eigen geweten dwingende redenen - en op voorwaarde dat deze laatste niet uitsluitend gegrond zijn op overwegingen die de fundamentele instellingen van de Staat in het gedrang brengen - overtuigd is dat men de evenmens niet mag doden, ook niet ter verdediging van het land of van de gemeenschap, kan vragen op grond van zijn gewetensbezwaren vrijgesteld te worden van gewapende militaire dienst of van elke militaire dienst (artikel 1 gecoördineerde wetten).
De dienstplichtige wiens aanvraag om vrijgesteld te worden van gewapende militaire dienst wordt ingewilligd, vervult een niet gewapende militaire dienst (artikel 17 gecoördineerde wetten).
De dienstplichtige wiens aanvraag om vrijgesteld te worden van elke militaire dienst wordt ingewilligd, wordt hetzij ingedeeld bij de civiele bescherming, hetzij aangewezen voor taken van openbaar nut bij publiekrechtelijke of privaatrechtelijke instellingen (artikelen 18 en 19 gecoördineerde wetten).

http://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_loi/change_lg.pl?language=nl&la=N&cn=1989051133&table_name=wet

 

Ik "besta".

 

Sjonge, sjonge, dat had destijds wel heel wat voeten in de aarde.

Op het gevaar van alsnog in het cachot te vliegen (dat is toch nog wat van een ander allooi dan een Gas-boete) waag ik mij hier aan een zekere vorm van activisme.

Ik heb mij destijds braafjes aan de regeltjes gehouden. Zo moesten er ook drie getuigenissen verstuurd worden om de Minister van Binnenlandse Zaken te overtuigen van mijn oprechte gewetensbezwaren. Ik zie nog zo de handgeschreven brief van mijn vader voor me.

 

"Geachte Heer,

 

Ik heb mijn zoon op alle mogelijke manieren proberen te overhalen dit niet te doen.

Helaas blijft hij bij zijn standpunt.

Hij zal dus wel helemaal overtuigd zijn.

Met de meeste hoogachting. "

 

Maar...

Er is altijd een maar...

 

Weet u wat de fundamentele instellingen van de Staat zijn?

De fundamentele instelling van de Staat is: "Het individu staat lager in rang dan de staat". 

Mijn eenvoudige overweging om er voor te kiezen geen dienstplicht uit te voeren is de volgende:

"Ik wil zelf beslissen wanneer ik tegen iemand geweld zou gebruiken. Ik kan het niet met mijn geweten in overeenstemming brengen om die beslissing aan iemand anders over te laten".

Maar dat kon niet.

Dat is een overweging die de fundamentele instelling van de Staat in het gedrang brengt.

Dat is Insubordinatie.

"Insubordinatie is het verzet van iemand lager in rang tegen iemand die hoger in rang staat."

http://nl.wikipedia.org/wiki/Insubordinatie

Voor insubordinatie vloog je voor de duur van de legerdienst in het cachot (dat is toch nog wat van een ander allooi dan burgerdienst)

 Er is een oplossing om aan de beschuldiging van insubordinatie te ontkomen.

"Niet elk soort verzet wordt gezien als insubordinatie. Zo is het weigeren om iets uit te voeren dat niet legaal of ethisch is geen insubordinatie."

Waarom kan een burger zich verzetten tegen beslissingen van een democratische meerderheid?

De fundamentele instelling van de Staat is dat het individu lager in rang staat dan de Staat.

"Is opkomen tegen onrecht overlast?"

Een andere fundamentele instelling van de Staat is dat de Waarheid hoger in rang staat dan de Staat.

Hierdoor ontstaat een problematische toestand.
Wie bepaalt wat de waarheid is?
"Het oneindig 'ik' doet door oorspronkelijke handelingen zichzelf bestaan: "In het begin was de daad."

Als het nog geen problematische toestand was, dan wordt het dat nu.

De fundamentele instelling van het individu moet een afspiegeling zijn van de fundamentele instelling van de Staat.

Of is het andersom?

Sjonge, Sjonge.

Misschien was "passivisme" wel een gemakkelijker onderwerp geweest.

"Passivisme" in plaats van "activisme"

Bruno De Wever in plaats van Bart De wever.

Bruno De Wever

http://www.dbnl.org/tekst/weve009gree01_01/weve009gree01_01_0006.php)

"Het toekennen van de hoofdrol is meestal ondergeschikt aan de kijk die men heeft op de verdere afloop van het nog altijd onopgeloste probleem."

Bart De Wever

 Lang voordat verlichte geesten het identiteitsbesef van de mens begonnen te vergelijken met lasagne, schreef Johann Gottlieb Fichte al dat het tot het wezenskenmerk van een Duitser behoort dat hij altijd meer is dan alleen maar een Duitser.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120910_00291045&s=1

Bart De Wever heeft een ander idee over Wittgenstein dan mezelf.

Bart De Wever heeft ook een ander idee over Fichte dan mezelf.

Het wezenskenmerk? Het identiteitsbesef?

Dat gaat er van uit dat er een "zijn" is.

"Ich weiß überall von keinem Sein und auch nicht von meinem eigenen. Es ist kein sein. Ich selbst weiß überhaupt nicht und ich bin nicht."

Maar ik moet toegeven, ik heb geen argumenten om mijn interpretatie als de waarheid naar voor te schuiven.

"Alle meine Überzeugung ist nur Glaube, und sie kommt aus der Gesinnung, nicht aus dem Verstande."

Die Bestimmung des Menschen, blz 254