zaterdag 22 oktober 2011

Jan Hoet

interview met Jan Hoet in De Morgen Magazine.

"Alle grote dingen komen uit chaos, uit ontwrichting. Uit orde ontstaat het kwaad. Het is een mombakkes waarachter je alles kan verbergen. Het maakt je los van alle medeplichtigheid. In de orde is alles gecategoriseerd, afgebakend, opgedeeld. Iedereen heeft zijn functie en is derhalve onschuldig voor het totaalbeeld. Dat is wat managers vandaag doen. Zij bakenen alles af in een leugen. Ik geloof daar niet in. De leugen van de perfectie doodt creativiteit en motivatie. Het is allemaal opgedrongen."

Jan Hoet is groots als hij de taal van zijn moeder spreekt.

"Mijn moeder zocht haar eigen schilderijen uit. Zij wist weinig van kunst. Als ik haar zou gevraagd hebben wat impressionisme was, zou ze het hoofd hebben afgewend. Zij kocht op intuïtie en achteraf bleek dat ze een bijzonder goede smaak had. Sterker nog, de schilderijen die zij had gekozen bleken twintig jaar later van een hogere artistieke kwaliteit te zijn dan de collectie van mijn vader. Ik heb ontzettend veel liefde van haar gekregen."
"Mijn hele leven heb heb ik de neiging gehad altijd het intuïtieve in mezelf op te zoeken. Niets is mooier dan de frisheid van de intuïtie. Ik was me daar wellicht bewuster van dan mijn moeder. Zij was niet geconditioneerd door kennis, ik wel. Ik heb altijd een strijd moeten voeren tussen kennis en intuïtie, tussen weten en voelen. Juist omdat ik mijn kunstbeleid zo'n intuïtief uitgangspunt had, gingen er vrachten kritiek over me heen. Intuïtie behoort tot de mythologie en daar waren al die criticasters bang voor. Voor hen moest alles theoretisch zijn. Theorie is de hel. De hele wereld is theorie geworden en zie waar de wereld staat: aan de afgrond."

Jan Hoet voert nog altijd strijd tussen kennis en intuïtie.
"de schilderijen die zij had gekozen bleken twintig jaar later van een hogere artistieke kwaliteit te zijn dan de collectie van mijn vader"
Jan Hoet spreekt soms de taal van zijn vader.


@ Jan: Bij deze stel ik mij kandidaat om naar Yinchuan te gaan.
Oh ja, bijna vergeten, mijn kunstwerk.
Een volledig witte kamer, de deur moet ook volledig weggewerkt zijn.
Onzichtbaar zijn er verschillende blazers opgesteld achter de muren, in de grond en in het plafond.
In de kamer is er een doorzichtige bal in licht materiaal die voortdurend rond dwarrelt in de kamer.
"Womb" is de titel van het kunstwerk. Mooi woord trouwens, womb. Het lijkt wel of je er in zit als je het uitspreekt. Bestaat er een naam voor dergelijke stijlfiguur?
Al vind ik "baar-moeder" ook wel een mooi woord. Maar misschien is dat te provincialistisch.
Mijn eerste idee was eigenlijk om het naar je mama te vernoemen. Maar dat vond ik een beetje te slijmerig.
Of anders een Chinese "womb": 子 宫 [zĭgōng]. 
Letterlijk vertaald betekent dat "De tempel van het kind". Mooi toch. (U ziet, ik ben helemaal klaar voor dat China reisje).
Of misschien gewoon "Worden". "Worden" is de baarmoeder van het Zijn
Ach, bekijk het maar. Een titel, dat is zeggen wat het "is".
Zeggen wat het "is", is dat niet eerder het werk van de kunstkenner dan dat van de kunstenaar?




Geen opmerkingen:

Een reactie posten